Kom ik met m’n suffe hoofd thuis, valt me de hitte van die zolder op, ik mopper, gooi de deuren open, ik zeg tegen Saar, tjonge wat warm, het lijkt wel of die oven aanstaat. Zij: Dat ligt toch echt aan jou, zo warm is het hier niet, enz enz.
Nu ja, hebben ze een trouwdagverrassing bereid. Wat een schatjes! Kijk maar, twee jaar geleden.

Cakejes uit de oven

Door het fantastische weer nam ik een omwegje over de eilanden of hoe noem je dat gebiedje bij de Nieuwe Teertuinen, de Westelijke Eilanden, Bickerseiland, Prinseneiland en Realeneiland. Ouwe scheepswerven, neen, het zijn nog steeds scheepswerven, opgevuld met gelukkigen met geld. Heel aantrekkelijk allemaal, hoewel het mij allemaal weer te verstikkend dicht op elkaar zit. Dat komt, er zijn twee soorten mensen, van de jungle of van de vlakte. Ik ben van de vlakte, ik moet naar de einder kunnen turen. Dus een stad of tussen de bergen, niks voor mij. Maar die eilanden zijn voor de toeristen wel aardig.