Oudjaar


De Arabier van Yeva wil niet poseren

Het hele dorp, althans het vrouwelijk deel, is druk bezig met nieuwjaarskoekjes bakken. Bij ons doet Sara dat. Yeva en ik (Elz) gingen nog een laatste tocht te paard maken. Je loopt een zeker risico op een zondagmorgen in de winter op het Franse platteland. We hebben maar drie jagers gezien, en vijf honden, dat viel weer mee.
Terug in de manege troffen we Marie-Julie met haar ouders, alledrie nog een beetje bleek. Ze moesten het er maar steeds over hebben, en nog een keer, en nog een keer. Marie-Julie zelf had een paar mooie hechtingen tussen haar lange blonde haar. We waren meteen on kissing terms, want zo’n ongeluk, dat schept een band.


Op de parkeerplaats van de Intermarch?©

Gisteren hebben mevrouw A. alle sleutels van haar bezittingen in Puy L?©ger weten te ontfutselen. We dronken nog een aperootje en ze begrepen niet dat Yeva (13 jaar) geen alcohol dronk. Een portootje! riep de dove meneer A.
Toen keek hij Yeva weer eens goed aan: zo’n mooi meisje, je bent vast al getrouwd! Haha, die meneer A.
Neen, schudden we onze hoofden, ZE IS PAS 13!
Dan heb je vast een vriendje, zei hij.
Hoe kan dat nou, riep zijn vrouw, ze is pas DERTIEN! Ze pakte steeds zijn oor en gilde erin. Dat hielp niet. Hij ging plotseling rijden met zijn rolstoel en deed de keukendeur dicht.
WAT DOE JE NOU? riep mevrouw, tegen ons: hij hoort nu helemaal niks meer. Dat hadden we al een hele tijd door. Meneer deed de koelkast open en haalde het koude water voor de pastis te voorschijn. Oh, dat ging hij doen.
Volgend jaar zijn ze 60 jaar getrouwd. Ze was indertijd 18.
We hebben eindelijk de juiste sleutel.
Ik bracht net alles terug en hij vroeg: en, heb je de sleutel gevonden? Een beetje moeilijk te verstaan, want hij praat nog steeds zonder gebit. Hij heeft ze gelukkig nog alle vijf op een rijtje.


In de grange

We kunnen nu ook in het beestengedeelte van de schuur. Daar staan allerlei handige zaken als: een ploeg, een eg, een paar sikkels en hooivorken, 2 brommers en 2 fietsen en een stapel brandhout, genoeg voor minstens 2 winters, alles ongeveer uit het jaar nul. Outils d’epoque.


Handig ploegje

Dinsdag rijden we terug en vrijdag is de crematie van oma. Het is een beetje vreemd, zo op een afstand.

Pompiers


Artiesteningang

Omdat we als eersten aan de beurt waren, verliep het notarisbezoek voor de verandering gesmeerd. We tekenden om de beurt en kregen na afloop plechtig de sleutel overhandigd. Ze was een beetje aangedaan, onze mevrouw A., maar was nog wel in staat grapjes te maken en te vragen naar de gezondheid van de meisjes en de Toutous.
Ze bedoelde de hondjes, want net als alle andere bewoners hier zijn ze dol op honden en dan vooral de pluizige witte van ons. Ze klopte me steeds liefdevol op de knie.
E?©n sleutel is de verkeerde.


Nummer 4

Meneer Chenier, de wateropnemer en opzichter van onze gemeente is minder dol op ze. Kwint hing vanochtend aan zijn broekspijp toen hij ons huisnummer op de brievenbus wilde schroeven. We hebben nu een heus huisnummer en dat vinden we eigenlijk jammer. Het is romantischer om post te krijgen omdat mevrouw la Poste ons kent, en niet omdat we op nummer 4 wonen. Het is lood om oud ijzer in een gehucht met 5 bewoonde huizen.

Gisteren hebben we een fantastische tocht gemaakt door het noorden van de Creuse, op paarden die het hele jaar buiten staan. Vooral de Shetlandertjes hebben zulke gezellige dikke hoofdjes door hun wintervacht! De zon scheen, het landschap was schitterend, de thermometer zei: 20 gr in de zon uit de wind. Op 28 december.

Toen we terug in de stal waren en iedereen zijn paard aan het borstelen was, liet ?©?©n van de meer onrustige exemplaren zich om onbegrijpelijke redenen vallen, hing zichzelf zo ongeveer op aan het touw waar hij mee vast zat en nam in zijn val het meisje Marie-Julie mee, dat bewusteloos bleef liggen. Het was eerst zaak het dier los te maken om te voorkomen dat hij haar vervolgens zou vertrappen.
Alle kinderen hielden zich muisstil opdat de hele bende niet in paniek zou raken. De pompiers werden onmiddellijk gebeld en ik ging snel kijken of arme kind nog leefde. Alles wat ik weet van reanimeren heb ik van ER, geloof ik. Ik voelde gelukkig iets kloppen, we lieten haar stil liggen, maar bedekten haar met jassen en ik ging tegen haar aan zitten, zodat ze niet zou afkoelen, totdat de brandweer met de ambulance en zwaailicht kwam. Ze kwam weer bij en begreep wat we zeiden.
Yeva en ik – zwaar onder de indruk – reden terug toen ze veilig in de ambulance lag en we namen ons voor z.s.m. in Nederland een EHBO-cursus te volgen.


Mas st Jean op een mooie winterdag

Vanochtend vertelde R?©mi (van de manege) dat haar schedel niet gekraakt was, omdat ze net de ijzeren deur had gemist en dat ze een goede nacht had gehad in het ziekenhuis. Poeh, wat een opluchting.
Ik hou voortaan mijn bombe op tot de paarden binnen staan.

O ja, een film door Yeva van de plechtige ingebruikname van de grange.

Verjaardag

De dag begon enerverend en eindigde zo mogelijk nog erger.
Maar iedereen is in goede gezondheid, we hebben de schuur, het is werkelijk topweer en ik ben ook nog jarig!
Echt, we zijn non-stop in de weer en op de manege gebeurde na de rit een ongeluk met een van onze mederuiters, waardoor we enigzins van slag naar huis reden. Geen doden gelukkig. Morgen meer.