Alles is ijdelheid

France, chicken having lunch at the market of Les H?©rollesShowkip krijgt een hapje te eten

Om 08:00 uur stapte buurvrouw S. binnen met de vraag of ik meewilde Рover een kwartiertje Рnaar de maandmarkt in Les H?©rolles, waar we op de dag af 3 jaar geleden voor het eerst en het laatst waren. Jottum!
Ik had net mijn eerste kopje thee op, nog niet ontbeten, een beetje traag zullen jullie opmerken, beste lezers, en dat is ook zo, want voordat de hele handel hier een beetje op gang is, moet er heel veel gebeuren. Houtkachel aan, water koken, thee zetten, thee drinken, douchen, aankleden, hond uitlaten, krant lezen, wakker worden. Alleen de eerste vier fases waren doorlopen. Ik liet douchend de hond uit, greep mijn spullen en holde de deur uit.

France, market in Les H?©rollesHad ik moeten kopen, slome (1) die ik er ben

Op de plaats van bestemming ontdekte ik dat ik het SD-kaartje thuis had laten liggen, slome (2)! We kleumden over het terrein, verbaasden ons over de fantasieprijzen, de uitdrukking hors de prix, die ik recent in het postkantoor voor het eerst had gebruikt, was niet van de lucht.
Ik zag zo’n plastic cubi van 1000 liter, die ik wel wilde (75 euro), jammer genoeg hadden we geen aanhangertje bij ons en een chevalet vonden we nergens. De anderen slaagden wel met een dekrammelaar, groente en een paar plantjes.

France, market in Les H?¬©rollesGrote mensenmassa’s

Ik dook weg toen ik een paar meiden met oranje pruikjes zag, die zich heel hard afvroegen of de cd-handel ook Andr?¬© Hazes verkocht, maar ik had ze natuurlijk moeten fotograferen, slome (3), je kunt nl zonder kaartje nog wel een paar foto’s opslaan in het interne geheugen. Neen, echt slim was ik niet bezig. Kennelijk nog niet wakker.

Weer thuis ging ik langs buurman P. waar we het over de ouderdom van dit soort markten hadden. Ik had ergens gelezen dat Louis XIV daarachter had gezeten, dat hij althans dit soort markten politiek, economisch en fiscaal had gefaciliteerd. Zo, allemaal deftige woorden op een rijtje.
– De Roi-Soleil van deze tijd heeft nog een week, voordat hij wordt afgezet, zei buurman tevreden. Gaat alles dan anders worden met Hollande? Neen, natuurlijk niet. Misschien lijkt het wat in het begin, maar de ervaring is dat alles bij hetzelfde blijft.

Ik vroeg naar een exemplaar van de bijbel en las voor uit Prediker:
Vanit?¬© des vanit?¬©s, dit l’Eccl?¬©siaste, vanit?¬© des vanit?¬©s, tout est vanit?¬©.
Dat klonk in het Frans een stuk literairder.
Ce qui a ?¬©t?¬©, c’est ce qui sera, et ce qui s’est fait, c’est ce qui se fera, il n’y a rien de nouveau sous le soleil. S’il est une chose dont on dise : Vois ceci, c’est nouveau ! cette chose existait d?¬©j?‚Ć dans les si?¬Æcles qui nous ont pr?¬©c?¬©d?¬©s.
On ne se souvient pas de ce qui est ancien ; et ce qui arrivera dans la suite ne laissera pas de souvenir chez ceux qui vivront plus tard.

Dat ik dat toch als ongelovige zo snel kon vinden! Maar zo is het natuurlijk wel. Maken we dat ook eens mee.

Wat we eten

Dog and asparagus
Per ongeluk gekortwiekte asperges

Gisteren maaide ik met de motorzeis allerlei onhandig te maaien stukken met brandnetels, munt en ander ongerief, helemaal vergetend dat daar de asperges stonden, die ik dan ook een kopje kleiner maakte. Die zijn vandaag met een stukje wilde zalm gebakken en opgegeten.

Gisteren at ik alweer een omelet. Naar aanleiding van de overdreven sentimentele serie Two Greedy Italians op de BBC, herinnerde ik me ineens dat die met zuring kon worden gevuld, zoals Jane Grigsons Groentekookboek inderdaad bevestigde.

France, oseille for an omeletteMik de zuring in een pannetje met boter

Die twee Italiaanse chefs Antonio Carluccio en Gennaro Contaldo reizen door hun geboorteland, in dezelfde stijl als een tijdje geleden Raymond Blanc in The very Hungry Frenchman in Frankrijk. We zien Gennaro met een oude dame wilde kruiden plukken (“wild plukken” noemen de Nederlandse culi’s dat tegenwoordig en doen alsof zij het hebben uitgevonden) om die in een frittata te verwerken. Gennaro kan zijn tranen niet bedwingen, want ze doet hem aan zijn moeder denken, het plaatselijke kruidenvrouwtje uit het dorp.

France,omelette ?† l'oseille
Duizelingwekkend verrukkelijk

In het Itali?´ van deze serie bestaat geen politiek, maffia of ander ongemak. Iedereen is gelukkig, ze eten alleen de heerlijkste dingen, zo van het land en iedereen houdt van elkaar.

Zoiets als hier in ons Franse dorp dus.

