Nederland

Amsterdam, Nemo

Bleu en ik lopen elke ochtend in het duister langs Nemo en de Centrale Bieb op het Oosterdok, waar het rustig is in tegenstelling tot de Prins Hendrikkade, die we eerst moeten oversteken. Net als de vorige keer in Amsterdam raakt de arme hond in alle staten van dat langsrazende verkeer met die priemende ogen van koplampen, want vooral die triggeren zijn bordercolliegedrag enorm. Bij daglicht is er veel minder aan de hand.

Dog looks a bit hungry
Bleu blieft ook wel een stukje

Zondag kwamen vrienden en familie langs, waarvan ik sommigen al meer dan een jaar niet live had gezien, om te zien hoe ik er nu op mijn 60ste uitzag.
Zestig! Dan kan mijn lieve buurman P nog zo vaak zeggen: “Jij bent nog jong!” – makkelijk praten als je bijna 90 bent – ik vind 60 niet erg jong klinken.

Verder zit ik niet mee, het klinkt alleen zoals je ouders.
Hoe oud bent u? Je mag wel jij zeggen, hoor, ik ben zestig. Ja, toch, klinkt vet bejaard.
Ik denk nog steeds dat ik 27 ben, dus ik schrik me elke dag een halve seconde dood, als ik ‘s ochtends in de spiegel kijk. Maar het was heerlijk iedereen weer te zien, jammer dat sommigen niet konden of wilden komen.

Cup of tea
De eerste gasten drinken een kopje thee

Het is onwerkelijk om hier te zijn en ik mis het buiten zijn en die heerlijke frisse lucht, dat is het ook.

We lopen zoals gezegd zoveel keer per dag door Amsterdam, Bleu en ik, en ik zie een heleboel achterstallig onderhoud op straat, wat een veeg teken is. Overal ligt rommel en viezigheid, of was dat altijd zo? Ik weet het niet. Veel hondenstront en dan ook nog van die enorme smerige kiloblikdrollen.
Als je een toeristische trekpleister wilt zijn, moet je vooral niet op de straatvegers bezuinigen. Ja, ja, dit klinkt inderdaad als bejaardengezeur.
Mag het raampje dicht? Dat werk.

Public library and conservatorium
De Openbare Bibliotheek en het conservatorium

Nou goed, nog een laatste mopperonderwerp, de ebooks lenen van de bibliotheek, zie mijn vorige poging van 4 jaar geleden.
Je zou zeggen, dat is het ei van Columbus, je leent een paar boeken en als je halverwege je vakantie alles uit hebt, leen je gewoon weer een paar andere en je tas is zo licht als een veertje. Je hoeft de Prins Hendrikkade niet meer over te steken, tenzij je je Franse hond moet uitlaten, maar kunt overal ter wereld je boeken op tijd terugbrengen.

Nu hoorde ik gisteren op de radio dat het eindelijk zover was: Jetje Bussemaker ging feestelijk het eerste ebook lenen, dus dat wilde ik ook, jammer dat ik mijn biebabonnement wegens afwezigheid opgezegd had. Ik keek even op de site oba.nl hoeveel dat ook weer kostte en mijn broek zakte op mijn knie?¬¥n: 35 euri voor een jaar en als je ebooks wil lenen (ze hebben er 5000, niet echt veel dus) moet je vanaf april bijdokken voor recente titels en niet zo’n klein beetje ook: ‚Äö?ᬮ20,- voor 18 titels. Lees ik hier.

Nu zag ik ook dat partners dat wil zeggen mensen op hetzelfde adres of zoiets, een partnerpas kunnen aanschaffen voor 12,50. Mooi, dacht ik, tot bleek dat Siebe een Adamnetpas had, waarbij dat weer n?¨et kon.
Ik wil niet ‚Äö?ᬮ55,- (35+20) betalen voor 18 suffe boeken, dan kan ik ze beter kopen.

France
Kobo met HEMA-hoes, cadeautje van de dochters

Zouden ze werkelijk denken dat mensen 18 boeken per jaar lezen? Hahaha! Dat doen we gedurende een vakantie van 2 weken om na een week elkaars boeken te gaan lezen.
En kun je je geleende boek ook aan je partner geven of kan dat weer niet? Net zomin als je iemand een ebook cadeau kunt doen, dat kan gewoon niet, of je moet de inloggegevens hebben van degene aan wie je dat boek wilt geven, van het systeem waarmee die leest.

