Natte klei

Strakblauwe luchten

Om 15:00 uur gisteren hield de regen abrupt op en verdwenen de wolken, een metereologisch wonder dat zich zich binnen 10 minuten openbaarde.
Ik zit hier nu om 07:30 aan de keukentafel en zie buiten hoe het langzaam licht wordt. Alweer zo’n vlekkeloze hemel. Ik had me voorgenomen deze periode een stukje grond te ontginnen voor de kweek van lange rijen sla en aardbeien, die ik deze zomer bij Paulette heb gezien, maar de grond is zo doorweekt, dat er handmatig, en misschien ploegtechnisch al helemaal geen beginnen aan is. Die klei klampt zich in vette klonten vast aan spa, hak en schoenen (klompen). Ik ga JP maar vragen of hij, als het iets droger is, er even met een of ander landbouwtechnisch ding overheen wil gaan, dan is het in 5 minuten gepiept, terwijl ik er 3 weken over doe, bij wijze van spreken (zeg maar).

de hondjes van JP

Ik ging gistermiddag de honden van JP begroeten, hoewel ik eigenlijk Sylvie wilde zien, die ik nog helemaal niet gezien heb, terwijl ik al minstens 4x ben langsgeweest.
Ach, wat een gezelligerds, die diertjes. Ze kwispelden wel met hun enorme staarten, maar ik zag ook dat ze met scheve koppies luisterden naar het geluid van de tractor van het baasje, die aan de andere kant van de gebouwen iets agrarisch aan het doen was.

Interview

Bij Valdi buiten
De quad van Valdi

Het leek vanochtend om 09:00 uur wel nacht en mijn nieuwe ruitenwissertjes kwamen goed van pas, want allemachtig, het regende niet zo’n klein beetje!
Het hulpje van Valdi haalde de voorwielen er ?¬©?¬©n voor ?¬©?¬©n behendig af en verving de velgen door een stel dat klaarlag. Valdi zelf was non-stop aan het bellen, zoals altijd. Hij heeft een bluetoothdingetje op z’n kop, waardoor het steeds lijkt alsof hij in het wilde weg maar iets zegt.

In de garage
Wielloze 2cv

Omdat hij de poen cash wilde Рde geleverde waar was van w?®?®r iemand anders Р, moest ik eerst naar de bank, omdat ik net niet genoeg bij me had. Het geld vliegt hier met dezelfde snelheid de deur uit, als je het uit de muur trekt. Dit land is echt niet goedkoop, betaalbaar is eigenlijk alleen in een restaurant eten en op hout stoken. Petroleum is bijna niet te geloven zo duur.

In de keuken voor het interview
Lucienne en dochter

Met de nieuwe wielen reden Yeva en ik naar mijn vriendin Lucienne, met wie we hadden afgesproken in het kader van de praktijkopdracht geschiedenis van Yeva. Ze (Yeva) zou eigenlijk haar grootouders hebben moeten interviewen over hun jeugd, de crisisjaren, de oorlog en hoe het leven eruitzag, toen zij 16 waren, alleen heeft ze die niet meer, grootouders. En Lucienne wilde graag vertellen over vroeger, haar schooltijd, haar werkzame leven en haar ouders.

De Leica werd op het statief gezet en we begonnen. Tussendoor kwamen allerlei, niet voor het project relevante zaken ter sprake, zoals de telefoon die het al 2 weken niet deed, het weer, de kleinzoon, en af en toe werd ze weer gegrepen door verdriet, als ze het over haar overleden ouders en man had.
Ik heb net een paar fragmenten bekeken en het ziet er geweldig uit. Misschien moeten we dit bij alle buren doen, dat levert een prachtige orale geschiedschrijving ?† la Depardon op.

De senuwe

norisko

Het is weer gelukt, de 2cv mag weer zonder problemen 2 jaar rondtoeren. Hoewel zonder problemen, zonder problemen, de linkervoorvelg was zo’n beetje helemaal doorgeroest, net niet helemaal natuurlijk, want dan is de band ook lek, een hele geruststelling.
Ik reed vanochtend in het donker de berg op, want ik ging via de binnenwegen en de weg begint hierachter. Ik zwierde door het landschap, terwijl de zon opkwam, een heuse rozevingerige dageraad, een genot om te zien boven het begin van het Massif Central aan de horizon. Om 8:45 uur kwakte ik de eend naast het gebouw en moest vervolgens nog een half uur wachten tot ik aan de beurt was, zo rap is die route.

