Buitenleven

Na nog een paar beginnersfoutjes en -vergissingen was het na de lunch zover: de beestjes mochten naar buiten in de nieuwe ren. Eerst waren ze zo geschrokken van de verandering van locatie, dat ze met z’n allen (5) in het schuilhok samendromden, terwijl het vandaag weer heel erg warm is, maar na een poosje begonnen ze te grazen. Jake kent vanwege zijn handicap geen angst en is alleen maar piepend op zoek naar z’n dames, als hij even in een ander hok moet.

Ik tik dit buiten in de schaduw dankzij de draadloze ADSL, terwijl ik een oogje in het zeil houd: er moet nog een deksel op tegen wilde dieren, zoals onze honden, die van de buren, of rondvliegende buizerds, die hier werkelijk overal op paaltjes zitten. We zouden een paar kipjes moeten hebben, die kunnen de slangen aan, die ik hier nog nooit heb gezien, maar die hier wel schijnen te zitten. Ik zie af en toe een hele mooie hazelworm.

Ik lees ondertussen Les myst?¬¨?Üres de Marseille van Zola, een schitterend melodrama dat ooit als feuilleton in de krant verscheen. Het zit vol met hele foute kapitalisten en katholieken die uiteraard niet deugen, hoertjes, opportunisten, arrogante adel etc etc. Het speelt toch echt ver na de revolutie. Toen zijn ze kennelijk niet allemaal een kopje kleiner gemaakt, integendeel zou je zeggen, als je dit boek leest.

De cavia’s liggen met hun achterpootjes gestrekt te slapen.

Caviaren


Gewoon verkrijgbaar bij Jeanroth

Caviaren, kent u deze uitdrukking? Yeva had al heel lang te kennen gegeven naar zo’n ding te verlangen, en vandaag slaagden we erin de benodigde basismaterialen te verzamelen. Gisteren reed ik met de deux chevaux tijdens een paardrijritje van Yeva naar La Sout, waar ze in de bouwmarkten helemaal nergens het gewone kippengaas verkochten. Jeanroth, de bekende bouwmaterialenfirma te Dun le Palestel had het nota bene per meter. Ik had al gerekend op een rolletje van 20 meter dus dat viel weer mee. Op de terugweg maakte Yeva een filmpje op mijn verzoek.

Na 5 uur ploeteren hebben we een halve ren:

Morgen weer verder. Ik ben kapot!

L’obsession de Cacalliou

Het hondje van de manege is volkomen geobsedeerd door Ibis, het paard van de baas. Het begint pathologische vormen aan te nemen. Hij bijt als je aan de hoefjes van zijn paard komt. Ja, zeg! Zo zijn we niet getrouwd. Hysterisch gevalletje.

Onweer

Gisteren zag ik zoals gezegd de dreiging al komen en haalde daarom in een noodtempo het hooi en de was binnen. Net op tijd! Erg indrukwekkend was het verder niet.

Vandaag ruikt alles heerlijk fris en aangenaam. De gieter onder de goot was binnen 1 minuut vol, dus het wordt nu eens tijd voor zo’n f?¬¨‚Ñ¢t van -paul. Zou zo’n ding in de Berlingo passen? We hebben immers nog steeds geen remorque.
Als ik de eend half demonteer, kan ie daar natuurlijk in of eigenlijk op.

Warm

Ik ging vanochtend onmiddellijk om 08:30 het laatste stukje hoog gras maaien, zodat we nu weer een stapel hooi hebben voor de cavia’s.
Om 11 uur kon niemand hier meer pap zeggen, zo perste de metereologische atmosfeer de energie eruit. Ik ben maar met een boekje gaan suffen. Er komt verder vandaag niks meer uit, denk ik.

De buren besproeien elke avond hun tuintje, maar daar ben ik een beetje terughoudend in: wat heeft dat voor zin? Alleen de tomaten krijgen nog iets van me, en de munt van de boot van R. Die was gewend met zijn voeten in het water te staan. De tomaat die we 3 weken geleden hebben geplant ziet er gezond uit, de rest is prut.


De koeien achter kunnen ons nu ook veel beter zien. Tjonge, wat zijn die beesten groot

Even weer even niks doen. (Ik trek er even de stekkers uit, want ik zie daar een donkere massa aankomen.)