Slakdood

Escar-go

Dit is geen abstract schilderij, maar het perkje van de buren waar we direct op uitkijken. Vorig jaar had ik daar de afrikaantjes gezaaid, waar de buurman toen logischerwijs geen puf voor had:

Afrikaantjes

Dit jaar vroeg hij of ik ze weer wilde zaaien, want veel zin had hij nog steeds niet. Natuurlijk! We kletsten wat en hij demonstreerde me onverwacht waar die stenen voor dienden. Hij draaide de gladste om, waar zich twee huisjesslakken schuilhielden en verkocht ze met de andere steen een tik. Einde verhaal, Escar-Go, verdomd als het niet waar was.

el presidente
De president bloeit

Het is inderdaad een beetje gaan regenen, wat verder geen naam mag hebben en verder staat deze dag helemaal in het teken van de blijde verwachting van de hoeksteentjes, die denken (volgens juffrouw Tomtom) om 18:15 het erf op te rijden. Filevorming en vertraging bij Antwerpen, what’s new. Ondertussen heb ik een zevental tomaten tegen de regels in de grond gezet. Ik heb er nog 30 over, dus wat kan me gebeuren. Ik heb trouwens al een week geleden een testtomaat geplant, die er erg tevreden uitziet. Als het gaat vriezen, krijgt-ie een sjaal om.

Waar blijven ze?
Waar blijven ze?

Bij de melkboerderij kreeg ik zomaar een doos eieren cadeau. Mevrouw verontschuldigde zich voor haar doofheid en dat ze aan de telefoon minstens 5x “H?¬Æ? Wat?” had moeten zeggen.
– Dat is erger voor u dan voor mij, zei ik.
– Behalve dat jij vijf keer hetzelfde antwoord moet geven, zei haar schoondochter tegen mij.
– Dat ben ik gewend, want ik doe niks anders, zei ik, mijn kinderen klagen voortdurend dat ik in herhalingen verval. “Heb je al verteld!”
En daar had ik de lachers weer op mijn hand.

Ik ga eens bij de buren langs. En daarna de kachel opstoken. Ze komen helemaal uit Norrrrrrd, dus ze zullen het wel koud hebben.

Schuiven

Dit is onze salon, maar eigenlijk helemaal niet. Dit is de voormalige slaapkamer van de grootouders van de oorspronkelijke eigenares en Lucienne, die immers nichten zijn. Ik heb een beetje met het meubilair geschoven. Het dressoir met de eMac staat nu tegen het gipsplaten wandje waarachter zich de four ?† pain bevindt, althans, dat schijnt. De muur waar het bed van Yeva tegenaan staat, is door de v/h Nederlandse eigenaar gestuukt. Dat moet er allemaal af. Er zit een mooie stapelstenen muur onder of achter. Weg ermee. Met die stuc, bedoel ik.
In de kartonnen doos op de grond zit een badkamerkastje, mocht iemand dat interessant vinden. Dat moet nog in elkaar, kijk me niet aan, ik heb er even geen zin in. Morgen misschien. Of volgende week.

Ik zou het over deel 1 van de biografie van Reve hebben, en daar is veel over te zeggen, want hoewel het mateloos boeiend is, kleven er ook een aantal bezwaren aan. Welke? Een moment geduld alstublieft, u wordt zo spoedig mogelijk geholpen.

Toen ik na het middageten een kopje thee wilde zetten, kwam er troebel water uit de kraan. Modder, heet dat. Het water komt uit een heuse bron en volgens Paul en z’n zoon, die ik dit glas liet zien, waren ze van de watervoorziening kennelijk “even bezig”. Dat klopt. Het water is weer helder.

Ondertussen is het wachten op de beloofde regen. Drie druppels heb ik zien vallen. De lucht is betrokken, maar regenen: ho maar. De vogels fluiten alsof er niets aan de hand is. Wat nu? Dadelijk gaat die koude week ook niet door. Dat zou wel fijn zijn.

Man, wat ben ik moe.

Boerenbezigheden

JP snoeit de heg
JP is aan het heggen snoeien

Vanwege de dreigende hitte was ik vanochtend vroeg aan het hakken in dat dorre stuk moestuin, toen het geluid van een houtzagerij dichterbij kwam. Dat was JP, die de hegjes deed. Ik sprong een paar keer in de lucht tot hij zwaaide. De tractor heeft een hap-slik-wegding, waar je niet per ongeluk in terecht moet komen, want het is snoeischaar, zaag en shredder in?©?©n. Hij liet zorgvuldig onze kant van de heg ongemoeid, tot hij stopte, uitstapte en een praatje begon. Na een tijdje stelde hij voor ons stuk ook te doen. Nou ja, dat is toch weer zo aardig, heel graag! Ik kwam even niet zo snel op het woord coupe-ongles, het instrument waarmee w?¨j onze heggen knippen, dus ik verzon iets als de s?©cateur de p?©dicure, wat nog niet eens zo gek bedacht was, al zeg ik het zelf. In 30 seconden was het gepiept.

