Vuursalamander


De buurman kwam even langs

De wekker ging om 7:30 uur, vroeg voor ons, laat voor de buren. Ik was van plan weer goedkoop te scoren bij de Aldi en wilde daar niet de hele ochtend mee kwijt te zijn. Omdat ik natuurlijk weer met de 2cv ging, wilden de meisjes ook weer mee. Wijn, bier, sla, olijfolie, wc-papier, kersentomaatjes, dat werk, de basics eigenlijk. 43 euro en een auto vol.
En inderdaad, er was nog genoeg tijd om voor midi een beetje te maaien. Want om 12 uur staat hier het eten op tafel, we hebben ons volkomen aangepast. Nu alleen nog om 6:00 uur opstaan.


Klimop! Ga weg!

Ik dacht na het eten aan de destructie van de klimop te gaan beginnen – daar had Jean Pierre wel iets chemisch voor, zei hij de vorige keer. Nee, dank je, JP – toen ik zoals elke tuinier onderweg naar de schuur om de ladder te halen, alweer met iets ander bezig ging.
In de strijd tegen hertenvraat had ik het plan opgevat om een soort kraal te bouwen, waar mijn tomaten in zouden kunnen gedijen. Ik zou ze natuurlijk ook in een kas kunnen zetten, zo een als de buren hebben, een paar boomstammen met een stuk plastic erover, maar dan krijgen ze ook geen water. Ik ga nu een kas bouwen met een dak van kippengaas. Hee, is dat slim of niet?


Vuursalamander

Eerst moest het stukje grond worden ontdaan van ellendige woekeraars. De buurman van de tomaten zei dat hij een diep gat groef, daarin flink wat brandnetel zonder wortel gooide en daar de tomaat op plantte. De wortels van het plantje moesten de brandnetel raken. Dat gaan we ook proberen, gratis mest en een aantrekkelijk idee.
Terwijl ik weer als een idioot stond te hakken, kwam hij er net aan. Hoofdschuddend keek hij naar het hoge gras. Zal ik een klein stukje maaien? stelde hij voor. Hij heeft zo’n tractorvormige grasmaaier. Graag! en even later was hij rondjes aan het rijden. Razendsnel hadden we een keurig gazonnetje. Om de stukjes waar hij met zijn masjien niet bij kon even af te maken, startte ik de debrousailleuse en ik had nog niet de eerste zwaai gemaakt of het onweer barstte los.
Het merkwaardige is dat bij het minste buitje alle regenpijpen onmiddellijk een enorme hoeveelheid water spuien. Wij hebben er een waarvan het water direct in de cave terechtkomt en voordat we daar nu weer iets aan kunnen, willen of gaan doen, zet ik er tot die tijd een emmer onder.
Bij het verwisselen zag ik plotseling een zeldzaam, rodelijst-beest: de vuursalamander. Hij nam een douche onder de druppelende goot.

Grote Nachtpauwoog


Iedereen een schone auto voor 1 mei

De eend startte onmiddellijk (kwestie van een goede garagist: Ruimzicht in Amsterdam) en wij, de drie meisjes gingen gezellig boodschappen doen.

Mevrouw de bakker begon een praatje! Dat betekent een grote stap vooruit op het gebied van de integratie. Ze is normaliter knorrig, om niet te zeggen zuur, maar deze keer kakelde ze er vrolijk op los, of we vakantie hadden, het standaardvragenpakket.

Onze slager, zijn neef althans, raadde al wat we wilden hebben, ook een soort integratie. Yeva was het opgevallen dat het handjegeven daar – de ultieme proef van inburgering – alleen gebeurt onder de mannen. Hee, waar hebben we dat eerder gezien?


