Parabole

Migrating common cranes
De jongens en meisjes gaan er even helemaal tussenuit

Het leed is geleden, mijn klaagzang over de snelheid van internet door een roestige telefoondraad is ten einde, want jongens, wat een genot, een beetje surfen en PATS! het staat voor mijn neus, ipv van minuten- en minutenlang te laden.

Assemblage satellite dish
Schotelbouwpakket is een fluitje van een cent met mijn Ikea-ervaring

Bij het versturen van foto’s van mijn klantjes ging ik tot dinsdag in godsnaam de honden maar uitlaten, omdat werken of telefoneren tijdens de verzending onmogelijk was wegens horten en stoten. Kwam ik na een uur of meer terug, stond hij nog te stampen.
Dat is nu over and done with. Nu alleen nog radio 1 van muziek, de netmanager en die verschrikkelijke omroepers ontdoen en jelui hoort me niet meer.

In the country
Wat we bijvoorbeeld zien tijdens de wandeling

Het enige vervelende vond ik de maandelijkse 10 euro extra voor de telefoon, die ik dan ook niet heb genomen. Ik communiceer feitelijk alleen nog maar per skype of facetime, maar om gebeld te w??rden door mensen zonder computer (de meesten in mijn directe omgeving hier) dacht ik misschien toch een telefoonnummer nodig te hebben. De mobiel doet het gewoon niet en is bovendien veel te duur.

Satellite dish and internet!
Installateur is ondertussen ff een segretje roken

Dankzij de tip van de jongen die de schotel aan de muur heeft geschroefd zit ik nu bij OVH, met een abonnement van 0,99 ct (ex BTW) per maand.
Wat? Jaja, negenennegentig cent en dan gratis bellen met vaste nummers in de bekende 40 landen, waaronder Les Pays Bas. Nou jullie weer.
Het is natuurlijk allemaal VOIP wat de klok slaat, maar dat is zo’n 10euro-abo ook, dus waar hebben we het over.
Eerste test met de softphone was jammer genoeg niet b?®-?®-?®-s-t. Later meer.

Een ander probleem is dat ik na drie dagen al op 1/3 van mijn bandbreedte-quotum zit. Hoe dat mogelijk is, geen idee. Ik probeerde wat live BBC-programma’s, laadde een bak plaatjes neer en hopla, 7 Gb verdwenen, als sneeuw voor de zon. 20 Gb/maand is natuurlijk niet erg veel.
Ik moet eens nadenken of meer ik ga betalen voor een groter quotum of dat ik het systeem van ‘s nachts up- en downloaden ga voortzetten, ‘s nachts, dat wil zeggen van 23:00 (= voor mij 5:30) – 7:00 , wanneer je illimit?¬© mag doen wat je wil op het wereldwijde web. Dan ben ik toch wakker.
Ik ben namelijk ongemerkt in het ritme van de buren terechtgekomen. Om 20:30 is het doodstil en pikkedonker, om 5:00 hoor je de eerste luiken knerpend opengaan.

France roosters
Waar moet ik dat gevogelte anders laten?

Tenslotte kijk ik morgen of de diepvriezer die de ALDI in aanbieding heeft, iets voorstelt. Vervoer is eenvoudig: kwestie van de achterbank uit de auto halen. Dan moet ik er natuurlijk wel voor zorgen ruim van tevoren voor de deur te gaan liggen. Meestal heeft zo’n vestiging slechts 1 exemplaar.

Poulets ?† rotir

Feeding the chicks
Iets meer dan 4 maanden geleden

Van de 8 kuikens zijn er 7 haan, of moet ik zeggen: waren er 7 haan, want zaterdag (dat wil zeggen, twee zaterdagen geleden, ik loop achter) hebben we er twee geslacht. We, we, we, dat is natuurlijk kletskoek, daar heb ik een mannetje voor in de vorm van vriendin P. die om 10:00 voor de deur stond met de mededeling dat ze nu tijd had, dus hup! vang de twee eerste kandidaten.
Ik probeerde nog laf smoezen te vinden voor uitstel, maar kon niks bedenken, dus ik trok mijn Franse huisvrouwenschort aan, zette water op, bedekte een tafeltje met plastic en ging op zoek naar de jonge dieren, die al een paar uur vrolijk vrij rondliepen.
Ik had over de keus van tevoren nagedacht en greep daarom eerst de meest dominante met gele en vervolgens de enige met witte poten, die (de witte) mij ‘s ochtends nog lelijk in mijn hand had gepikt. Het dier was in de pikorde (sic!) de een na laagste op het enige hennetje na en was misschien daardoor door de stress agressiever dan de anderen.

