Het blijft een merkwaardige tijd. Hier in het dorp wordt de een na de ander (inclusief moi) getroffen door de gastro. Er heerst in dit land een epidemie, beweert Jean-Pierre, die er 8 dagen zoet mee is geweest. Je wordt er behalve heel slank vooral ook slap van. De zon liet zich vandaag niet zien, maar dat speelde gezien de omstandigheden even geen rol. Saar eiste ondanks alles een schaal met oliebollen. Mopperend en zuchtend heb ik me laten overhalen.
En omdat de keuken feitelijk ons huis is, weigerde ik het keurig gerezen beslag binnen in het diepvet te bakken. Dat blijf je de rest van je leven ruiken.
Hup! Dan maar het hele gasfornuis naar buiten gesleept. Na een half uurtje bakken hadden we een mooie stapel. De vraag is of de buren die net zo lekker vinden als de Swartjes hier.
De bollen smaken heerlijk en ze zijn dan ook volgens recept van Lena met een flesje trappist gemaakt. In het beslag, niet in mij.