Dit moet ook nog uitgemest

In plaats van helemaal niks doen, ben ik vanmiddag niet begonnen aan het nieuwe stuk tuin, of aan de klimop op de varkensstal, maar heb ik een spiksplinternieuw clubdakje op de eend gezet. Je hebt 2 soorten dakjes, ?©?©n dat je van buiten opent en dan oprolt, en ?©?©n dat je van binnen opent en dan openklapt. Dat laatste is het clubdakje. Je kunt hem ook verder oprollen als je je het dak helemaal open zou willen.
Het blijft een soort meccano, een schroefje hier en een schuifdingetje daar, een palletje in een gaatje en daar rijdt hij alweer, of zoiets.
Ik wist bij god niet meer waar ik de klemmetjes moest vastmaken, tot ik het na lang gestaar en gepieker plosteling weer wist: in dezelfde gaatjes als de zonnekleppen, o ja.


Grote Nachtpauwoog

Ik hoorde de grasmaaier van de Franse buren uit Chateauroux. Aan die brave Raymond hebben we meneer Bruneau te danken, onze topbetongieter en tegelzetter, de held van onze vloer.
We kletsten wat, over de kurkdroge vloer en over de tomatenplantjes, Coeur de Boeuf. De zijne waren al iets groter dan de mijne, maar we hadden allebei bij het planten en verspenen aan elkaar moeten denken. Hij waarschuwde nog voor de herten, die nomdunchien deze maand mijn moesappelboom gemold hebben. Die zijn ook dol op jonge tomatenplanten.
Zijn vrouw liet me onder de hortensia een enorme vlinder zien. De grootste Europese vlinder, de Nachtpauwoog. Ik schatte de spanwijdte van de vleugels op zo’n 12 cm. Yeva herkende hem meteen.

Pissenlit


Romantisch bospad

Deze keer hebben methode Siebe geprobeerd: om 5 uur opstaan en om 6 uur weg. Nou ja, het werd 6:15 uur en daar bleef hij nog een tijd over mopperen.
De weg wordt elke keer korter, gek genoeg. Je zou denken dat hij juist langer werd, omdat alles bekend is, maar het werkt dus andersom.

Ondanks de enorme droogte is het hier groen. En dankzij de droogte is het niet zo krankzinnig uit de hand gelopen. E?©n keertje maaien en de boel is weer knap. De irissen bloeien, de clematis (montana, eigen kweek), de seringen, de geraniums en de vorg jaar geimporteerde daslook.
Twee jaar geleden hebben we door de bramenjungle een pad gebaand en dat ligt er nu romantisch te wezen tussen de wilde bloemen.


Schilderijtje van Monet

Het grote terrein is van een ongekende schoonheid. Helemaal gevuld met paardebloembollen, dat ziet er schitterend uit, maar is weer minder, hoewel de cavia’s er dol op zijn. En onze buren in het voorjaar. Op het groen dan, niet die zaden.
Het weer is natuurlijk prachtig, het ruikt verrukkelijk en buiten is het een keet van jewelste, de vogels kunnen geen seconde hun snavel houden.
Hoera, we zijn weer thuis.

Dat we nu koninginnedag op de Nieuwmarkt moeten missen!

Ik moet een andere camera hebben, want als ik op de knop druk, geef ik het toestel een zwiep, waardoor alles onscherp wordt. Je heb tegenwoordig ingebouwde anti-zwiep camera’s, die moet ik hebben.

Nog even

De arme slechtvalkjes zitten zonder moeder en ik kan het niet aanzien. Een ordinaire snol heeft de vader verleid, de plek ingepikt van de moeder, maar die arme kinderen te eten geven, ho maar. Ze zitten nu een beetje verdwaasd met zijn drieen te wachten en piepen niet meer zoals in het begin. Vader doet zijn best, maar geen ruggegraat, he?

Ik ben nu maar op het volgen van de zeearend overgestapt.

A.s. weekend zakken we weer naar het zuiden af. Dan doe ik weer dagelijks verslag. Zodra ik mijn nieuwe baan een beetje onder de knie heb, komen er weer niet-Franse berichten.