Terriers


Maaien maar weer

De dag begon deze keer motregenachtig zonder motregen, zo’n grauwe, vochtige, grijze atmosfeer, die toch de belofte van een verfrissing inhoudt. Maar niks daarvan. Het bleef een beetje onbestemd, en dus uitmuntend weer om te tuinieren of iets te doen wat daar op lijkt.

Ik verving het mes van de debroussailleuse door de draad, nadat ik me suf had gezocht naar bijbehorende tools, die gewoon onder mijn neus bleken te liggen.
Is dat een afwijking? Altijd maar tijd kwijt zijn aan het zoeken naar spullen, waarvan je je voorneemt ze nu eindelijk eens op de meest voor de hand liggende plaats op te bergen, om vervolgens, als je ze nodig hebt, uren te zoeken en als dan je tenslotte ten einde raad bent, blijken ze nondeju gewoon daar te zijn, waar je ze ooit het best vond liggen. Ik word gek van mezelf.

Maar goed, ik heb gemaaid en gemaaid en verlang nu naar zo’n suf minitractortje waarmee het veld binnen de kortste keren gedaan is. Ik tril altijd nog 2 uur na van die bosmaaier, dat is het. En snel gaat het ook niet.


Aardhonden

De buren uit Chateauroux zijn net weer gearriveerd en ze moesten bekennen dat hun tomaten ook door die regenschimmel waren getroffen. Ik had er 1 uit de goot uit Amsterdam meegenomen, die het nog een beetje deed.

De hondjes stellen gemaaide veldjes zeer op prijs: dat graaft een stuk makkelijker. Alsof ze ooit een ondergronds beest te pakken zullen krijgen! We stampen als deftige dames tijdens Ascot, 3x daags met onze klompen de gaten dicht.

Berg


Een kudde met stier

Het lucht is nu eens blauw en dan weer grijs, zonder een drup. Jean Pierre heeft op het veld hierachter een enorme kudde losgelaten, stier, koeien met kalf, alle maten en soorten, tot grote vreugde van Kwint, die we af en toe hysterisch horen blaffen. Heel even maar, tegen zo’n hoeveelheid durft hij toch niet echt op. Hij kwam gisteren stinkend naar iets onbestemds thuis. Hij riekt altijd wel een beetje merkwaardig, maar deze keer had hij zo’n putlucht, dat we allemaal een misselijk werden. Hebben we de shampoo in Amsterdam laten staan!


Rustgevend uitzicht

We lezen, koken, wieden en maaien afwisselend. Het kost altijd minstens een week om in het kalme ritme van de Creuse te geraken, ik denk steeds, dit moet nog en dit en straks dat.
Doucement et tranquille, zoals Roland altijd zei. De rit vanuit Anzeme heeft het effect van een tranquilizer, het uitzicht op onze berg met de kleine graanveldjes in de voorgrond vertegenwoordigt het volmaakte geluk. Daar zullen we de volgende keer eens een plaatje van maken. Vanuit de voortuin ziet het er ook wel gezellig uit.


Zo wil ik het

De ezels (zie je ze?) staan al vanaf mei onder die grote eik. Volgende idylle. Deze keer hielden ze hun snuit. Hee, daar is onze berg weer.

Over dingen die je bij de keel grijpen gesproken: ik lees nu reizen met Herodotus van Kapuscinski. Wat een genot. Daar moet ik toch iets van kunnen opsteken. Ik moet er zoals gezegd, nog even inkomen.

(B&B: Knorretje gaat prima!)

Ongeluk


Nog niet uit?

Vorige week heb ik echt geprobeerd HP7 te lezen, maar ik viel elke keer van vermoeidheid in slaap. Niet omdat dat boek zo vervelend was, helemaal niet. Ik was gewoon doodmoe.
Donderdag, gisteren dus, vertrokken we Рde dames zonder Siebe Рmet alle dieren + log?¬©e (cavia Knor) richting Frankrijk, om de zwarte zaterdag (morgen) te vermijden. Omdat ik de enige chauffeur was, namen we langere pauzes en jakkerden we niet met 130+ over de p?¬©age. Heel hard rijden put een mens nog erger uit.

Alles ging naar wens en we besloten zelfs twee afslagen eerder van de grote weg af te gaan, zodat we met een schuin afstekertje ook nog eens van het mooie landschap konden genieten.
Tot er plotseling een hert uit het niets met een doffe dreun tegen de auto aanliep en wanhopig gewond op de weg bleef spartelen.
Tjesus! Paniek! We schrokken ons te pletter!

De auto achter ons stopte ook en de man sleepte het dier naar de kant. Ik belde in mijn machteloosheid 112 en kreeg de gendarmerie tenslotte aan de lijn, die beloofde te komen om het dier af te maken. Ik keek nog even en barstte in tranen uit, zo’n prachtig dier, wat een ellende.
Helemaal bedrukt kwamen we thuis. Ik ben er nog steeds niet overheen.


9,95 bij de Blokker

Vandaag was het de tweede achtereenvolgende dag mooi weer volgens de buren, dus na een bezoek aan mevrouw Winkelhaak geboren Fellini voor melk, boter en eieren, gingen we naar Anzeme. De tocht erheen is prachtig, de rivier is schitterend, de meisjes lagen non-stop in het water en ik heb eindelijk Potter uit.


Overal bijen

Morgen gaan we fijn naar de Aldi en gaat er gemaaid worden. Het Californische bloemenmengsel bloeit overal met gekke kleuren, de preibloemen zitten vol bijen en de familie B. heeft me vandaag verzekerd dat ik helemaal erbij hoorde, en dat ze het gevoel hadden dat ik hier al jaren woonde en nog veel meer liefs. Ik moest alweer huilen van ontroering.


Lifestyle-ontbijthoek

Morgen maar eens zien of we het droog houden.

Nog drie dagen


Zeilkamp

Zeil- en paardenkampen zijn gedaan. Alles is gesopt, gewassen, verzameld en gepakt.
(Hebben we genoeg thee?)
Claudia Roden gaat mee en de nieuwe Potter. Een kilo bulgur voor de echte tabouleh, de planten staan klaar voor vervoer. Nog drie dagen werken en dan gaan we. We, dat zijn de dames+Kwint.


Paardenkamp

Siebe moet nog even iets afmaken. Ja, Het Boek inderdaad. Niet het hele boek, maar de eerste voorbereidingen. Hij komt vijf dagen later met de trein.
Maar nu heb ik even geen tijd meer, ik moet voort.

Op kamp

We hebben vandaag Yeva naar de IJslanders gebracht. Ze gaat een week lang non-stop t??lten, telgaan, poetsen, rijden en met alle andere vrolijke IJslanderfanaten vakantie vieren. Ik ben helemaal jaloers, maar ja, te oud, h?¬¨?Ü?

Onderweg heb ik 5 DSsen gezien, geen enkele 2cv.
Ik red het bijna niet meer van de heimwee. Nog 1,5 week.