Reality show


Kleine kat bemoeit zich met alles, hond loert vanachter de geraniums

Even tussendoor, ze groeien als kool! Gisteren zette ik de camera bij de baby’s tot het kaartje onverhoopt vol was en pas later zag ik dat Bleu er ook op stond.

Waar ik elke ochtend naar uitzie, is de dagelijkse update van de reality show op Youtube van Matt uit Canada die kennelijk het roer heeft omgegooid en nu eenden houdt en dan niet 29 (19 kuikens en 10 oudere) zoals hier, maar honderden.
De vertederende kuikens die uit het ei kruipen, de problemen met de “Incubator from Hell” uit China, de hele stoere hond (“Dug“, niet die op het filmpje onder) die zo zoet tussen de eenden (“Ducks“) door loopt, maar geen poep aan zijn poten wenst, en dan de komst van De Vos…
Ik wil het allemaal weten. De baas lijkt sprekend op de hond qua stoer en zoet.

Maar eerst moeten een paar eenden pestende hanen eraan:

Bizar en komisch en erg innemend ook en absoluut niet spannend. Af en toe valt er een dode. Niet kijken als je niet tegen bloed kan.

J’?¬©coute!

Bleu, the blue merle border collie
Die ogen zijn helemaal niet blauw

Goed, jongens, na de hektiek van de kuikens (19) zullen we het eens over onze border hebben. Wat was er feitelijk aan de hand?

Hij luistert altijd braaf als ik hem een opdracht geef: Op je Plaats, Naast, Zit, Stop!, Blijven op Afstand, Links, Rechts, Op Schoot en Dood Leggen (zwembadherinnering: En Nou Gaan We Met Zn Allen Op Onze Rug In Het Water Leggen) om maar een paar voorbeelden te noemen.
Altijd, dat is gewoon gelogen, altijd wil zeggen als hij tijd heeft en er geen andere interessantere zaken te beleven zijn.

En altijd wil zeggen: altijd in huis. Zodra we buiten gaan wandelen, hoeft hij niet meer te gehoorzamen, denkt hij, of alleen dan als het toevallig zo uitkomt. Dat had hij helemaal zelf bedacht.

Als we bijvoorbeeld door het bos liepen, was hij non-stop met al zijn zintuigen aan het scannen of er niks was om ervantussen te gaan. En dat was er altijd wel.
De geur van een hert – neus aan de grond gekleefd – en weg was hij. Het kon ook een beverrat, vos, vvt’er zijn of de joggende vrouwen op zondag als ik een beetje laat ben, kortom Bleu was een ongecontroleerd monster, dat ook nog de mensen de schrik op het lijf joeg. (“Hij doet niks, hoor”)

Am  I bothered?
Am I bothered?

Dochter Fran??üoise van buurvrouw P heeft net zo’n type in huis, een Beauceron, die een slagje groter is dan Bleu en die elke keer precies dezelfde ongein uithaalt.
– Je moet hem corrigeren!, riep haar moeder ons tot vervelens toe, waarop wij in koor terugriepen: ja duh, hoe doe je dat als hij zich 100 meter verderop bevindt?
Want ons geroep en geschreeuw beschouwen de boeven als aanmoediging en daarom roep ik steeds ?©en keer en niet meer. Niet dat daarop wordt gereageerd, welneen.
Ik sta volkomen voor gek als ik wel blijf krijsen. In het Nederlands nog wel, maar met Franse vloeken. Heeft geen enkele zin.

Dat betekende dat de wandelingen feitelijk niet echt meer leuk waren. Eeuwig opletten of geen andere mensen aankwamen, koeien niet werden verweid, konijnen de weg overstaken en meer van dat soort ongein, maakte dat ik als een waslijn zo strak gespannen onze prachtige wandelingen maakte en hem in godsnaam maar aanlijnde om ervan af te wezen. Niks aan dus.

Bleu, the blue merle border collie
Opgesloten met een hek om de tuin

Waar was nou die leuke pup gebleven die me op de voet volgde? Weg, in de diepste krochten van het bos tegen een eng beest aan het blaffen. Het was alleen nog wachten tot hij zou worden overreden en/of een gruwelijk ongeluk zou veroorzaken. Ik kon er verdomme niet van slapen.

De schoonvader van de dochter van Fran??üoise (ja, ingewikkeld, de vader van de man van de dochter van de dochter van vriendin P) bleek trainer van (jacht)honden te zijn. Sommige jachthonden laten zich door niets en niemand weerhouden en volgen het wild blind tot aan de andere kant van de N145. Kleine kans om dat te overleven.

