Erasmusweg 2

Aan het begin van de Erasmusweg in Den Haag zat een klooster met echte nonnen en een echte kloostertuin. Het klooster is verdwenen.
Ook mijn lagere schooltje is verdwenen, daar stond een Finse houten school, geschonken door de Finnen na de oorlog aan de arme Nederlanders. Als je googelt op “Finse houten school” kom je erachter dat er overal van die scholen stonden, met het klokketorentje.

In de zesde mocht je de bel luiden. Of in het kleine keukentje koffie zetten voor de meesters en juffen. Onze school was wit geverfd. Daar staat nu een stenen gebouw, op een onherkenbare plaats, zag ik al twintig jaar geleden.
Ik vind zelfs een link.

Losse toets

Nee, ik heb het niet over een defecte piano, maar over mijn houtskooltekeningen. Ik teken op vellen papier van 65 x 50 cm. Ik kras en veeg en graai met mijn vingers en kneedgum, net zo lang tot alles incl. mij pikzwart is. Als ik er een foto van maak en die verklein, dan lijkt het Anton Pieck wel. Ho, wacht even, maar dat was de bedoeling niet.

Hieronder (een detail van de tekening hierboven) kun je toch heus wel die toets zien:

Erasmusweg

Tussen die talloze dia’s is er nauwelijks een te vinden van het interieur. Eindeloze naaldwouden, zandverstuivingen, bospaadjes, monumenten en rivieren. Maar het huis van binnen, neen. Ik heb alles bekeken en dat zijn er een paar duizend en daarvan heb ik er 600 geselecteerd.
Na er bijna 200 te hebben gescanned, kom ik eindelijk het eerste plaatje binnen tegen.
1
Het was niet eens zo eenvoudig deze bleke dia een beetje kleur te geven.

Paprika

De paprika’s deden het niet in de tuin vorig jaar. Bij de Dirk kun je geroosterde paprika’s in een pot krijgen, van het Turkse merk Merza.

Ze hadden bij de groente een zak “pepers”, ook uit Turkije, maar pedis zijn ze niet. Het zijn gewoon lange, uiterst fotogenieke paprikaatjes.

(In het trouwmandje van Mercy!)

We hebben er op verzoek van Saar een sudderpotje met draadjesvlees van gemaakt, op het petroleumstel. Tjonge, tjonge, tjonge wat is dat weer heerlijk.