We houden overigens Calibre achter de hand, niet om te jatten, maar om alle boeken op 1 en dezelfde ereader te hebben, want anders moet het ene boek op de iPad, de ander op de Kindle en nummertje 3 op de Sony, gesteld dat je die allemaal hebt, of via de respectievelijke apps gelezen worden. Wat een krampachtig achterlijk systeem!

Dan maar eens kijken of je niet lid kan worden van de bibliotheek van New York of Londen of zo, hoewel je daar waarschijnlijk ook persoonlijk langs moet gaan en/of er wonen. Dat wordt dus alweer niks.

(Weet je wat, ik ga er een boek op Siebe zijn kaart lenen, geen mens die het merkt.
[..]
Duurt uren en en tenslotte krijg ik een foutmelding:
fout500

Nou ja, de server zal wel overbelast zijn)

Zeg kipje!

The youngest chicken

Nu zit toch dat oude liedje dat mijn moeder me geleerd heeft non-stop in mijn hoofd!
Dat komt zo: het enige vrouwelijke kuiken van juli zou eindelijk eens moeten gaan leggen, aangezien haar kammetje en lellen – in tegenstelling tot haar pootjes – eindelijk min of meer de vereiste lengte hadden bereikt.
Het gaat om de kleine Kortpoot, Shortlegs of Pattes-Courtes, niet te verwarren met de kippensoort Courtes-pattes, hoewel ze misschien daar via een omweg vandaan komt.

Sneaky little hen

Toen ik laatst helemaal verdiept in het werk om 10:00 met een schok merkte dat het al 10 uur was en de kippen nog opgesloten zaten, zag ik dat Kortpoot bij het openen van de deur onmiddellijk een spurt maakte, niet naar het eten, maar richting abri.
Kip, ik heb je, ze legt haar eieren buiten de deur, dacht ik, ja, dat dacht ik, want alle kippenuitdrukkingen komen hier geheel gratis en vanzelf bovendrijven, verzet heeft geen zin.
Maar toen ik vrijwel onmiddellijk die kleine volgde, zag ik haar nergens meer. Overal gezocht, onder struiken, in de abri, onder de heggen van het weiland, niets.

Sneaky little hen

Na 10 minuten probeerde ik het nog eens en daar was ze weer, terwijl DSK zijn naam eer aandeed en als een geile bok om haar heen baltste, wat hij altijd doet als er weer een heur ei heeft gelegd, een goede truc van de natuur om de voortplanting veilig te stellen. Je bespringt als haan natuurlijk alleen de vruchtbare dames.
(Ik lees The Greatest Show on Earth van Richard Dawkins, vandaar)

Ze moest dus een ei hebben gelegd, maar waar, waar?

Two eggs in a illegal nest

Twee dagen later gebeurde hetzelfde, alleen was ik nu wel als de kippen bij (sic!) en betrapte de kleine op heterdaad: er lagen 9 eieren onder de buxus naast het kippenhok.
Terwijl ik ze liet zien aan de buren, was Kortpoot al bezig een andere plek voor haar illegale activiteiten te zoeken, waarbij ze werd verraden door de klokgeluidjes van Dominique, door over zijn lellen verliefd leek te zijn en niet van haar zijde week.

Ik had dat nest niet helemaal leeg moeten halen en gelukkig heeft ze al alweer 2 nieuwe eieren gelegd, nadat ik een nep-ei (nepei) had teruggelegd, anders kunnen we aan het zoeken blijven. Niet ik, maar vriendin P, die de komende weken de kippen verzorgt, omdat wij even in het vaderland zijn.

Eleven eggs

Zeg kipje, zeg kipje, wat heb je gedaan?
Je bent naar de stal van ons sikje gegaan.
Je lei daar een eitje.
Hoe of ik dat weet?
Ik hoorde je kakelen
Ik keek door een spleet.
Als moeder dat hoorde,
Ja kijk mij eens aan,
Dan mag je voor t eerst
Niet uit wandelen gaan.

Formidable

2cv in Ch?¢teauroux

Sinds Hilversum Stromae heeft ontdekt – lekker vlot – hoor ik minstens 1x per dag Formidable op de radio en ja hoor, het wordt vervolgens de hele dag en nacht, als een jukebox in een eeuwige loop, in mijn kop afgedraaid. Nou ja, beter dan Caro Emerald of James Blunt zullen we maar zeggen.