Dead cockerel
Zielig

Voor ik het wist, was het gebeurd dankzij de doortastendheid van buurvrouw. Ze hingen doodstil leeg te bloeden aan een tak van de boom, tot de gele plotseling begon te kakelen en te fladderen: ik schrok me een puistje van die gekke stuipen. Eenmaal stil werden ze onherkenbaar anoniem en kon ik ze zonder verdere emotie plukken. Een merkwaardige ervaring.

Cockerel ready to cook
2300 gr scharrelkip

Ik lette goed op hoe buurvrouw de vogel opensneed en de ingewanden eruit haalde, de krop zat vol met ontbijt van tarwekorrels met gras, een soortement van kippenmuesli, zeg maar. Voor ik het in de gaten had, lagen er twee kippen bratfertig in de koelkast. Witte woog 2 kg, gele 2,3 kg, 4 maanden oude kippen, met mooi donker vlees. Dat is toch tamelijk plof, in zo’n korte tijd!

Zondag hadden vriendin R., die hier een weekje logeerde en ik een bijzonder smakelijke midi, toen we witpoot probeerden. We konden er nog de hele week van eten.

Satellite dish and internet!
Oeps, de tuinslang moet nog naar binnen

Nu nog 5 te gaan. Buurvrouw P. vroeg gisteren wanneer we dat zouden gaan doen en dat wordt het weekend, want de schotel hangt, de internetverbinding is ongekend snel en er moet worden gewerkt en centjes verdiend. Wat nu plotseling heel soepel en makkelijk gaat.

Daarover later in de week meer.

Erfenissen

France, le Terail (Le Terrail), Villard
Minstens 4 deuren in de voorgevel

De boerderij van het Engelse oltimerclublid Tony werd lang geleden in stukken verdeeld bij de erfenis van 4 broers en zussen, die allemaal recht hadden op een kwart deel. Ze stampten er 4 deuren in, metselden muren op de erfscheiding en leefden nog lang en gelukkig. Dat verhaal heb ik uit verschillende bronnen, waaronder buurman P.
Tony heeft ?©?©n gedeelte gekocht en in dat stuk bevindt zich de enige trap naar de zolder, die zo verder onbereikbaar is voor de erfgenamen van de andere drie leden van de oorspronkelijke familie of ze moeten het recht op overpad hebben.
(De communicatietoren rechts is van v/h de voorzitter Raymond van de nieuwe oldtimerclub.)

French landscape in Limousin
Tony’s huis boven in beeld (voor de heuvels), daaronder rechts melkboerderij Giraud, links van het graanveld, gezien min of meer vanuit ons dorp

Die familie van Tony’s huis had tenminste een oplossing voor de verdeling van de goederen, maar hun kinderen of neven en nichten kennelijk niet, want er vertoont zich nooit iemand, zei hij.

En dat zie je hier veel en misschien wel overal in Frankrijk: lege huizen in verval waarover de erfgenamen het niet eens kunnen worden.
Bij een familie was het conflict zo hoog opgelopen, vertelde buurman P., dat ze elkaar na jaren failliet hadden geprocedeerd.
– Authentique, c’est authentique!, verzekerde hij me, wat hij altijd zegt als hij me een sterk verhaal vertelt. En het was een mooie villa, hoor!