Inspectie van de onderkant

Dat ik moest wachten gaf niks, jammer genoeg waren de andere klanten niet in de stemming voor een praatje, maar ik had mijn mobiel bij me met de NRC erop en kon dus rustig de krant lezen. Bleken ze in dat CT-station een fantastische WIFI te hebben! Ik zat lekker te twitteren en mijn mail te lezen, toen ik door de CT-jongen geroepen werd en mee de put in moest om die verschrikkelijke roestige velgen van dichtbij te zien.
Shitshitshitterdeshit, dacht ik en de zenuwen, die me tot dat moment met rust hadden gelaten, grepen me bij de keel, want hoe moest ik die auto voor 1 januari voor mekaar krijgen, ervan uitgaand dat hij was afgekeurd. Niet zo stressbestendig, h?®?

De paniek was voor niets, de velgen waren geen reden om hem af te keuren, maar de jongen herhaalde nog wel 5 keer met veel handgebaren, wat er zou gebeuren als de boel kapot zou gaan, waardoor de terugreis iets minder ontspannen verliep dan gepland.
Ik belde onze bandenspecialist Valdi, die zelf stokoude eenden bezit, zie mijn verhaaltje van de afgelopen zomer. Hij had nog wel twee roestloze velgen voor me, zei hij en die zet hij er morgenochtend op. Wat een topzaak, die Valdi en ook nog om de hoek ook.

Mastering the art of French Cooking

Zalmsouffl?©
Zalmsouffl?©

Ik kreeg vandaag twee boeken van Julia Child cadeau, My life in France en het kookboek, waarvan de titel hierboven staat.
Saar greep haar kans en bereidde in haar eentje het hele feestmaal, met tamelijk gecompliceerde recepten. Wie weleens souffl?© heeft gemaakt, weet dat dat niet zomaar gaat. Het is Saar vanavond in 1 keer gelukt.
Vooraf serveerde ze knoflooksoep, met 16 tenen, meen ik, die eenmaal gaar, uitgeknepen worden in de bouillon. Dat recept ga ik dadelijk in bed nog eens nalezen. Alle benodigde kruiden staan gewoon vers in de tuin, is me dat even handig.

knoflooksoep
Knoflooksoep met peterselie

Uit eten

de brandstapel achter
Die ouwe stapel hout moet ook nog in de hens

Op maandag is restaurant de Wolvenfontein dicht, dus we gingen vandaag uit eten, terwijl ik sommige mensen wel eens hoor zeggen: ??it eten. We gingen buiten de deur eten, daar kwam het op neer, en wel onderaan de berg, een afstandje makkelijk lopend te doen. De berg weer op met een volle buik is andere koek, maar dat zouden we vanzelf wel zien.
Ik ruimde vanochtend de brownies/chocotaart op, die nog steeds op tafel stond en zag dat een stiekemerd van de lekkere korst had gesnoept. Even het bewijsmateriaal veiligstellen in de vorm van een foto.

brownies
Ik weet wel wie van de korst heeft gesnoept

Die taart is de meest verschrikkelijke caloriebom die ik ken, een heul pakje boter, een kwart kilo suiker, een dikke reep bitter chocola van 200 g en 200 g gepelde walnoten en 4 eieren. Toch smaakt hij heel licht en luchtig, hoewel ik op dit moment alleen maar thee en water wil, na de lunch bij de Wolven.
Ik had c?®pes met room en rauwe ham en een berg sla als entr?©e, haas met druiven als hoofdgerecht, met heerlijke gebakken aardappeltjes, bestrooid met zeezout, de oorsprong van die onlesbare dorst, denk ik.

appeltaart met calva
Appeltaart

Kaas sloegen we over, we namen een toetje. Ik koos de appeltaart met calvados, niet slecht, maar een beetje koud, waardoor ik de indruk kreeg dat hij over was van de kerst. Dat was niet erg, maar doe hem voortaan iets langer in de magnetron.
Ach, ze zijn zo aardig en attent. We kregen bij de ap?¬©ro een schaaltje met mini-worstebroodjes en vegetarier Yeva kreeg, zonder dat we iets zeiden een bordje nootjes. Al eerder bleek dat ze dat goed onthouden had, zelfs onze wijnkeus (“Die hadden jullie de vorige keer ook”) vergeet ze niet.
Ze zijn alleen deze week nog open, met als toppertje oudejaarsavond en dan zijn ze 3 weken dicht.

twee zusjes
Twee zusjes

De terugweg verliep ontspannen, de zusjes liepen vrolijk gearmd voor de ouders uit en nu, om 19:30, wil ik nog steeds niet eten.
Weet je wat? Ik sla het vandaag over. Ober! Een ap?©ro graag. Eens kijken wat de kranten allemaal over Jasper Schuringa te zeggen hebben.