Plotseling zie ik overal stoelen. De rechter hierboven stond vorige week voor de deur van het huis van de helaas te vroeg overleden Frans Haks bij de vuilnis. Er stonden er twee, waarvan deze nog helemaal goed was. Dat ze helemaal grijs zijn geworden van het buiten staan, vind ik erg aantrekkelijk, maar Siebe weer helemaal niet. Die houdt van nieuw en opgeruimd, terwijl ik van oud en rommel hou.
De bank in Frankrijk (van de ALDI in Hilversum) is bijvoorbeeld al bijna zilver aan het worden, net als sommige blokken haardhout. Die hebben zo’n prachtige kleur dat ik ze niet wil opstoken. Maar wat moet ik er dan mee? Bewaren? Dan worden ze nog mooier, wat een onzin, huppetee, de cuisini?¬¨?Üre in met die valse sentimenten!
Ik ben wel blij met deze rieten stoeltjes, vooral ook omdat ze helemaal gratis en voor niks waren, natuurlijk.

Verderop in de kelder staan al tijden deze – waarschijnlijk door een buur ook op straat gevonden – stoeltjes. Echt hoor, de mensen gooien gewoon de schitterendste spullen weg, dat zei ik al eerder. Een beetje opknappen en restaureren en het geld stroomt binnen.

We (Saar en ik) waren vandaag in mijn werkhok aan het Sinterklaasknutselen, zoals elk jaar om deze tijd. Behalve dat daar de basisknutselspullen aanwezig zijn, is dat de enige plaats in huis waar je ongestoord en zonder nieuwsgierige familieleden iets kunt doen. We dachten alleen te zijn tot we gescharrel in de ruimte ernaast hoorden. Zenuwachtig pakte ik de trap en maakte een foto door het bovenlicht, maar..hij was al weg.

Timmert en schuurt de foute buurman aan zijn eigen kist? Als dat eens waar was. Wat ziet het er daar trouwens eng uit.