De meloenplant komt in beweging
Ik had natuurlijk verwacht dat het in Frankrijk na mijn vertrek bloedheet en kurkdroog zou worden en daarom had ik de meest kwetsbare kiemplantjes maar weer meegenomen, die 5 weken lang nauwelijks waren gegroeid, ondanks mijn hysterische kachelgepook, waarbij de binnentemperatuur af en toe de 22¬?C oversteeg. Buiten was het alleen maar grijs, koud (<8¬?C) en nat. Dat weer hebben ze tot gisteren weten vol te houden, vertelden de buren.
Hier in de goot in Amsterdam schiet de boel eindelijk eens op dankzij de hittegolf die vandaag weer een beetje te verdragen is. Ik zie de planten per uur groeien en dat is nu ook weer niet de bedoeling in verband met de logistiek van de terugweg.
De brocantetroep die ik de laatste tijd van straat mijn hol in heb gesleept, moet ook mee. Een prachtige ouderwetse houten staande caf?¬©kapstok! Een rattenkooi (als nieuw). Een antieke stoel. Een heleboel glazen. Schalen. Emaille bakken. Aardewerken bloempotschotels in alle maten. Dertig jonge dahlia’s. Neen, die heb ik gekweekt, niet gevonden. Etcetera. Gisteren stonden er aan de overkant van de straat 4 schitterende eettafelstoelen in prima staat met een overbodig briefje: GRATIS eraan vast. Die heb ik overgelaten aan een paar kerels in een roestige bus.
De groentekistjes uit de Inter passen precies tussen de dakpannen
Ondertussen heb ik eens wat gegoogled naar de heksen bij ons uit de buurt in Frankrijk. Onze buren zeggen dat die vooral te vinden zijn in de Indre, dat wil zeggen de Berry, waar ook een heksenmuseum is.
Nu hebben de Indre en zijn bewoners om de een of andere reden bij ons in de streek geen beste naam. Niet communicatief op het asociale af, buren zeggen elkaar niet gedag, zo gaan de verhalen, en toen een van onze Creusoise vrienden heel lang geleden in de oorlog bij een huis in de Indre aanklopte voor een glaasje water, werd dat hem geweigerd. (Dat doet me ook denken aan mijn moeder die in 1946 naast onze oudste zus ook een tweeling de borst gaf, omdat de moeder daar niet toe in staat was, en dat die mensen haar niet eens iets te drinken gaven. Er moet gezegd worden dat we een hele bescheiden en misschien wel verlegen moeder hadden, dus misschien durfde ze het niet te vragen, dat zou zo maar kunnen.)
Er wordt dus flink gegeneraliseerd. Toen ik eens over die ene zonderling uit de documentaireserie Profils Paysans van Raymond Depardon vertelde, de man die in het stro bij zijn enige koe sliep en wekelijks boodschappen deed op zijn trekker, werd er gezegd: ja, maar die heb je niet bij ons, hoor, die zitten in de Auvergne, terwijl in dezelfde adem het tegendeel wordt beweerd.
Bess moet misschien een muilkorf aan in de Franse trein, ook nogal wonderlijk
Zo kende de oud-burgemeester een oudere alleenstaande man, die in het ouderlijk huis woonde en de tuin liet woekeren. In het woud van bramenstruiken had hij een tunneltje geknipt, verder was het huis niet zichtbaar. Waar, waar woont die man? Net als die dame die het achterkleinkind van de dierenfluisteraar van de pijn van het tanden krijgen had afgeholpen, waar vind je die? Staan ze in de Gouden Gids? Die zoeken we over 2 weken op.