Een Schijfdag

1

Dat kwam zo. Ik fietste gisteren naar mijn werk en bij het Joods Historisch werden de fietsers omgeleid, rechtsaf de a.s. Onderwijzershof in, omdat het fietspad door bouwwerkzaamheden in beslag werd genomen. Toch was er een fietser die met ware doodsverachting de weg opreed, waar de automobilisten de plank altijd al flink intrappen, want de A10 lokt aan het eind. Ik keek om, schrok en beukte tegen een betonnen muurtje, dat een of andere gek midden in de Nieuwe Amstelstraat had gemetseld. PSSST! Lekke band.

De fietsenmaker die vorige keer de fiets had gerepareerd zit 2 minuten verderop en nog een minuut verder is het werk. Die zg fietsenmakerij bestaat uit een stelletjes ongeloofwaardige Surinamers, die de zaak blauw staan te roken. Relax! Relax! Bonnetje? Krijg jij.
Even voor zessen meldde ik me er weer en naar mijn bonnetje werd niet gevraagd. 5 euro. Maar toen ik even goed keek, zag ik dat de geplakte binnenband door het gat van de buitenband stulpte.
Ja dag! Kijk nou! Geen nieuwe buitenband?
Had je niet gezegd, toch?
Ik zei dat ik thuis nog een nieuwe band had en dat zelf wel zou doen, zucht. De jongen dacht dat ik best nog een eindje kon fietsen met die band. Haha, lekkere jongen, ja hoor.

Vandaag heb ik de band erom gelegd. Ik rook het huis opa en oma Schijf weer. Roest en oude fietsband in de Goudenregenstraat. Weer iets anders dan bij oom Frans. Daar ruikt het naar computer.

Canna


De schooltuinen beginnen in groep zes en eindigen in groep zeven. Saar kreeg toen stapels zaden mee, waar we ook in Frankrijk veel plezier van hebben gehad. Van het Indisch Bloemriet of de Canna kreeg ze 1 ?©?©n) zaadje mee. Die hebben we vorig jaar in een potje gestopt met een plastic zakkie erover en vergaten hem toen. Na bijna twee maanden zag ik wat groens schemeren en daar was hij, ?©?©n blaadje groot.
Omdat je die planten overal in Frankrijk op verkeerspleinen, in perkjes en rond oorlogsmonumenten vindt, dachten we dat de buitentuin wel iets voor hem was. Maar neen, aan het eind van de zomer hebben hem weer uitgegraven en naar mokum gesleept. Het is daar veel te droog.


Hier in huis met zijn gezichtje naar het zuiden knalt hij de pot bijna uit. We hebben hem alweer in een grotere pot gezet. Hij blokkeert zo mooi de weg van Bess naar het terras beneden. Die wil zich immers altijd met alles en iedereen bemoeien. Ze steekt haar kop onder het hek door en jaagt mens en kat de stuipen op het lijf door plotseling een keel op te zetten. Dat vinden we af en toe niet erg, integendeel.

Zoet, zoet, zoet

Maar zo zoet als ooit op een landje in Voorhout, neen, zo hebben ze nooit meer gesmaakt.


Ze doen hun best.

Even iets heel anders:

De hortensia van de buren heeft een hele enge ziekte. Wie weet wat het is, en nog belangrijker, wie heeft een remedie?

La Poste

Omdat ik zin had om op internet geld uit te geven en omdat ik nu eindelijk eens een pakket in onze goedgekeurde Franse brievenbus wilde krijgen, bestelde ik enige tijd geleden 2 cdtjes en een DVD, in de verwachting dat die ruim voor Pinksteren gearriveerd zouden zijn.


En ja, op de dag van ons vertrek uit ons Franse gehucht mailde Amazon.fr dat de goederen klaar lagen om verzonden te worden. Hallo, veel te laat natuurlijk. De gedachte dat die arme cd’s daar ten prooi zouden vallen aan wisselende temperaturen en knabbelende oorwurmen en spinnen liet me niet met rust.


Amélie doet ook iets met post.
We hebben dus een goedgekeurde brievenbus. Dat betekent dat de postbode, in ons geval de eeuwig vrolijk kwebbelende madame la Factrice een loper heeft van al die brievenbussen waardoor ze de pakketjes die niet door de gleuf kunnen, er toch in kan doen.

Wacht even, als ze die pakjes erin kan doen, kan ze die er ook uit halen, dacht ik zo.

Ik bel dus een paar dagen geleden vanuit Amsterdam het postkantoor in het aanpalende stadje in Frankrijk en krijg een vriendelijke heer aan de lijn, die ik mijn probleem voorleg.
“Waar moet het naartoe?” is het enige wat hij vraagt. Ik geef ons Amsterdamse adres op en vandaag heb ik hier nu voor me liggen: best of BB, le Tourbillon van Jeanne Moreau en natuurlijk le Fabuleux Destin d’Améie Poulain. Lang leve de Franse PTT.

Luister eens naar die onnozele BB: Je Danse
(Ook heel handig voor Siebe, dat hij eindelijk het verschil tussen suis en suis kan horen.)