Kerstmenu

Red cabbage
Kuikens, bedankt!

Dat leek me nu zo lekker, rode kool met appels, die (de appels dan) je hier gewoon overal nog kunt oprapen, want het heeft nog niet gevroren en ze liggen daar maar onder de bomen te niksen tot ze door worm en vogel zijn opgevroten. Tot de vorst toeslaat en dan is het definitief beurd. De hanen (‚Äö?тĆ) hebben de kool gedeeltelijk naar de ratsmodee geholpen.
Gisteren heb ik van een serie hele late appels (die ze hier coing noemen vanwege hun vorm) een tarte tatin gemaakt, voor het toetje, terwijl buurvrouw S ons de traditionele b?ªche bracht en buurman P me een gigantische doos Lindt-chocolaatjes cadeau deed.

Apples
In het pikkedonker gefotografeerd met mijn nieuwe apparaat

Maar die rode kool, ik weet het niet. Toen ik dacht naar de spruiten uit te wijken, bleek daar hetzelfde aan de hand: aangevroten. Toch ga ik die straks proberen. De prei van buurvrouw P was door een of ander beest of schimmel (een geel machin) zodanig aangetast dat hij al slijmerig uit elkaar viel, als je hem uit de grond probeerde te trekken.
Daar had de burgemeester wel een oplossing voor, zei hij, toen hij Germaine aandeed op zijn jaarlijkse Kerstpakketten-Voor-Negentigplussers-rondje, hij overgoot de grond preventief met chloor. Goed idee, G?©rard!
Dat pakket is trouwens niet te schraal samengesteld, ze waren er allemaal erg blij mee.

Brussels sprouts
Sneue spruiten

E?©n van de hanen ontdooit nu en gaat zo de oven in, langzaam, langzaam, we bakken er als altijd aardappels bij, tenzij de vader puree blieft, spruiten, appelmoes (la compote de pommes klinkt een stuk chiquer), kaas, tarte tatin met vanilleijs, koffie met allerlei soorten chocola: plof en de broek op de eethaak. Ouderwetse Hollandse maaltijd op zijn Frans bereid. Lekker, hoor.

De jongste dochter is veilig aangekomen bij haar zus in Chicago. Joyeux No?´l iedereen dan maar.

Over een paar dagen doen we het weer dunnetjes over.

Lekkende eend

Dog in car
Bleu in de eend

Toen ik een paar dagen geleden op de parkeerplaats van de Inter met mijn boodschapjes de auto naderde, rook ik en zag ik het al: er had zich een plas benzine onder de eend gevormd.
Oh nee! De APK moest ook nog dit jaar (waarvan ze immers de leeftijd net met 5 jaar hadden verhoogd, nondeju, ik dacht dat ik er vanaf was), dus mankementen kon ik nu even niet gebruiken.

De benzinemeter was gelukkig niet gezakt, toen ik stopte bij de garage in Chabannes, die zich op de weg tussen ons dorp en supermarkt bevindt.
De meneer van de garage dacht na ?¬©?¬©n blik “dat het wel mee zou vallen”.
– Kom morgenochtend maar even, dan kijken we er even naar, pas de soucis!

Vanochtend ging ik eindelijk, na een week laf uitstel. Ik nam Bleu mee, voor het geval ik die arme eend moest achterlaten en ik hem (Bleu) teruglopend in een moeite kon uitlaten, maar dat bleek helemaal niet nodig.

Dog in car

Ik reed de auto over een gat in de grond, afgedekt met planken, de jongeman schoof de planken opzij terwijl hij afdaalde, verving vervolgens het collier waarmee de benzinepijp vastzit, nou ja, niet meer vastzat aan de benzinetank en presenteerde me de rekening na telefonisch overleg met de baas (“ik ben slechts ouvrier“): ‚Äö?ᬮ 10,96 , inclusief materiaal.
Kostte bij elkaar 10 minuten.
Nou? Kom daar maar eens om in NL.

View from the road
Die kippen zijn echt overal, als je goed kijkt zie je ze bij de bosrand, vanaf de weg

Buurman P heeft nog nooit van politieke correctheid gehoord en vroeg of de neger me had geholpen.
– Ja, inderdaad.
РWat een sympathieke man, h?®, zo aardig!
– Inderdaad, heel hartelijk.
– En het zijn geen dieven!
Nee, duur kon ik het niet noemen. Een hele opluchting. Nu de CT nog, waar ik weer enorm tegenop zie.

