Kaasschaaf

Ik had twee weken geleden voor de export bij de biologische winkel in de Nieuwe Kerkstraat twee stukken van de allerheerlijkste kaas gekocht (oud en extra belegen), die ik vervolgens niet heb uitgedeeld omdat ik ze volkomen was vergeten. Die kaas is eerst naar Zuid-Frankrijk gevlogen en via de Creuse met de auto (twee auto’s) weer terug naar Amsterdam gereden.

Een beetje dom inderdaad, maar ik zat ondertussen met die kaas in mijn maag, dus ik dacht gisteren, kom, een gevuld paddestoeletje uit de oven met een beetje gesmolten kaas, dat lijkt me wel.
Aan de boedel van opa Schijf heb ik ooit een hele goede schaaf overgehouden, die door een wonder nog steeds in mijn laatje ligt na talloze verhuizingen. De kaasschaaf is een symbool van Hollandse schraperigheid, geef ik toe, maar deze geeft dikke plakken en dient ook als komkommerschiller, taartschep en pannekoekmes, een hele handige keukentool.
Ik sneed de eerste plak af en AUWW! kaasschaaf dwars door mijn duimnagel. Een gruwelijke pijn en een bloedbad en daarna bleek ik plotseling ook niks meer te kunnen. Probeer maar eens de piepkleine knoopjes van je overhemd dicht te knopen zonder er een bende van te maken. Dat gaat niet. Of een wc-bril vervangen, onmogelijk.

4 thoughts on “Kaasschaaf”

  1. Ik voel met je mee. Dat wil zeggen dat ik een paar jaar geleden ook een mooi plakje van mijn linker wijsvinger heb afgehaald met de kaasschaaf, en dat voel ik nu weer.

  2. Gisteren keek ik toevallig nog naar een litteken door de kaasschaaf, een overblijfsel van een actie in januari dit jaar…… Oef…pijnlijk

  3. Het eerste dat Ineke wilde doen in Amsterdam was (behalve de verzamelcd van de Shadows)een kaasschaaf kopen. Een aardappellepel had ze vorige keer gekocht. Die kennen ze niet in Amerika. Ze wordt van deze aankopen heel gelukkig.

Comments are closed.