Squirrel!

Broken side mirror
Spiegel zelf ligt op de grond (foto op z’n kant, anders past hij niet)

Toen ik laatst bij de familie van Bleu de deur van de eend een beetje te sportief dichtsmeet, donderde door de klap de zijspiegel uit de houder en viel in duizend stukken op de grond. Zo’n spiegel zit vast met een plastic rand van de soort die niet bestand is tegen de elementen en dan vooral UV-straling. Die brokkelt gewoon af. Ik heb een tijdje zonder spiegel rondgereden, wat wel gaat en merk nu hoe vaak ik erin kijk en dat is vaak.

Abandoned car (2cv camionette)
Ik zie nu ook dat er iets ontbreekt

Ik had wel een plannetje om aan een andere te komen. In het dorp 2 km verderop staat immers naast de stabulation een oude besteleend van boer Guy, bekend van de dode patrijs van vorig jaar. Die wilde mij vast wel een zijspiegel verkopen.
Donderdag reed ik er op weg naar de markt even langs, maar het terrein was met schrikdraad afgezet, waarschijnlijk omdat er koeien liepen die ik verder niet zag. Ik waag me voor geen goud tussen onbekend Limousin-vee, wat ook niet nodig was, want ik kon van die afstand al zien dat de zijspiegel ontbrak. Potverdrie!
Ik had er al vergeefs om gevraagd bij bandenkoning Valdi, die mij ooit velgen had verkocht. Nieuw bestellen zoals hij suggereerde kan natuurlijk altijd nog, dat is geen sport en trouwens veel te duur (55,91‚Äö?ᬮ bij de M?¬©hariclub) voor iemand zoals ik die financieel aan de rand van de afgrond staat. Goede raad was duur.

‘s Middags moest ik voor postzegels naar het postkantoor – de facteur was weer eens te vroeg en te snel geweest – en had Bleu gezellig meegenomen. Die moet voor zijn opvoeding af en toe autorijden, althans in de auto achterin meerijden en in plaats van te wandelen besloot ik met hem de berg op te rijden. Se promener kan tenslotte ook met de auto. Door dat vruchteloos geloer in die ontbrekende spiegel werd ik herinnerd aan onze Franse neef Christian Schijf, die daar een roestende Dyane had staan. Nieuwe kansen!

Zoals de honden in de film Up reageren op “squirrel!“, zo reageert de deuchiste op het geluid van een 2cv en inderdaad, ik had de eend nog niet eens voor zijn deur geparkeerd of hij kwam al aanhollen. Na het bekende eromheengeklets over de auto, het weer en de honden, kwam ik ter zake.
Nou, hij wreef over zijn kin, eigenlijk wilde hij de auto in zijn geheel verkopen, waarbij hij herhaalde wat hij indertijd had gezegd, 150 euro. Orties inclus? Haha, ja inderdaad.
Ik begreep het, zei ik, maar dan ging het over, want zoveel geld had ik niet en bovendien ontbrak me de tijd om eens lekker te gaan sleutelen, hoe leuk ik dat ook vind.
Ik nam niet meteen afscheid, maar bleef voor de gezelligheid nog wat hangen, omdat hij ook een vrolijke kletsmajoor is. We lieten de honden met elkaar spelen, ik bewonderde de werkelijk fantastische haag van bronzen venkel in zijn voortuin. Venkel? Is dat venkel? Jazeker. Hij riep zijn vrouw: is dat venkel? Neen, volgens zijn vrouw was het een plant met bloemen, ze had die ergens gekocht, maar niet als venkel. Enzovoorts, een volkomen zinloze discussie, waarin ik niet per se mijn gelijk wilde halen, maar dat wel had.

Kom, zei neef, we gaan die spiegel eens van dichtbij bekijken en liep naar de overkant, waarbij hij bijna platgereden werd door een gestoorde onbekende gek op een tractor met aanhangende hooimachine, die in een noodtempo langsreed alsof hij de trein moest halen. Die is gek, zei ik, het barst hier van de kinderen, oude mensen en dieren, hij is gek!
Dat deed die man altijd, zei het echtpaar, hij is levensgevaarlijk. (Toen ik dit later aan buurman P. vertelde, wist hij precies wie dat was, namelijk de broer van onze buurvrouwen en dat hij even roekeloos in zijn auto reed, zo erg dat hij zijn eigen moeder al eens had aangereden.)

Happy hour with the chickens
Happy hour met de kippen, deze keer zonder Bleu

Nadat de brandnetels opzij waren gebogen, probeerde neef de spiegel met zijn mini-tool met kleuterschroevendraaier eraf te halen, wat niet ging, dus ik haalde mijn WD-40 en de gereedschapskist erbij, ook al om hem te imponeren en hup, het ding was los.
– Een vrouw heeft een spiegel nodig om af en toe de lippen te stiften, zei ik om lollig te zijn. Haha, dat was leuk. Nationale sport licht flirten ken nooit geen kwaad. De vijf euri die hij ervoor wilde werden er vier, omdat ik niet meer bij me had. Nou! Was dat aardig of niet?
Of ik nog kippen wilde. H?®? Neen, ik had er genoeg en we spraken over het gebrek aan broedsheid bij kippen die je van handelaars koopt. Volgens hem ontbrak het ze aan moederinstinct, omdat ze uit de broedmachine kwamen en een lamp hun moeder was. Zou kunnen, zou kunnen, ze leren in ieder geval niet van een lamp hoe ze naar eten moeten zoeken of waar het gevaar dreigt. Ik wilde het niet nog een keer beter weten en de theorie van de broedloze legkippen te berde brengen, dus ik zei verder niks. Hij kruiste zijn dikke kippen met krielen, die feitelijk heel hinderlijk broeds zijn en daarom bijna niet leggen.
Ik kon bevestigen dat mijn nieuwe kipjes inderdaad geen idee hebben dat Bleu een grote gevaarlijke hond is. Ze lopen rustig op 2cm van hem naar eten te zoeken. Hij zit er dan trillend van de spanning naar te kijken.

Je moet hier overal rustig de tijd voor nemen, dan bereik je wat, is de moraal van het verhaal.

One thought on “Squirrel!”

  1. Ik ben er gewoon bij, h?®, elke keer. Zo beeldend als je het beschrijft.

Comments are closed.