Ik ben gewoon niet stressbestendig, dat is het.

Rust

Wotchers! The leader of the pack is about to distribute food!De dames met hun haan in de voortuin

Wat een rust, nu alle hanen op DSK na, doodstil in de diepvries zitten. Het enige kipje heeft zich meteen en zonder enig probleem bij het overblijvende toompje van dames aangesloten, terwijl ze tot vorige week zaterdag elke dag met de jongens op stap was. Het is me niet gelukt dat beeld met de camera vast te leggen: elke keer als ze me zagen, kwamen ze er keihard aanhollen. Die kleine was qua grootte en gewicht 1/3 van haar grote broers en dat stapte daar vrolijk voort tussen de 7 reuzen.
Ze vielen haar verder seksueel niet lastig, omdat ze nog niet geslachtsrijp was.

Young chicken
Sneu kammetje en laaghangende culottes

Haar onbeduidende kammetje begint nu eindelijk te groeien, een teken van volwassenwording. Veel soeps gaat het overigens niet worden. De anderen hebben grote, vlammend rode flappen, wat in kippentaal wil zeggen: neem me, neem me! Dat lieten die jonge gasten zich geen twee keer zeggen, tot ongenoegen van hun vader DSK, die zich er elke keer onmiddellijk mee kwam bemoeien: hoho, jongens, ff kappe!
Geen fysiek geweld, louter mentaal overwicht, heel iets anders dan zijn naamgever.

Het is nu wachten op het eerste eitje. De andere vier leggen gewoon het hele jaar door, op het zwarte kipje na. Ik weet precies wie welk ei heeft gelegd, vandaar. Waarom ze zonder pauze leggen, vinden ze hier in het dorp ook een beetje gek, het kan niet aan de voeding liggen, dus het moet de soort zijn, denkt buurvrouw, bij haar krijgen ze precies hetzelfde voer.
Maar omdat ik omkom in de eieren en ze soms aan de straatstenen niet kwijt kan, bak ik er af en toe kippendingen van, misschien helpt dat. Op zondag krijgen ze pannenkoeken van hun eigen eieren of oeufs durs geprakt met knoflook als anti-wormenkuur. Dat gaat er allemaal in als koek. Af en toe een peer, gesnipperde lof, oude bananenschillen.

Our village in the valley
Uitzicht vanaf Le Mas Saint-Jean op ons dorp tijdens de hondenuitlaat

Neen, honger hoeft hier niemand te lijden. Vorige week heb ik een tweede haan bereid voor de buurman D. met vrouw, die (de buurman) door ziekte en economische omstandigheden hier niet meer kan wonen en zijn zaakjes deze week moest regelen.
Met gebakken aardappels en gegrilde biet uit de voorraad van vriendin P., appelemoes van de laatste rouges Boskoop van buurman F. en een creusois van mijn eigen kippeneieren. Wat is die plattelandskeuken toch verrukkelijk, al zeg ik het zelf.

Venus in evening twilight
Zit Shocking Blue weer de hele dag in mijn kop

Morgen is het net als hele vorige week alweer heel erg mooi weer (>15¬¨?C), alleen vriest het niet meer ‘s nachts. Tegen de avond staat de planeet Venus te schitteren bij een ondergaande zon en daarna zijn er alleen nog maar sterren. Jammer dat die maan met die bak licht het uitzicht verprutst.

Genoeg geleuterd over die eeuwige kippen en dat paradijs hier, er mot weer gewerkt worden. Ik heb nergens anders tijd voor en de eend moet nog naar de CT, maar eerst moet de lekkende benzineleiding worden gerepareerd en een knipperlichtje voor. Hoe ik dat allemaal in mijn dagschema moet proppen, joost mag het weten.
On verra bien.

(Ik heb me kranig beheerst en heb die hysterie (beledigen, kwetsen, gekwetst voelen, lange tenen, domme opmerkingen, wel leuk/niet leuk, racisme, seksisme etc), die in Nederland woedt, aan me voorbij laten gaan. Waar zijn ze in godsnaam mee bezig, daaro? De oude Polak zei daar altijd over: zelfs als grapje niet leuk. En zo is het.)