Ziekenbezoek

France, hospital Gu?©ret
Weer eens ander uitzicht vanuit het Centre Hospitalier in Gu?©ret, nu op Les 3 Cornes

Ik ging 10 dagen geleden onverwacht met buurvrouw S. naar onze lieve Germaine (90), die hoestend en proestend in het ziekenhuis was opgenomen. Daar lag ze aan de zuurstof, herkende ons gelukkig en at toch na een beetje aandringen met smaak haar soupe op, zoals de avondmaaltijd hier wordt genoemd.
Als je goed kijkt en de omgeving kent, kun je op de foto boven het landschap van Les Trois Cornes zien, waar we in oktober hebben gewandeld. Alleen stond het bed zo gedraaid, dat ze precies tegen die lelijke nieuwbouw aankeek.

Gisteren ging ik voor een tweede keer langs, want ze was overgebracht naar een revalidatiecentrum, (ook een goede valse vriend, zoek maar op) in La Sout, waar ik in ?©?©n moeite bij de Lidl boodschappen wilde doen en bij de Bricomarch?© kijken naar een chevalet voor de kettingzaag, door mij gemakshalve met zaagbok vertaald. Die hadden ze niet, bleek. Wel gehad, zei de jongeman beleefd.

Onze dorpsgenoot lag niet in bed, maar zat in een stoel, herkende me pas nadat ik enkele zinnen had uitgesproken en smikkelde met plezier de g?¢teaux op, die haar dochter me voor haar had meegegeven. We kletsen gezellig, over het ziekenhuis, het herstel, boter maken, nieuwe Franse woorden verzinnen.


Boter van Giraud

Vroeger maakten ze kaas en boter, want het kunnen dan wel vleeskoeien zijn, als het kalf weg is door bijvoorbeeld verkoop, moeten ze door melken de melktoevoer afbouwen. Boter deden ze in fraaie moules, die in reli?´f een koe of een ander melkgevend dier lieten zien. Ik had bij Giraud ooit boter met een bloem gekregen. Neen, zij hadden alleen dierenvormen. En zo ontfutselde ik haar al keuvelend weer informatie van vroeger, lachten we af en toe vrolijk om gekke woorden, tot het tijd voor me was om te gaan.
– Blijf nog een paar minuten, je hebt toch wel tijd?, zei ze, zoals ze altijd zegt. Steeds ook weer grijpt de ontroering me zachtjes bij de keel, als ik uit zo’n instituut kom.

Smoked sprats bought at the LidlSprot heet sprat

Thuis wachtte het hout me (zagen met behulp van de antieke chevalet van R?©my, de vader van Monique, die inderdaad niet al te groot was, waardoor de moderne mens na vijf minuten zagen al een hernia ontwikkelt), moest ik verslag uitbrengen aan de familie en kon ik eindelijk om 19:00 uur me hongerig storten op de gerookte sprot, die ik bij de Lidl had gevonden.

France

Het lijkt iets warmer te worden, zaaigoed mag eindelijk buitenspelen.

Montb?©liarde

Two french cows, a montb?©liarde  and a Limousine

De postbode, die ook brieven meeneemt (ook ongefrankeerd en op de pof, dan moet je de volgende keer betalen) , was vanmiddag zo rap dat ik alleen nog een flits van de gele achterkant zag, toen ik bij het eerste geluid opstond met mijn brieven in mijn hand. Krijg nou niks!

Ik was dus gedwongen naar het postkantoor in de Bourg te rijden en plakte daar meteen een bezoekje aan vriendin L. aan vast. Die was tot mijn genoegen weer in haar gezellige oude doen, met grappen en veel lachen en af en toe een traan, als het over de doden ging.

Op de terugweg zag ik bovenstaande koe, een zus van mijn favoriet, en helemaal geen Bretonse, maar een Montb?©liarde, uit de Vogezen, vergissing Franche-Comt?©, een ras dat bij de introductie in de Creuse de tuberculose onder de bevolking had weten te verspreiden. Daar konden die koeien zelf natuurlijk niets aan doen. Deze informatie en andere kennis doe ik allemaal gratis en voor niets op bij buurman P. Weet hij het niet zeker, dan zoekt hij het op in de Petit Larousse.

Ja, een Montb?©liarde. Knip, op de kiek vanuit de eend.

Werk in uitvoering

Ramsons about to bloom
Daslook heeft zich tenslotte uitgezaaid

Olivier kwam melden dat de werkzaamheden ergens in mei gingen beginnen. Op de plek waar de bosanemonen, de daslook, de wilde hyacinthen en nog een aantal andere bollen staan, komt een zandbed, als ik het allemaal goed heb begrepen en daarom ben ik begonnen die planten ergens anders te zetten.

Wanneer heb ik de daslook geplant? Dat heb ik opgezocht: op 27 april 2006 heb ik ze in Amsterdam uit de grond getrokken. 6 jaar geleden. Heeft hij zich eindelijk verspreid, krijgen we dit.

Daffodils and anemones
Bosanemonen. Waar moet ik die nu neerzetten?

De bosanemonen komen uit de hortus van het VU-ziekenhuis, 1995, toen die arme Saar daar doodziek lag en ik af en toe naar buiten ging, als ze sliep. Toen ik zondag door het bos terugliep van het bezoek aan de visvijver, zag ik voor de tweede keer een heel pad omzoomd met deze plantjes, waarvan ik er ook een had kunnen uitsteken (=jatten). Maar dat is toch anders, deze hebben een emotionele waarde.

Morgen weer een dag waarin ik in drijfnatte tuin e.e.a. ga proberen te zaaien. En ik doe gewoon een testtomaat, kan mij het schelen. Tomaten zat.

Ik praat alleen maar over de tuin om het niet over dingen te hoeven hebben die verder niemand aangaan. Doe het er maar mee.