Appelaart gebakken door vriendin I. met veel rode kleurstof
Zestien jaar geleden keek ik volmaakt gelukkig naar mijn verse baby, tussen allerlei onverschilligen op de kraamafdeling van het Slotervaartziekenhuis. Ik was stomverbaasd en eigenlijk geschokt dat al die vrouwen niet hetzelfde deden als ik, die baby vasthouden, besnuffelen, bekijken en bekijken en nog eens bekijken, besnuffelen en er de hele dag tegenaan kletsen. Ze lagen daar afwezig in de verte te staren terwijl hun pasgeborenen kelen opzetten van jewelste.
In de schoolrapporten van Yeva stond vervolgens altijd bij het commentaar in ongeveer dezelfde woorden:
– Yeva houdt erg van gezelligheid, soms wel eens iets teveel.
– Yeva is dol op praten, soms wel eens iets teveel.
– Yeva maakt het soms wel erg gezellig.
Etc.
Nou ja. Ik wist van tevoren niet dat dat niet mocht, veel praten. Ik zal het nooit meer doen.