Cultuurverschil

Badger, killed
Archiefbeeld doje das

We waren in onze drift naar nieuwe vindplaatsen in een bos terechtgekomen waar we nog nooit waren geweest. We, dat zijn Bleu en ik. Ik ga echt niet in mijn eentje een wild woud in, want als ik per ongeluk klem zou komen te zitten, of mijn been breken, dan kan Bleu altijd met een briefje in zijn bek hulp gaan halen.
Ik herkende niks, hoewel ik wel ongeveer wist waar we zaten en dat kan ook bedrieglijk zijn, want die bomen, die lijken allemaal op elkaar en je maakt bochten zonder dat je het in de gaten hebt. Er was bovendien geen paddenstoel (paddestoel) te bekennen, op een paar lekkere dodelijke groene knolamanieten na, die ik niet eens durf aan te raken.

Badger hole
Dassenhol

Halverwege kwamen we toch heus terecht op een dassenburcht, die ik nog nooit op een plaatje of in het echt had gezien, maar onmiddellijk herkende. Er waren twee uit- of ingangen op de plek waar we stonden en gek genoeg reageerde Bleu helemaal niet, terwijl hij dol is op de geur van wild. Toen herinnerde ik me die dode das van een van onze fietstochtjes, niet zo ver van deze burcht. Dat was het: de woning was net als veel andere huizen op het Franse platteland na de dood van de laatste eigenaar leeg en verlaten.

Charolaises
Stier houdt zich misschien schuil achter de bosjes

We vonden tenslotte de weg weer terug, wat nog niet eens zo gemakkelijk was, omdat we allerlei grote onbekende weilanden moesten oversteken en het onmogelijk te zien was door de grillige vorm en bos, of er vee stond. Koeien geeft niets, maar het is nu stierentijd en die diertjes kunnen wel eens ge??òrriteerd raken als je met een hondje langsloopt.
Thuis ging ik tevreden dassen googelen, want wanneer ontdek je nu helemaal in je eentje zo’n mooie burcht?

Ik vertelde mijn avonturen aan buurvrouw S., die ik naar de garage bracht omdat haar auto klaar was.
РMooi, heel goed, zei ze, wat ik beaamde (leuk, h?® en zo interessant ook..), tot ze vervolgde: als je dat nou even doorgeeft, kunnen ze worden uitgerookt.
Oh, crap, dat ik dat nou toch altijd weer vergeet.
– Dat hoeft niet meer, zei ik slap, ik heb dat arme beest al een maand geleden dood langs de kant van de weg zien liggen.

Ik blijf ondanks mijn kippen en paddestoelen een slome stadswat.

Onderhoud

Bleu pretending to sleep

Terwijl Bleu een oogje in het zeil houdt, pleeg ik onderhoud aan de site. Ik dacht even de boel naar een volgende versie te upgraden, maar helaas, natuurlijk deed niks het meer, dus ik heb deze andere lay-out tijdelijk – zolang het duurt – aangezet.
Voor die ongein heb ik helemaal geen tijd, haha.
Wet van Murphy rules as usual.

Momentje…

Update:
Ik heb de boel weer terug weten te zetten en dat op zondag, als de hele bevolking aan de computer zit en we met zijn allen gebruik moeten maken van 1 draadje dat ergens 7 km verderop door een server wordt gevoed.
Ik moet toch echt nog een andere lay-out vinden, maar beter op maandag of dinsdag.

(Niks doet het vandaag, grasmaaier kan niet tegen het natte gras en weigert dienst, bougie beroet voortdurend, ik heb 1 heel zielig c?®pje gevonden ipv een kilo vette jongens en ik heb een heel uur over het ontvellen van 10 kastanjes gedaan. Nu maar eens een half uurtje pruilen)

Haal de natuur in huis

Pumpkins
Herfststukje 1

Het is alweer zaterdag en er wordt ook vandaag gejaagd, hoor ik in de verte. Het is heerlijk weer deze week, een echte Indian summer,maar veel tijd om buiten te spelen heb ik niet. Ik werk binnen en dat gaat frustrerend langzaam, niet omdat ik zo langzaam ben, maar omdat dat internet niet wil meewerken zoals bekend. Hoe vaak heb ik hier al over gemopperd?

Ik heb even gezocht wanneer ze in dit derdewereldland eindelijk eens de moderne wereld gaan betreden en dat staat op de agenda voor 2020.
2020! Dat is voor mij te laat. Ik doe het er dus maar mee, maar vrees dat dit echt niet meer langer kan, want mijn uurprijs zakt op deze manier onder de 5‚Äö?ᬮ. Ja, jelui leest het goed, ik zit ruim onder de armoedegrens.

Chesnuts
Herfststukje II

Ondertussen vind ik dagelijks veel, maar meestal enkele c?¬Æpes als ik met de honden de ochtendwandeling maak. ‘s Middags doen Bleu en ik het nog even dunnetjes over zonder het witte monster en dan mag hij los en verdwijnt onmiddellijk in het bos. Hij is onzichtbaar te volgen door luid gekraak van takken en bladermisbaar, tot hij zich plotseling weer bij mij meldt. Zo merkwaardig dat je na 10 seconden iemand al niet meer ziet, terwijl de bomen nou niet echt heel dicht op elkaar staan.
Vriendin P. ben ik altijd onmiddellijk kwijt, die heeft me daar een tempo en bovendien door levenslange ervaring gescherpte ogen, die bijna elke champignon spotten, voordat ik eindelijk eens begin rond te kijken.
Dat kan ik niet, als ik snel door het bos loop, zie ik niks. Ik heb wel een techniek ontwikkeld, die tot nu toe feilloos werkt, waarover een volgende keer meer.