On the farm
Dit vrouwtje (niet de nicht) is ook alweer dood, huis staat al 1,5 jaar te verkommeren

Nu heeft een andere buurman precies zo’n akkefietje bij de hand. Een van zijn nichten van grootmoeders kant, een ongetrouwde dame in goeden doen zonder kinderen, maar met een appartement in Parijs en een boerderette richting Bussi?¬Ære had hem beloofd dat hij alles zou erven. Ze liep tegen de 90.
Ze werd ziek, kwam in het ziekenhuis terecht en overleed zonder een testament te hebben gemaakt. Volgens buurman was dat de schuld van de notaris en het ziekenhuis. Het ziekenhuis had gezwegen over haar aanwezigheid, toen de notaris belde en hij (de notaris) had de boel vervolgens laten sloffen.

Buurman foeterde en foeterde op beide instellingen en dacht dat hij zonder testament ook wel recht had op de erfenis.
– Het was me beloofd! riep hij almaar uit, ze had het beloofd!
– Dan had ze een testament moeten maken, zei ik na de tiende herhaling van de jammerklacht licht ge??òrriteerd, paroles, paroles, paroles!
En hup, daar kwamen de notaris en het ziekenhuis weer op de proppen, terwijl ik vond dat die dode nicht gratuite beloftes had gedaan.
Je hebt trouwens helemaal geen notaris nodig om een testament te maken (ja, hoor, Agatha Christie), dat kun je ook zelf doen met een paar getuigen. Kom, laten we het er nog maar eens flink inwrijven.

Degene die wel ge?´rfd had, was de oudere kinderloze zus van de overledene, een demente 90-jarige, die een paar maanden later ook dood was.
Dat leverde overigens nog een mooi huisje op, te verdelen onder de zes (6) andere achterneven en -nichten, plus onze buurman.

Abandoned house in a French village
Een onverkoopbaar huis in ons eigen dorp

En daar begonnen de problemen. Behalve dat er bij de aanvaarding van de erfenis een flinke bom duiten aan successie te betalen was wegens zoveelste graad familie, bleken sommigen natuurlijk ook geldwolven in de ogen van buurman.
– Ze hebben geld zat, maar ze blokkeren alles, vertelde hij, toen er vorige week een poging was gedaan een van de huizen te ontruimen door de spullen onderling te verkopen.
De nu wel aanwezige notaris had de enige sleutel, alle zeven moesten er perse bij aanwezig zijn, wat nog niet zo eenvoudig was, omdat ze uit alle hoeken en gaten van Frankrijk moesten komen.

-Waarom kiezen jullie niet een onafhankelijke intermediair die de ontruiming en verkoop in goede banen leidt, vroeg ik, want ik voorzag dat de drie huizen door onenigheid eeuwig leeg zouden komen te staan.
Ja, hij had zichzelf al naar voren geschoven als zodanig. Onafhankelijk, buurman, onafhankelijk.

Die arme vrouwen zijn nu al meer dan een jaar dood, maar hij kan nog steeds niet verkroppen dat die oorspronkelijke erfenis hem door de neus is geboord. Toen hij laatst ziek was, begon hij met zijn koortskop weer te raaskallen over de notaris en het ziekenhuis en dat hij toch recht had op die spullen.
Als ik hem was, zou ik bedanken dat voor dat 1/7 deel, want het kost alleen maar geld en je slaapt er ‘s nachts niet van, zeker nu ook hier de huizenmarkt op zijn gat ligt. Of de notaris moet het voor niets doen.
Maar neen, niks daarvan, hoor, ze had het beloofd.

Sint, Piet en andere zaken

Bij Sint op schoot?
Sint en zijn pieten – foto en copyright Jean-Pierre Jans

Sinds de kwestie Zwarte Piet heb ik het definitief gehad met dat gezellige Facebook. Omdat de dochters op afstand zitten, lurkte ik alleen nog maar om foto’s te kijken maar ik moest me geweldig beheersen, toen zwarte piet op andere plekken ter sprake kwam.
Gottegot, [..]
(Op dat moment wilde ik dit eerste stuk in de WordPress-app op de iPad saven en dat kon niet in het klad, ik moest of weggooien of publiceren. Ook gek. Hopla, weg met die app.)

