Wat moet ik aan? Ik heb niks om aan te trekken. Enzovoorts. Vanavond gaan we het 20-jarige bestaan vieren van Typography Interiority & Other Serious Matters ergens in een vet hippe tent bij Scheveningen en ik moet in ieder geval uit deze twee paar schoenen kiezen. Ik heb een kast vol, maar omdat ik me sinds een paar jaar aan de Franse plattelandsmode heb geconformeerd, draag ik niets anders meer dan paardrijlaarsjes, de jophurs of jodphurs of hoe ze ook mogen heten (met spijkerbroek, bloesje en vest).
Rijgstalschoenen, ook leuk
Deze zomer heb ik in zo’n megasportwinkel een Frans paar gekocht, met flinke profielzolen. Op de gewone stallaarsjes had ik namelijk bij het buurkippenvoeren op 26 juli via een spekglad hellend vlak een enorme smak gemaakt, ik sloeg met mijn arm tegen een muurtje. Vals plat.
Dat het grasveld zo glad was kwam volgens de buren door de droogte, wat ik kan bevestigen. Vier weken was het genezingsproces van mijn beschadigde arm mooi te volgen van donkerblauw via groen naar geel, echt schitterend.
De laarsjes zijn nog geen 50 euro, handig, leuk, goedkoop en altijd verkijgbaar. Ik ben ook blij dat ik van die verdomde mode af ben, hoog, laag, hak, punt, rond of plomp, niets meer mee te maken. Ik loop alleen met mijn lippenstift nog wel eens overdressed in ons dorp rond.