Kruipend zenegroen woekert lekker voort
Ajuga met zwarte toorts

Dat zenegroen is een aantrekkelijk onkruid op ons terrein, hier te zien naast een zaailing van de zwarte toorts, die helemaal niet zwart is. Ik kom om in die planten. Er stond er vorig jaar eentje en nu staan er 50. Die moeten bijna allemaal verhuizen, omdat ze op de plaats van de tomaten staan, waarvan ik er mooi alweer een aantal aan JP’s moeder heb weten te slijten. Morgen eens kijken of haar schoondochter ook is ge??ònteresseerd. Wie maakt me los.

Moestuintje heeft alweer een rijtje
En de volgende rij (in de hitte)

De hitte houdt precies aan tot vrijdagmiddag, als de familie arriveert. Er is regen voorspeld en 12¬¨?C, dat is minstens 15¬¨? minder dan vandaag. Doffe pech voor ze, maar misschien valt het wel mee, zei Paulette (JP’s moeder), die verder dacht dat de tomaten nu wel de grond in konden, hoewel vorst nog niet helemaal is uitgesloten. Ik verlaat me helemaal op haar jarenlange ervaring.

Morgen weer over de biografie van Reve, deel 2 is net emailtechnisch bij boekhandel Pantheon besteld. Slapen nu, want ik ben kapot.

Sterfgevallen

Here comes the sun
Bij het ochtendkrieken

Ik streef ernaar mijn luiken eerder dan de buren open te werpen, een tot mislukken gedoemd project. Meestal word ik wakker van het openen zelf en dan is het te laat, hebben ze weer gewonnen. Die luiken knerpen met een snerpend gepiep van ijzer. Dat is heel handig als bijvoorbeeld de klok is blijven stilstaan, of als je de tijd in het algemeen uit het oog verloren bent. Shit, is het al zo laat?

Maar helaas moet ik het onverwachte overlijden melden van mijn allerliefste clematis montana, zelf gekweekt en de afgelopen jaren tot grote woekerhoogtes gekomen en daarom begrijp ik het niet helemaal. Ik had hem waarschijnlijk niet bij volle maan hebben moeten planten of zoiets.

bieslook

Neen, geintje, het is of de vorst geweest, of – en dat is waarschijnlijker – er heeft een of andere onverlaat aan de basis zitten knagen. Ik heb er toch een paar stekken van genomen, waar nog een beetje leven in zat, dus wie weet lukt het nog. Verder zijn de oleanders volgens verwachting niet meer tot leven te wekken, wel de geranium, die ik in oktober al had binnengezet. En dan hebben we daar nog de vlinderstruik, die vorig jaar al erg veel moeite had te overleven en dan ook nu de pijp aan maarten heeft overgedaan. Gelukkig had ik daar per ongeluk een stek van genomen en die staat weer wel vrolijk uit te botten op een heel andere plek in de tuin. Daar staat weer tegenover dat de bieslook hierboven gratis is komen aanwaaien.
Ik ga ook geen onmogelijke planten meer onderhouden, hoor. Als het te koud, te droog, te nat, te zonnig of te donker is, dan zoeken ze het maar uit. Tu veux ou tu veux pas, zou ik met Brigitte Bardot willen beweren. Tu veux pas? Tant pis dan maar weer.

Hele grote tor
Ik kwam deze blauwe tor ter grootte van een knoestige arbeiderspink op het tuinpad tegen

Een gesprekje over onze kruipende en vliegende vriendjes met een van de buren.
– Een slang? Doodslaan! (de buurman)
– Maar waarom in vredesnaam? (ik, Bataaf en stadsbewoner)
РIk vind ze niet prettig (agr?©able), geen enkele slang.
– Nou nou, als je iedereen maar gaat doodslaan, die je niet prettig vindt, blijft er niet veel over.
РMaar d?†t doe ik niet! Vogels sla ik niet dood..
– Ja, zeg! Dat is ook niet zo eenvoudig, die krijg je niet te pakken. En kippen dan, en eenden en parelhoentjes? Dat zijn ook vogels.
– Nou ja, die hier vliegen, bedoel ik. Slangen wel. En kikkers en padden.
– Neen toch! Die beesten doen geen kwaad. Die slang (het was een ringslang), die is ongevaarlijk, die doet helemaal niks, het arme dier. Trouwens, ze doen wel wat, ze vreten die vermaledijde slakken, dus ze zijn nog nuttig ook.
– Maar ik vind ze niet prettig. Vooral padden.
– Ach, padden, die zijn zo zoet. Die diertjes doen helemaal geen kwaad, toch? Ze zitten onder een steen.
– Nou, neen, nu je het zegt, dat is eigenlijk wel zo.
Enzovoorts. Ik weet niet of mijn eco-wijfachtige praat enige zood aan de dijk zet, want waar bemoei ik me mee? Dit is Рuitzonderingen daargelaten Рde algemene opvatting over reptielen en amfibie?´n. Alles wat kruipt, is afstotelijk. daar komt het op neer. En ik moet toegeven, sommige zijn ook eng. Dat komt natuurlijk door het eeuwenlang hameren op dat verhaal van Eva met die slang.

Neen, neen, ik ga niet opnieuw beginnen.