Boodschappen

De dagelijkse sleur is alweer in alle saaiheid begonnen. We sukkelden vrijdag door de IJtunnel naar de DIRK in Noord en gelukkig was het publiek daar weer zo weerzinwekkend, dat ik mijn eigen verzet tegen de wekelijks boodschappen helemaal vergat.
Vooral de z.g. lollige 65plusser die zonder uitzondering zijn boodschappenkar, zijn vrouw en zijn stompzinnige grapjes aan mij opdringt, was dominant aanwezig.
Ik zet mijn kar altijd in het verlengde van de lopende band, opdat ik de spullen via de zijkant op de band kan zetten, want die karren zijn feitelijk veel te groot. Toen ik de statiegeldbon in een moment van onoplettenheid aan de kassi?¬¨?Üre had gegeven en me omdraaide, bleek die ouwe lul achter me mijn kar te hebben doorgereden, zodat ik niet meer bij de rest van de spullen kon.
– Je hebt wel lange armen nodig! zei de oude zak met een veel te erg kunstgebit, toen ik verbaasd en ge????rriteerd de toestand opnam. Ik moest me beheersen om mijn kar niet keihard tegen zijn stoffige kruis aan te beuken.
Waar komt die aggressie toch vandaan? Het is pure haat tegen het burgerlachje van dat volkstuindersvolkje, en die zit heel diep, dat denk ik.

Neen, dan is koffie- en theehandel Wijs op de Zeedijk een probaat middel tegen woede. Ze zaten eerst eeuwenlang in een prachtig antiek pand in de Warmoesstraat, vlak achter de Oude Kerk en toen de verhuizing werd aangekondigd, hield ik mijn hart vast. Maar het is een aangename winkel gebleken, die na een moeizame start nu eindelijk werkt.

Toen ze er net zaten, deed de pin het niet, de elektriciteit soms ook niet, de vergunning voor een horecagedeelte liet op zich wachten enz. enz.
Nu kun je er lunchen, of een taartje bij de thee of koffie eten. En het opmerkelijke is, dat de oorspronkelijke sfeer ook in dit pand zit, dat helemaal doorloopt tot de Gelderse Kade.
Ik koop er slechts thee: Assam, Java, China Superieur, Russische Karavaan en voor de avond een heerlijke verveine. En er zijn geen pikwik drinkende, opdringerige volkstuinders.