De oplossing in deze gevallen is eenvoudig: je hebt een afstandbediening nodig en die bestaat in de vorm van een elektrische halsband+zendertje, een schrikhalsband. Vijf knoppen in oplopend voltage + een zoemer, werkt tot 200 meter. Drie keer het bevel negeren? Een kleine schok. Gemeen, h?®? Ja, stadswatjes, heel gemeen.
Fran??üoise had hem een middagje geleend en haar hond was meteen zo mak als een schaap. Min of meer.

Blue merle border collie
Bleu met zijn schrikzender, ons dorp in de achtergrond

Na lang wikken, wegen en een aantal slapeloze nachten heb ik zo’n ding gekocht en zijn Bleu en ik dezelfde dag gaan oefenen. In het bos bij Les V?¬©rrines stikt het altijd van de herten, dus kom maar op en ja hoor, de prutser was nog geen vijf meter los of hij zette de spurt al in. Ik zei nog: doe het niet.

Op mijn “HIER!” kwam natuurlijk geen reactie.
Nog een keer HIER! en ik gooide er een zoemertje tegenaan. Nog steeds niks, behalve takgekraak en geblaf in de verte.
Tja, hij moest er helaas aan geloven, dus ik riep nog 1 keer en drukte de slapste knop in. Een gil en verdomd, hij wist niet hoe snel hij zich woest kwispelend bij me moest melden. Braaaaaf! Diep onder de indruk, de sukkel.

Moeder en zoon
Brave moeder en zoon, de dochter is even erg als Bleu

Ik heb die wandeling nog 2x de knop moeten indrukken en toen was het over. Het was gewoon over! Hij luisterde plotseling feilloos. We kwamen een hert tegen die N.B. een potje in de berm stond te grazen en arme Bleu zag het en keek me aan, toen hij besloot te blijven staan.
Ik kon het en kan het bijna niet geloven, maar alles is anders. Hij kijkt naar de kippen en doet niks, zelfs niet als Bess gilt: Pak ze! en ze hysterisch wegfladderen. Als ik zeg NEEN! doet hij niets. Hij loopt naast me zonder riem door het dorp, over de weg, komt onmiddellijk als ik roep en is precies zo braaf als een bordercollie behoort te zijn. En we zijn allebei een stuk vrolijker.

Was dat nu zo moeilijk? Potverdrie.

??¢closion

Birth of chicks

Ze zijn te vroeg! Maandag is het pas dag 21 en vandaag, zondag springt er elk uur een ei open. Hoeveel er nu nog moeten, weet ik niet, ik ben de tel kwijt.

Volgens de instructies moeten ze blijven zitten tot ze opgedroogd zijn en is het af te raden de deksel van de broedmachine te openen, als er eieren bij zitten die aangepikt zijn of hoe heet dat. Door de dalende luchtvochtigheid kan het vlies waarin ze zitten plots uitdrogen, waardoor ze niet meer de draai kunnen maken waarmee ze het dak van het ei perforeren. Schijnt.

Ik durf het niet, dus nu heb ik een broedmachine vol met kuikens, die allemaal mijn kant op komen hollen als ze beweging bespeuren. Daarna vallen ze met zijn allen tegelijk in slaap.

Gootsteenbodem

Les Soeurs Sussex and the 2 chicks
De Piepies en de Witties moeten dra het veld ruimen

Ik moest van de week even naar Dun voor een paar belangwekkende boodschappen in het kader van de bebroede eieren. Op een van de talloze sites had ik gezien hoe de blogster de bodem van de broedmachine met spul had bedekt, waarmee je voorkomt dat vloerkleedjes onder je vandaan glijden. Anti-d?©rapant van rubber.

Leg dat de jongens en het kassameisje van de Briconautes maar eens uit. Ze kwamen met een tapijtje aanzetten dat niet glibberde, maar neen, ik wilde alleen dat spul voor onder een tapijt, want ik wilde geen vloerkleed, ik had er niet eens een, opmerkingen waarmee ik het onbegrip zoals altijd alleen maar vergrootte.
In ieder geval hadden ze het niet, waarna ik met de deuchiste van de drie heren over onze auto’s begon te praten, want hij was jaloers op mijn verlengde kofferbak, terwijl ik altijd zuchtend naar zijn smette- en roestloze koetswerk kijk. De andere twee stonden er een beetje voor jan dinges bij.

2cv on the parking of the Briconautes
De zijne vanuit de mijne

Die anderen behoren tot de soort in wier belangstelling ik me hier in dit land altijd mag verheugen, god mag weten waarom. Ze lijken allemaal precies op elkaar, klein, een beetje gezet (zeg maar dik) en vinden me geweldig aantrekkelijk. Ik laat me dat lekker aanleunen, zolang ik er niet ongemakkelijk van word, wat gebeurt als ze me proberen aan te raken. Dan spring ik als Bleu met 4 poten tegelijk in de lucht. Maar dit even terzijde en later hierover meer.