Ik zat dus met een niet startende eend, de clignotant rechts was niet meer reparabel en de accu was plotseling bijna leeg, nadat ik een tijdje met de handen in het haar had gezeten.

The old starter of the 2cv
Oude startmotor

Na het raadplegen van de Haynes en systematisch stroom meten – toen de accu het nog deed – op diverse cruciale punten, kon ik alleen maar concluderen: de startmotor heeft het begeven.
Daar weet de Haynes ook wel raad op: vervang de koolborstels. Nu wist ik echt niet wat dat waren, ik stelde me zo’n ding voor waarmee je de luxaflex stoft. Garage Ruimzicht vertelde me na ?¬©?¬©n blik (alles per email en foto’s) , dat koolborstels vervangen bij dit model een werkje voor een expert was: doe de hamertruuk of koop maar een nieuwe.

De hamertruuk of truc: je bijrijder slaat met een hamer op de startmotor terwijl jij doet alsof je start, door de sleutel om te draaien en te houden: niks naks noks, in mijn geval. Toen deed de accu het nog, hoor.
Koop dus maar een nieuwe.

Renov-2cv in Ch?¢teauroux
Het bedrijfspand op het bedrijventerrein in D?©ols

Ja, mensen, maar het was zoals gezegd 29 december, net kerstmis geweest en ook oud en nieuw vielen precies zo gunstig dat bijna iedereen in dit land de tent twee weken dicht kon gooien, vanwege het geringe aantal vrije dagen die daarvoor moesten worden opgenomen. Le pont! Geen 2cv-onderdeel te krijgen en de garages waren ook dicht.

The new starter of the 2cv
Nieuwe startmotor

Dankzij de voorzitter van de nieuwe oltimerclub, v/h de voorzitter van de oude zeg maar, kwam ik achter een bedrijf in Ch?¬¢teauroux, dat nieuwe onderdelen van 2cv verkocht, tegen zwaar gereduceerde prijzen en zonder dat je daar zo’n achterlijk fantasielidmaatschap voor moest nemen, zoals bij de Club M?¬©hari. Wat een heerlijke zaak, die renov-2cv! En wat een fijne prijzen!
Ik was 78 euro kwijt in plaats van de 110 die ik bij CM zou hebben moeten betalen en dan heb ik de porto (nog eens 17 euro er bovenop) nog niet meegerekend. Je suis fort minable.

2cv repair
Een echte deuchiste ken niet zonder de Haynes

Dinsdag kon ik dan eindelijk serieus de onderdelen vervangen, terwijl de accu aan het infuus van JP hing. Nieuwe accu was misschien ook wel handig geweest, bedenk ik me nu. En verdomd als het niet waar was, toen ik met kloppend hart de auto startte en nog even dacht: misschien is het de startmotor wel helemaal niet, sloeg hij aan en pruttelde vertrouwd als vanouds. Tien jaar van mijn leven, jongens.
Het lampje was zo gepiept, temeer daar ik het linker in 2011 had gedaan.

January: common hogweed
Natuur is ook helemaal van slag: berenklauw bloeit gewoon overal langs de kant van de weg

Gisteren meldde ik me bij het bekende CT-station Norisko in Gu?©ret na een slapeloze nacht en een rit, waarvan ik bij aankomst helemaal niets meer kon herinneren, zo greep de stress me bij de keel. Die jongens zijn vet chill, dus waar heb ik het over, maar het zijn dezelfde zenuwen als bij de tandarts, de kapper en het borstkankeronderzoek.
Toen de controleur de lampjes testte, zag ik vanuit de wachtkamer dat dat verdomde rechterknippertje het niet deed, terwijl het een uur daarvoor nog werkte. Wel nondechien en putain! De jongeman prutste een beetje aan de massadraad en hup, daar deed het het weer. Pfff.
Hij riep me net als de vorige keer weer voor de klas. God, wat nu weer, ik strompelde naar voren met trillende knie?´n, hij liet me in de meetapparatuur kijken, waar ik van de zenuwen helemaal niks zag, ik knikte maar voor de schijn: de ampoule van de koplamp moest een kwartslagje gedraaid, ze verlichtten niet op dezelfde manier. Ok, ok, zo gepiept en ik wilde het al onmiddellijk doen, tot ik me bedacht dat wriemelen misschien weer nieuwe problemen zou opleveren, dus ja (oui), goed, ik beloof het.

