Batavia is klaar voor consumptie

Een blauwe lucht en een relatief voorspoedige reis, alleen merkten we in Parijs dat de lading op het dak aan het schuiven ging. Met een paar extra aantreklinten was dat ook weer gepiept. Het klinkt zo soepeler dan het in werkelijkheid ging.
Kwintie sliep de hele reis aan de voeten van de bijrijder, want verder was er geen plek. We hadden de rieten stoelen, het caviahok, een paar planten en nog wat andere handige dingen bij ons, niet veel, maar logistiek verschrikkelijk onhandig.

Te laat!

Simone kwam onmiddellijk aanhollen toen we de auto parkeerden, ongerust geworden door alle rampspoed die ik haar vorige week had verteld. Zie je nu wel, ik heb een Frans moedertje. En een vadertje.

In de tuin stond alles nog redelijk gezond erbij, de druiven waren verdwenen, de sla die ik helemaal was vergeten, is een half uur geleden door ons opgevroten met een paar tomaten die nog niet aan het rotten waren.

– Je moet ze nu wel plukken, zei Sylvie, want volgende week vriest het.
Volgens Siebe vriest het nu al, riep hij net, toen hij terugkwam van een rondje Kwint. Die stadse watjes weten niet hoe het gewone leven eruit ziet.

Hee, er hangt nog een handdoek sinds 17 augustus!

Ik heb weer allemaal fijne boeken via de buren van la Poste gekregen: Gens de France, (fotoboek, al eerder gemeld), Les gens du Balto van Fa????za Gu?¬¨?Üne en het boek dat ik even had gemist van Vargas, Dans le Bois ? 0ternels, voor in bed en of dat laatste zo aangenaam is, weet ik niet, het is inderdaad ijskoud en ik heb bij aankomst de luiken en ramen opengeworpen, die vijf minuten geleden nog niet waren dichtgedaan.
Waar lagen de kruiken ook weer?