Ik dacht 3 dagen na thuiskomst, laat ik nu eindelijk maar eens dat nieuwe benzineleidingslangetje erop gaan zetten en de eend aanslingeren, na een maand winterstop. De accu was opgeladen, hij was goedgekeurd, het was niet koud geweest, appeltje eitje, zoals sommige mensen zeggen. Jelui voelt het al, mik dat appeltje eitje maar in de lofsla en duik tot je ellebogen in de olie.
Want wat was er aan de hand? Dat wist ik eerst ook niet. De startmotor deed het, er volgde alleen geen explosie, wat betekende dat er of 1. geen benzine in de carburateur zat of 2. de bougies een schoonmaakbeurt nodig hadden.
Of 3. weet niet.
De losse benzineleiding spoog braaf benzine uit, als ik startte, dus dat kon worden geschrapt. Bougies waren brandschoon, maar ik poetste ze toch maar voor de zekerheid met mijn speciale bougieborsteltje, dat ik nog had uit de tijd dat ik bij het Rotterdamse Eende?´i liep. Wie wat bewaart, heeft wat, zie ook het plaatje hieronder.
Altijd flauwe grapjes met het motto Conjunctus Viribus
Hij startte nog steeds niet. Wel verspreidde zich een gezellige benzinegeur (verzopen, heb ik hem verzopen?) en ja hoor, de benzine stroomde gewoon uit het gaatje in het spruitstuk (?) in plaats van zich in gasvorm te laten ontsteken door de vonk van de bougies. Er zat iets verstopt, dat was duidelijk en dat kon alleen maar ergens in de carburateur zijn. Die moest dan maar eens worden opengemaakt en doorgeblazen.
De Haynes doet er nogal makkelijk over : “Unscrew and remove the caburettor-to-manifold retaining nuts…” (yeah, right), net als het handige instructiefilmpje van de M?¬©hariclub (Comment changer un carburateur double corps ? ), waarin de motor brandschoon is en alle moeren en piefjes zonder enig probleem of vloeken te bereiken en los te schroeven zijn.
Na een beetje verder zoeken vond ik op de 2cv-fora de werkelijke oorsprong van een verstopte carburateur: als de klep van de olievulpijp door rubberrot niet meer goed sluit, valt de onderdruk weg en stroomt de olie overal heen en komt bovendien via het luchtfilter in de carb terecht, roet in de sproeiertjes en einde verhaal qua ontsteking dan.
Volgen jullie het nog?
Fijn met een levensgevaarlijke chemische spuitbus de carburateur ontvetten
Nu kon ik met veel moeite bij de eerste drie, maar niet bij de laatste retaining nut van de carb, omdat daar die olievulpijp (reniflard) in de weg zat, of ik moest zo’n handige haakse steeksleutel hebben, die die gast van het filmpje brandschoon uit zijn gereedschapskist haalde, dus dat ding (de pijp) moest sowieso los en worden vervangen. Ja, 10 liter WD-40 en 24 uur later had ik hem eindelijk, inclusief een hernia als bonus omdat dat klusje alleen maar kromgebogen kan worden gedaan.
Die laatste carburateurmoer bleek geen maat 12, maar 13 (Johan, bedankt!) waar ik toen pas achterkwam, na eerst vruchteloos met sleutel 12 op die onmogelijke plaats te hebben gepield en gepoteld.
Het luchtfilterhuis was geen probleem, dat hing lekker degelijk aan een paperclip en spuug van de vorige eigenaar aan een elastiekje in het luchtledige onder de motorkap. Ik ken nu ook fijn de Franse termen voor de onderdelen, onze valse vriend de accu niet te vergeten. Bougies zijn bougies, carburateur is carburateur, maar wat is spruitstuk? Ik denk tubulure d’admission. Maar ja, wat is een spruitstuk eigenlijk?
Met een boodschappenlijstje voor de renov-2cv reden we zaterdag naar D?©ols en probeerde ik de jongens daar te imponeren met mijn pikzwarte oliepootjes en kocht nieuwe pakkingen, een nieuw luchtfilter, een nieuwe olievulpijp, een spuitbus met chemisch gif voor de carburateur en doe er ook maar een nieuwe accu bij.
Zondag hadden we een rustdag in de vorm van een sortie met de oldtimerclub, dus kon er niet worden gesleuteld, en maandagmiddag kon ik niet verder met mijn brandschone carb en luchtfilter, omdat buurman JP er niet was, van wie ik de compressor met lucht wilde lenen.
Die middag dan in godsnaam maar even tussendoor de hens in de brandstapel, ook nuttig en dankzij het mooie weer in een mum gefikst, in tegenstelling tot dinsdag toen ik probeerde die verdomde nieuwe olievulpijp als laatste op zijn plek te krijgen. Dat viel verdomde tegen. Je denkt 2 bouten en een pakking en klaar is kees, ha, ha, was dat maar waar.
Hoe kwam dat nou weer, willen jullie natuurlijk weten.
De nieuwe (l) en de oude (r), ontdek de 7 verschillen
Die nieuwe pijp – zonder twijfel made in China – heeft uitgangen, waarvan de brede met een slang aan het luchtfilter verbonden moet, de smalle idem dito aan de oliepeilstok, maar die net even onder een andere hoek staan de originele. Daardoor kreeg ik de kleine slang (durite) echt niet om de aansluiting van de peilstok, ondanks verhitting met de f??hn om het rubber soepeler te maken, echt, ik heb alles geprobeerd vloekend, huilend, jammerend, smekend, scheldend, tot het lukte toen hij tot de helft was ingekort, de volgende dag dan, want het was al pikkedonker en ik was gevloerd. Gottegot, wat heb ik gevloekt uit frustratie.
De slang naar het luchtfilter ging makkelijk, maar zit daarentegen precies boven de peilstok, ook heel handig, geen mens kan er meer bij. Of ben ik de enige die tegen dit soort problemen aanloopt?
Toen ik hem eindelijk wilde starten – en dan noem ik niet het gepiel met het veertje van het chokedingetje aan de carburateur, waardoor ik de deksel tot 2x toe opnieuw heb moeten losschroeven, met de angst dat ik de pakking naar de ratsemode zou helpen – gebeurde er niks (H?¬Æ, wat, neen, h?¬Æ, het is toch niet waar?), tot we (Siebe mocht de sleutel omdraaien) zagen dat de benzine vrijelijk uit een gat met een niet aangedraaide bout stroomde, helemaal vergeten bij het doorblazen, nondechien en gotsgristusallemachtig!
En eindelijk, eindelijk klonk het vertrouwde geluid van een lopende motor, nadat ik eerst de oude accu had leeggestart.
Tien jaar van mijn leven, mensen. Maar hij doet het. Niet gehinderd door enige kennis.