Om 15:00 uur gisteren hield de regen abrupt op en verdwenen de wolken, een metereologisch wonder dat zich zich binnen 10 minuten openbaarde.
Ik zit hier nu om 07:30 aan de keukentafel en zie buiten hoe het langzaam licht wordt. Alweer zo’n vlekkeloze hemel. Ik had me voorgenomen deze periode een stukje grond te ontginnen voor de kweek van lange rijen sla en aardbeien, die ik deze zomer bij Paulette heb gezien, maar de grond is zo doorweekt, dat er handmatig, en misschien ploegtechnisch al helemaal geen beginnen aan is. Die klei klampt zich in vette klonten vast aan spa, hak en schoenen (klompen). Ik ga JP maar vragen of hij, als het iets droger is, er even met een of ander landbouwtechnisch ding overheen wil gaan, dan is het in 5 minuten gepiept, terwijl ik er 3 weken over doe, bij wijze van spreken (zeg maar).
Ik ging gistermiddag de honden van JP begroeten, hoewel ik eigenlijk Sylvie wilde zien, die ik nog helemaal niet gezien heb, terwijl ik al minstens 4x ben langsgeweest.
Ach, wat een gezelligerds, die diertjes. Ze kwispelden wel met hun enorme staarten, maar ik zag ook dat ze met scheve koppies luisterden naar het geluid van de tractor van het baasje, die aan de andere kant van de gebouwen iets agrarisch aan het doen was.