Bij de Winkel van Sinkel Lafont tegenover caf?¬© le Commerce kwam Marie-Claude op het briljante idee van een rubberen gootsteenbodem. Het is dat het op de verpakking staat, want ik kende het woord niet. Gootsteenbodem. Fond d’?¬©vier. (Marie-Claude zit in onze gemeenteraad en woont in het oude station van Saint Sulpice)

Sink mat
Duitse woord voor “sink mat” is weer zo’n mooi Duits woord

Kijk, als die kuikens uit het ei komen, ik zeg als, want niets is zeker, komen ze terecht op de gladde bodemplaat van de couveuse en glijden wijdbeens tegen de andere kuikens en eieren aan, waarbij ze soms niet meer uit de spagaat kunnen komen. Splayed of spraddle leg heet dat, het ziet er hartverscheurend sneu uit. In een nest heb je geen gladde plastic bodemplaat. Klik even op de link, het is te erg.

Ik ging daarna nog even bij de familie v/h de voorzitter langs, waarbij hij de deur uit was: au foin en zij kersenjam in de enorme keuken aan het maken was. Wij dames kakelden wel een uur of 2, over de broedmachines, kippen fokken en slachten en meer van die nuttige boerendingen die ik op deze grote boerderij gratis en voor niks uit de eerste hand weet los te peuteren. Maar vooral ging het over de Engelsen, die weigerden Frans te praten, alleen maar onderling klitten en altijd vrachtwagens vol Engels bouwmateriaal vanuit het vaderland importeerden om hun Franse bouwval (waar ze veel teveel voor hadden betaald) op te knappen. Met Engelse bouwvakkers!

Die indruk bestaat inderdaad en wat kan ik er tegenin brengen? Misschien is de Engelse kwaliteit beter? Misschien communiceert dat makkelijker, Engelse bouwvakkers en komen die sneller opdagen? Misschien willen ze alleen maar in een gated community met eigen soort eerst wonen?
En misschien is het niet waar. De Engelsen die ik ken integreren juist enorm. Onze Franse werklui werken gewoon op tijd. Als dat vooroordeel eenmaal bestaat, wordt dat natuurlijk per definitie bevestigd door elke Brit die je tegenkomt. En waren de meeste Engelsen door de geldcrisis trouwens niet weer terug op hun eiland?

The last peas
Verstekeling tussen de erwten

Ze had nog een vette roddel over een kleine Engelse oplichter, die ik wel kende en die ik bij de eerste ontmoeting onmiddellijk al als zodanig had herkend. Je connais cette esp?®ce, zeg ik altijd en dat klinkt in mijn oren als steenkolenfrans. Een hele gezellige jongen, charmant, lult maar door, maar volkomen onbetrouwbaar.
Ik begreep al nooit waarvan die opschepper nou leefde en nu bleek dat hij een uitkering had, maar helaas door ambtenaren betrapt was op zwart geld verdienen op brocantes. Je mag, geloof ik 3x per jaar ongestraft dwz zonder belastingaangifte en als priv?©persoon je ouwe troep op vrijmarkten verkopen. De vierde keer word je als handelaar beschouwd. En nu schijnt hij te hangen.
Toevallig kwam ik hem vorige week nog tegen op de bosweg naar Le Mas Saint Jean en ik als eerste die glimmende dure auto zag waar onze arnac in reed.
Hoe doe je dat met een uitkering? En hoef je je huis niet verkopen in Frankrijk als je staatsproteg?© bent? En wat deed die flinke stapel bankbiljetten van 20 euro op tafel?
Deze gozer heeft in al die 15 jaar dat hij in Frankrijk woont nog nooit 1 woord Frans gesproken, behalve dan oui, bonjour en most likely merci. Ik begrijp er niets van.

Ik kwam daardoor weer helemaal verfrist thuis en zette het op een ouderwets erwten doppen, onderwijl het voetbal in de gaten houdend. Jammer genoeg viel net internet uit toen de doelpunten vielen. Anderhalve kilo doperwten in de diepvries en de doppen naar de konijnen.

Waiting for the eggs to hatch
Nog 3 dagen wachten

De eieren zitten nu in de lockdown-fase, wat inhoudt dat de luchtvochtigheid is verhoogd, het ei-keren is gestopt en het echte wachten is begonnen. Verboden in deze fase de couveuse te openen tot alle geslaagde kuikens droog en pluizig zijn, omdat het anders helemaal mis kan gaan. Ik doe geen oog meer dicht en kijk om het uur of alle meters het nog wel doen.

Bleu, the blue merle border collie
Ik ben braaf

Later vandaag, ik beloof het, over de gehoorzame Bleu.