Young cockerel
Een van de jonge hanen

Om weer een andere bron van inkomsten te vergaren ben ik een dagelijkse tekening online begonnen, die ik binnen afzienbare tijd wil koppelen aan Etsy.com. Na een klein niet-representatief onderzoek ben ik erachter dat er in deze wereld en dan vooral in de USA, heel veel hysterische enthousiaste kippenliefhebbers bestaan.
Er zijn bijvoorbeeld mensen die hun kippen luiers aandoen om ze in huis te kunnen houden. Ja, die bestaan. Ik heb gelezen hoe men elkaar serieus condoleert, als er weer een kip de pijp uit is, terwijl dat toch een van de bestemmingen van de kip in het algemeen is, dat hij (zij) in de pan belandt, of niet soms?
Die mensen en anderen, die willen misschien wel een portret voor niet teveel geld van hun al dan niet overleden gevederde vriendinnetjes hebben. Hopen we.
Andere dieren mogen ook. Of kinderen. Of een schilderijtje, maar dat jaagt de prijs weer op.

Scary bugs
Hele vieze enge beesten

Een dagelijkse tekening maken valt helemaal niet mee, als de dagtaak er ‘s avonds om 20:00 eindelijk opzit. De kippen gaan gelukkig helemaal zelfstandig naar bed, kwestie van de deur achter ze dichtdoen.
Toen ik gisteravond uitgeput, maar tevreden eindelijk naar bedje ging, bleek er een invasie van enge torren te hebben plaatsgegrepen. Die wantsen vliegen bij voorkeur de leeslamp in en steken ook nog eens gemeen. Als je ze plet, ruik je een soort amandelachtige misselijkmakende geur. De lieveheersbeestachtigen scholen samen op eenzelfde misselijkmakende manier, zonder geur, maar als iets uit een horrorfilm. Mijn hoofdhaar stond overeind.

Scary bugs
Punaise

Om 22:00 had ik ze bijna allemaal in de stofzuikerzak gezogen met een prop in de stofzuigerslang. Ramen dicht, lichten uit en hopen dat de overblijvers blijven zitten waar ze zitten.
Haal de natuur in huis, yeah, right.

Herfstdrukte

A dairy cattle
De melkkoeien van de Dierenfluisteraar na het melken op weg naar de wei

Er zitten te weinig uren in de dag. Gisteren zei buurman P. dat ik in de tuin bij de hangar de laatste perziken moest (mocht) gaan rapen, omdat ze anders hopeloos en gegarandeerd naar de ratsemodee zouden gaan. Tegen bedtijd had ik eindelijk de tijd om die dingen te schillen, ontpitten en tot moes te koken, want veel smaak hadden ze niet. Met citroensap, kaneel en een paar vanillestokjes is het misschien toch nog iets geworden.
Als ik nu maar niet te lui ben etiketjes op de jampotten te plakken, want als je denkt ha, lekkere verse abrikozenjam en het blijkt die perzikenprut te zijn, is de teleurstelling groot. Ik ben niet zo dol op perziken, dat is wel duidelijk.

Parson Russel and border desperately waiting for their master
Even wachten, jongens, baasje heeft een padde(n)stoel gezien

Over abrikozenjam gesproken, toen ik tijdens mijn bramenverzamelwoede de Dierenfluisteraar sprak en ik hem op slinkse wijze ondervroeg, verklaarde hij dat hij die toch wel de lekkerste jam vond, ja, smakelijker dan bramenjam.
Twee dagen later overhandigde ik zijn vrouw (te zien op het erf op de bovenste foto) een potje met een vrolijk artistiek etiketje, speciaal voor de gelegenheid getekend, met een korte herhaling van het gesprek met haar man, dat hij die zo heerlijk vond.
РOh ja, zei ze, nou, dat zal mij benieuwen, mijn abrikozenjam vindt hij afschuwelijk, hij houdt alleen van die van de Intermarch?©. Maar misschien vindt hij die van jou wel lekker. Einde verhaal.
Ik moest zo verschrikkelijk lachen, ik werd gewoon gedist met mijn goede bedoelingen, daar kwam het op neer. Al die eco-wijven met hun leuke jampotjes ook.
Weer een paar dagen later werd ik binnengeroepen en kreeg ik een homemade geitenkaasje cadeau.
– Ik was helemaal vergeten je te bedanken, zei ze.
Smaaktest heeft nog niet plaatsgevonden.

Ceps
Zoekresultaat na een korte wandeling

Maar zoals ik al zei, ik heb weinig tijd met de dagelijkse verplichtingen, werk, honden, kippen, wecken, jam maken, tekenen.
Gelukkig vind ik onderweg bij de hondenwandeling elke dag wel een paar c?®pes. Die moeten ook worden gewassen en gewatergolfd en in de diepvries worden gestopt.
Daarom heb ik even minder tijd voor stukjes.