Surgeler

The door of the storeroom
De deur van de voorraadschuur van buurvrouw

Ik kon de braadkippen (=dode hanen) niet eeuwig bij buurvrouw P laten logeren en daarom moest ik eindelijk een diepvriezer. Met het zicht op een bergje geld eind december dacht ik me dat te kunnen permitteren, ook al omdat het een goede investering is. Het vriesvakje van de ijskast puilt uit: paddenstoelen, soep, bramen en konijnenworstjes van buurvrouw S.
Ik ging dus, zoals gezegd zaterdag heel vroeg naar La Sout om dat ding bij de ALDI te scoren. V??or dit avontuur met een zaklamp de honden uitlaten was ook wel weer eens een leuke afwisseling, tijdens dewelke wandeling ik JP en zijn moeder (=buurvrouw P) in een bosweiland bezig zag de waterbekkens te vullen, voordat de kudde verweid zou worden. Ik vroeg me altijd al af wat ze in het duister uitspookten. (Ik kan het woord verweiden overigens niet in woordenlijst.org vinden. Ook gek.)

Apples, pumpkins and potatoes
Zo’n voorraadkamer wil ik ook

Ik was in La Sout niet eens de eerste, want er stond al een rijtje klanten, die (dat) onmiddellijk met liefde en verlangen over h??n deux-chevaux van lang geleden begonnen te praten en te mijmeren, terwijl ze me stralend aankeken omdat ik w?®l zo gelukkig was. Gemopper op de garages en hun fantasieprijzen, kortom, de bekende reactie als ik in mijn lieve auto ergens verschijn.

Ik scoorde de congelateur, waarvan er inderdaad maar eentje was en de brave filiaalhouder en ik sleepten het ding op zo’n palletsteekkarretje naar buiten, tot we (ik) zagen dat de doos niet door de achterklep van de eend kon. Kan.Niet.Door.Inwerpgleuf.
Krijg nou niks! Ik krabde eens op mijn kop en toen de man zei, u moet misschien een grotere auto, protesteerde ik gekwetst: maar mensen verhuisden vroeger met een eend, neen, dat nooit, geen andere auto! Ik had trouwens geen telefoon (die doet het niet) bij me om JP bijvoorbeeld te bellen, maar wat erger was, mijn gereedschapskist stond nog thuis in de keuken, wegens het in elkaar steken van een satellietschotel. Dat zal je leren, als je niet meteen je spullen opruimt.

Turnips, potatoes and celeriacs
Rapen en knollen genoeg, alles van buurvrouw

Ik ging wel even een beetje prutsen, zei ik en dan zou ik hem roepen als ik zijn hulp weer nodig had. Ik had natuurlijk al onmiddellijk de oplossing, gewoon even het dak eraf halen, dan kun je er bij wijze van spreken Friese staartklokken in vervoeren. Ik sloeg me nogmaals een paar keer voor mijn kop omdat steeksleuteltje nummer 8 lekker thuis in zijn kistje lag te dromen, en de filiaalhouder had niks, geen gereedschap, niet eens een schroevendraaier, helemaal niks. Zo zag hij er ook wel uit, een hele brave, beleefde zoete kantoorklerk met zachte handjes, slechts geschikt om de telefoon aan te nemen.

Veg garden in winter
Kleine bijtuin van buurvrouw

Kantoorklerk zette de doos weer even binnen terwijl ik wegreed op zoek naar hulp. 200 meter verderop bleek een garage open en daar heb ik dat sleuteltje geleend van een paar mannen die dat heel normaal leken te vinden. Met een flapperend dak reed ik triomfantelijk naar de ALDI terug en kon zonder morren de doos inladen. Zelfs onze klerk vertoonde een glimlach.

Moraal van dit verhaal: altijd sleuteltje nummer 8 in je eend paraat hebben. En je fototoestel, want dat had ik ook niet bij me, zeker nog niet helemaal wakker toen ik vertrok. Doet het maar met archiefbeeld.

In the freezer

De diepvries staat in de cave lekker te zoemen en iedereen is weer tevreden. Behalve de hanen dan.