Na twee en een halve dag Amsterdam met een gigantische culture shock, vooral ook omdat er bij ons om de hoek donderdagmiddag een woonboot ontplofte, die voor een grote chaos in de buurt zorgde, met afzettingen, politieagenten, ambulances en ramptoeristen, kwam ik na een eenvoudige treinreis weer in ons Franse huis. Volgende week komt de oudste dochter, die eerst nog even naar Leiden verhuist, en S. komt hopelijk ook binnen afzienbare tijd. De jongste werkt en gaat een weekend naar Londen om kennis te maken met haar au-pairfamilie.
Iedereen moet wel langskomen, want ze moeten kennis maken met ons nieuwe familielid, de Pup Die Nog Geen Naam Heeft. Ik roep hem in het Frans, maar kirren gaat met een hoog stemmetje in het Nederlands. Bess vindt hem wel interessant en hij is een beetje bang voor haar, ook al omdat hij tot nu toe alleen zijn moeder, zijn broertjes en zusjes en de koeien heeft gezien. Een vreemde hond, mag ik hartelijk bedanken? Hij blijft op veilige afstand.
De bastaardborder Raphale (Rafel) van de buurvrouw schoot daarentegen uit angst het huis in, toen we langsliepen, terwijl het ventje verbaasd toekeek. Omgekeerde wereld.
Nu ligt hij weer te ronken op de plavuizen. Hij drinkt bij voorkeur uit de gieter, heb ik gemerkt en hij deed heel erg braaf een grote plas in de wei, waar ik hem liet scharrelen. Hij at 5 minuten na aankomst de puppenbrokken uit zijn bakje en heeft geen moment gedacht – voor zover ik dat kan bepalen – aan zijn oude thuis met zijn lieve moeder en zusje.
So far, so good. Ik laat hem eerst helemaal wennen voordat ik tante Dominante echt los op hem laat. Ze hebben aan elkaar gesnuffeld, elkaar goed bekeken en elke keer als Bess hem The Stare geeft, corrigeer ik haar. Verboden te staren met gemene oogjes, Bess. Die tuthola vindt iemand pas na 3 keer leuk. Daar wachten we dan maar op. Ik heb al een zekere kentering gezien. On verra.
Toen ik de melkboerderij belde om te vertellen dat alles naar wens ging, herhaalde de oude mevrouw nogmaals: je moet hem veel knuffelen en aaien, dan doet hij alles voor je. Het zijn hele lieve, zachtaardige honden!
En dat is ook zo. Zelden zo’n zoet ventje gezien.
Morgen ga ik een poging ondernemen v/h gazon het keienveld achter te ontruimen. Het is nog erger dan ik dacht.