We gaan op de gewone computer verder.
Dat zelfs mensen die ik niet al te dom acht durven ontkennen dat de figuur van zwarte piet racistisch is, dat vind ik toch wel een beetje, eh, dom. Verdiep je eens in je omgeving, zou ik zeggen en stel je eigen beperkte denkraam niet als norm. Stel dat de knechtjes joden zijn, met alle clich?©matige vooroordelen en uiterlijkheden die daarbij horen, zei Hanneke Groenteman op de radio, dan is het meteen afgelopen.

Maar de definitieve bevestiging van dit alles waren de agressieve reacties (Malieveld, bedreiging Anouk) van de voorstanders. Toen dacht ik: I rest my case. Ontschminken is de oplossing, denk ik, want voor mij hoeft het feest niet te worden afgeschaft.

Enge, enge Sint
Een hele enge Sint – foto en copyright Jean-Pierre Jans

Kinderen maakt het niks uit, want toen wij als kleine kinderen in de jaren 50 met de buren sinterklaas vierden – merkwaardig genoeg in de kelder – zag ik als vierjarige meteen dat het oom Joop Fluit was, maar dat was geen probleem, want gelovigen kun je alles op de mouw spelden, ook een van mijn lievelingsonderwerpen, het geloof. Je kunt rustig in een kleuterklas roepen: sinterklaas en zwarte piet allebei bestaan ze niet, dat roept alleen maar reacties op van: oh hoh, dat mag je niet zeggen!
En trouwens, hoe zit dat met die katholiek die almaar kindertjes op schoot neemt? Bijna net zo eng als een clown, die vaak ook een vermomde kinderlokker schijnt te zijn. Laten die facebookschreeuwers daar eens iets aan doen. Of is dat ook traditie?

Anyway, dat trage internet waar ik elke keer over zeur, behoort binnenkort tot het verleden, want ik ga aan de satelliet. Welke provider dan, vraag je je af, tjongejonge, probeer in het ondoordringbare Franse woud van aanbieders daar maar eens uit te komen.

Cut down forest
Kom hier maar eens uit

Er bestaan sites waarmee je ze kunt vergelijken, dat kost ongeveer 8 uur om een lijstje te maken van wel en niet, want ze zijn bijna onvergelijkbaar door de bij voorkeur in het kleinste font uitgevoerde extra voorwaarden en beperkingen.
Wel of geen telefoon, extra kosten, onbeperkt up- downloaden of alleen ‘s nachts onbeperkt, waarbij onbeperkt helemaal niet onbeperkt is en snelheden die natuurlijk nooit kunnen worden waargemaakt, maar misschien wel eens worden gehaald als de buren niet online zijn.
Ik heb de knoop doorgehakt en huur een schotel voor 5 euro per maand in plaats van er een aan te schaffen voor 400. Sommige departementen geven subsidie, het onze natuurlijk niet. La Creuse est un petit peu abandonn?©e, zei buurman P.

During the vernissage at the art exhibition
Onze vriend op de expo

Zaterdag was ik tussen de bedrijven door nog even in het ziekenhuis van Gu?©ret om een bezoekje te brengen aan vriend en oud-burgemeester van onze commune Raymond P., die een beetje lusteloos op een kamer met een andere oudere heer lag. Hij ligt er al een week voor onderzoek.
Hij had nergens zin in, zei hij, hij had geen honger, lezen deed hij niet, het nieuws interesseerde hem geen lor. Dat was een veeg teken, want hij was altijd enorm in de buitenwereld ge??ònteresseerd. Maar ja, jong is hij niet, zeggen ze hier en het einde komt voor iedereen.

Dat is natuurlijk zo, maar de dag beginnen in het caf?© met 1, 2 of 3 gezellige witte wijntjes met iets erdoor, en dat r?©gime voortzetten tot het tijd wordt om te gaan slapen om de volgende dag weer lekker fris opnieuw te beginnen, dat versnelt het proces misschien wel. Ze hadden gaten in zijn stevige buik geprikt voor een leveronderzoek. Nu maar hopen dat hij snel naar huis mag. Ik vrees dat er namelijk niet zoveel aan te doen is.