Dat kwam zo. Ik fietste gisteren naar mijn werk en bij het Joods Historisch werden de fietsers omgeleid, rechtsaf de a.s. Onderwijzershof in, omdat het fietspad door bouwwerkzaamheden in beslag werd genomen. Toch was er een fietser die met ware doodsverachting de weg opreed, waar de automobilisten de plank altijd al flink intrappen, want de A10 lokt aan het eind. Ik keek om, schrok en beukte tegen een betonnen muurtje, dat een of andere gek midden in de Nieuwe Amstelstraat had gemetseld. PSSST! Lekke band.
De fietsenmaker die vorige keer de fiets had gerepareerd zit 2 minuten verderop en nog een minuut verder is het werk. Die zg fietsenmakerij bestaat uit een stelletjes ongeloofwaardige Surinamers, die de zaak blauw staan te roken. Relax! Relax! Bonnetje? Krijg jij.
Even voor zessen meldde ik me er weer en naar mijn bonnetje werd niet gevraagd. 5 euro. Maar toen ik even goed keek, zag ik dat de geplakte binnenband door het gat van de buitenband stulpte.
Ja dag! Kijk nou! Geen nieuwe buitenband?
Had je niet gezegd, toch?
Ik zei dat ik thuis nog een nieuwe band had en dat zelf wel zou doen, zucht. De jongen dacht dat ik best nog een eindje kon fietsen met die band. Haha, lekkere jongen, ja hoor.
Vandaag heb ik de band erom gelegd. Ik rook het huis opa en oma Schijf weer. Roest en oude fietsband in de Goudenregenstraat. Weer iets anders dan bij oom Frans. Daar ruikt het naar computer.