De eend werd na een zenuwslopende 20 minuten goedgekeurd: “la deuche est bonne“, alleen jammer dat er de achterbank en de bijbehorende veiligheidsriemen ontbraken.
Oh, merde, die bank staat thuis en de riemen liggen onder de plaid ouwe lap, ik had de bank er niet meer ingezet na de diepvriezer van de ALDI.
Dan kon ik dat schrappen van de lijst met mankementen. Dat de mistlamp niet functioneerde (puntje 5) kwam misschien omdat ik die er die ochtend afgesloopt had. Enzovoorts. Niks aan de hand dus.

LeClerc exterior
In Ch?¢teauroux kun je tijdens de boodschappen in de muur van de LeClerc een wasje draaien

Toen ik weer thuis was en mijn succesverhaal aan de buren deed, riep vriendin P uit: Formidable! T’es formidable!, met als gevolg dat Stromae weer geluid geeft, nadat hij door stress even op de achtergrond was geraakt.

Nog 1 keer een keuring voor de 2cv dertig wordt en dan door naar de afdeling V?©hicules de Collection en is het beurd met die APK. Want ik kan die stress echt niet aan, zei ik nog tegen de CT-jongen.

De dagen lengen

Walking the dog
Begin van de wandeling, 07:45

Ik vertrek elke ochtend om 07:30 met de honden en kom een uur later weer thuis, nadat ik al een of twee uur heb gewerkt. Het is donker als we gaan en weer licht als we komen. Ik wil het zien gebeuren, maar dat lukt me niet, want het is geen kwestie van de zon die zichtbaar wordt. Het is gewoon plotseling veel lichter.

Ik verbeeld me dat de dag nu al vroeger begint dan een week geleden, wat natuurlijk ook zo is, alleen is dat nauwelijks te merken. Dat komt omdat het niet zulk dramatisch stinkweer is als vorig jaar, hoewel alle koeien alweer flink in de modder staan. Dat gebeurt al na een piepklein buitje.
Het zou ‘s nachts een beetje moeten vriezen, vond vriendin P, dan zouden ze wat droger staan. Een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd zou ik kunnen borduren en ingelijst boven haar bed hangen.

08:00 AM
08:00 AM

De factrice had het gisteren al over lente, toen de zon haar gele autootje in het licht zette. Hoho, niet te vroeg juichen, madame de postbode, het is begin januari!
Ze lachte mijn realiteitszin weg en bood me vervolgens een kalender aan, die de andere buren allang hebben, want die spreken haar dagelijks wel persoonlijk. Ze spreekt bijna al haar klanten dagelijks persoonlijk, vandaar dat ze altijd pas om 15:00 aan komt zetten, in plaats van haar vervanger die soms zelfs al voor 12:00 is geweest. Ook weer niet goed. Een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd (II).

Cows in the dark
De koeien van Tintin

Om te zien hoe laat het nu precies zo schielijk dag wordt, nam ik gisteren om de zoveel tijd een foto. Bij de eerste zag ik helemaal niets, de chip van de camera ziet duidelijk andere dingen dan ik.
De honden zien weer andere dingen, of liever, die ruiken dingen, zoals gisteren bij Les Verrines – nog in duisternis gehuld – toen ze misschien een vos of hert roken. Helemaal hysterisch gejammer van die kleine witte, waardoor Bleu ook vindt dat hij stoer en jachthond is en een beetje gaat lopen blaffen naar niks. Dat moet van Bess en hij gehoorzaamt haar blind. Naar mij luisteren, ho maar.

Bij de koeien in de modder begint de dag, hoewel de foto anders suggereert vanwege geflitst zijnde. (Ik heb op flickr een ongeflitste.) Daarna nog een stukje door het bos en daar ligt ons dorp in het daglicht. Hoe kan dat nou?

Our village

En nu weer aan het werk. Ik weet niet hoe ik alles verder alles moet organiseren, als ik half januari naar NL wil gaan. De eend kon niet naar de APK, want de startmotor deed niks meer, het knipperlicht was naar de klote en de accu bleek gisteren plotseling ook leeg. Die startmotor en dat lichtje zouden wel geen probleem geweest zijn, als alle onderdelenleveranciers en garages niet deze weken non-stop le pont hadden genomen: maandag of dinsdag gaan ze eindelijk allemaal weer aan het werk na twee weken sluiting.
Geen wonder dat dit land naar de mallemoer gaat! Een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd (III).