Pure verveling

We waren weer bij het tweede gedeelte van het Paardenfeest en dat duurde en duurde maar. Niet dat er iets gebeurde, neen, iedereen wachtte in een werkelijk krankzinnige hitte op het volgende onderdeel.
Wij zelf wachtten eigenlijk alleen maar op de trekking van de loterij, zoals alle andere mensen om ons heen.
Om ons te amuseren en de verveling te verdrijven, begonnen we het nieuwe cameraatje te proberen. Bekken trekken. Serieus kijken. Mooie toetjes enz enz. Je moet toch wat.

En meer

Eindelijk begon anderhalf uur later dan geplanned de beloofde Ben-Hurrace. Dat vonden we leuk. Maar veel leuker was een aangeschoten R?©my, die zei dat hij ?©?©n en ander op had (duh!) en dat hij gisteren in slaap was gevallen bij de roofvogels en dat hij, toen hij vervolgens weggestuurd was, de nacht had doorgebracht bij de paarden in de wei.
“Is je man er ook?”, vroeg hij. Na de ontkenning begon hij stoere praat te houden en me voor te stellen aan de andere leden van het organiserend comit?¬¨¬©.
“Tussendoor wel af en toe wat water drinken met die hitte, R?¬¨¬©my!”
Jaja, goed, goed dat zou hij doen.
Ach, hij heeft geen kwaaie dronk.

Rawhide rawhide rawhide

Niks gewonnen tenslotte. We kwamen op de terugweg wel een andere 2cv tegen, die net als wij woest begon te zwaaien. Echt hoor, zo’n auto blijft een anti-depressivum.

F?‚Ñ¢te du Cheval

Gelukkig lagen er op zolder allerlei hulpmiddelen en gadgets om goed vermomd naar het feest te gaan. Even de loirgeur uit de jute zakken gewassen, drie gaten erin en klaas is Kees. De kolenkit ging mee als nachtspiegel, voor de paardenmest wel te verstaan.

Pot de chambre

C?©sar

We kregen een lift van R?¬¨¬©my met de cal?¬¨?Üche die werd voortgetrokken door het reuzepaard C?¬¨¬©sar en maakten daardoor zomaar deel uit van het d?¬¨¬©fil?¬¨¬©.

Optocht

Het was bloedheet, de paardenshow was niet zo boeiend als vorig jaar, de notaris herkende ons deze keer wel, we kregen niet eens een slap, maar een stevig handje, wat meestal gebeurt. Daar zouden ze eens onderzoek naar moeten doen, slappe handjes en hoe lang je wordt verondersteld vast te blijven houden. Dat luistert in sommige gevallen heel nauw.
Ik heb nog een poosje met mevrouw de notaris gepraat, die vertelde dat een of ander evenement met paarden in de nacht, ergens in de Vend?¬¨¬©e, een geweldig spektakel was, waar we ook naartoe moesten. Ze waren net als vorig jaar bang dat ze de pony (“Bijou”) gingen winnen. Dat poonietje heeft wel merkwaardige achterbeentjes. Ik hoop ook niet dat we hem winnen. Zondag tirage van de tombola.

Achterhand wel in orde?

Tenslotte lieten de valkeniers allerlei zeldzame vogels rondvliegen, waarvan er een paar op de hoofden van de toeschouwers landden. Ze hielden een wedstrijd met een nepkonijn aan een touwtje, dat jammer genoeg al onmiddellijk door een van de vogels werd gegrepen, zodat het spannende achtergrondmuziekje nog een tijdje voor niks de spanning probeerde te verhogen, die er niet meer was.

Vogeltje