En er was weer zon
Na een aarzelend begin besloot het weer vandaag tot blauwe lucht met hier en daar een aantrekkelijk wit wolkje.
Gisteren overhandigde Siebe zijn Boek met Franse vertaling aan onze directe buren, Paul en Simone, die werkelijk diep onder de indruk waren en heel alert en geïnteresseerd de juiste vragen stelden, waaruit bleek dat ze precies begrepen waar het over ging. Als je met hun ogen naar Siebes foto’s kijkt, zie je pas echt hoe plat, nat en geconstrueerd Nederland is en vooral hoe verschillend onze landen zijn.
Bij hun borreltje krijgen we altijd zoete dingetjes te eten, koekjes, zoete krakelingen, terwijl Jean Pierre en Sylvie stukjes worst, mooi gesneden wortel met een vinaigrette en olijven serveren. Wij doen altijd chips, pistache, stukje brood met kaas of paté, stukje quiche etc.
Waarom ga ik ervan uit dat iedereen in dit dorp dezelfde gewoontes heeft? Omdat ik barst van de vooroordelen. De mensen uit de Creuse. De mensen uit Pays d’Oc. De Fransen. De plattelanders, allemaal categorieën waar je helemaal niks aan hebt.
Blijven opletten!
De moeder en grootmoeder van Jean Pierre waren al twee dagen geleden koekjes aan het bakken, zoals gezegd, wij (Saar) hebben de eerste serie af en hebben net een andere soort in de oven gezet. Het blijft een kwestie van erbij blijven wegens verregaand brandalarm (zie gisteren). Daarom zit ik nu naast de oven met de laptop op schoot, zoals het hoort. Moderne moeder en lekker warm bovendien. Desondanks kan het zo gebeurd zijn en om rampen te voorkomen heb ik de softwarematige eierwekker (Le minuteur zie:phq-home.com) aan, die een huiselijk getik laat horen. Alleen voor de Mac, geloof ik.
Appellation Frank Control?©e
Terwijl we daarmee in de weer waren, kwam Jean Pierre aanlopen met een emmer vuil sop. Ik vergat zijn bisous in mijn nieuwsgierigheid naar de werkelijke inhoud van de emmer.
Appelsap, net geperst!
– Appellation Puy Léger Controlé? vroeg ik.
– Appellation Franck Control?¬¨¬©e! zei Jean Pierre
Franck, de broer van Sylvie, die een beetje cinglé is en immers van de lekkere dingen is, had weer een tankje meegegeven. We hebben geproefd, alles in lege waterflessen gegoten (geen dop wegens explosiegevaar) en we kregen de waarschuwing niet teveel achter elkaar te drinken wegens heftige buikkrampen. Het leven op het Franse platteland is wel erg risicovol.