La jeunesse

Walking the dogs
Gezellig, zo’n boswandeling met zijn drieën, de een 25 m voor

Ja, daar zijn we weer.
Een klein hondenwandelingetje van een uur kostte me vorige week dankzij die hardnekkige griep zo’n moeite, dat de berg op in een bejaardentempo ging. Het gaat iets beter.
Of zou La jeunesse eindelijk hebben toegeslagen? Niet onmogelijk, volgens buurman P.

Walking the dogs
De ander 25 m achter.

Dat betekent achterstanden inhalen, gewoon werk, moestuin, tuin van diverse buren, tekeningen en schilderijen. En ligt dat nou aan mij of gaan de dagen nog veel en veel sneller? Ik hak een half uurtje in de moestuin, blijkt er anderhalf uur verstreken. Het is vandaag alweer 19 april 21 april, hoe kan dat nu? Ook een gevalletje jeunesse denkelijk.

Buurman P zei: als alles zo rap voorbijvliegt (?ça file !), is morgen de eerste etappe van de tour, inderdaad, buurman, en is hij overmorgen alweer afgelopen, zodat we daarna in razend tempo op de herfst afstevenen. Maar eerst de moestuin verder omspitten.

Vegetable garden ready for the next season
Zoon JP heeft moeders aardappelbed omgeploegd…

De berlingo heeft nu nieuwe kentekenplaten, die bandenspecialist Valdi in tien minuten voor me fikste. De eerste twee letters zijn DQ, makkelijk onthouden lulde ik voort met die niet te onderdrukken neiging altijd de leukste te willen zijn, Dominique, van DSK, want zo heet onze haan, meneer Valdi.

Haha, dat vond hij lollig (wist ik wel) en hij riep naar zijn vrouw, die burgemeester is van een commune 8 km verderop en toevallig in een zijhok de administratie aan het doen was, hoor je dat, haar haan heet DSK, haha. Nee, dat was echt lachen!
Ik vond het een beetje flauw van mezelf, maar was toch tevreden met dit succes.

Hedge and ancient wall destroyed
En heeft in ?©?©n moeite weer een heg en muurtje weten te verwijderen in het volgende weiland

Ondertussen bleek de huurder van vriendin L. uit Grote Wei ook aanwezig met een akkefietje met zijn auto. Ik had hem ooit 1 keer bij de benzinepomp ontmoet, waar hij zich bekend maakte, omdat hij me zoals iedereen herkende aan de eend. Als ik bij zijn buurman de Dierenfluisteraar op bezoek ga, zwaai ik wel eens uit de verte naar hem.
Hij begon een praatje en ik kletste een beetje terug, altijd dezelfde onderwerpen, het weer, de auto, de buren, vriendin L. die immers nu in het maison de retraite zit.

– Maar wat bent u beter frans gaan spreken, we kunnen een echt gesprek voeren, zei hij.
Wel nondeju! Dat soort kletskoek hield de postbode een tijdje geleden ook al. Dat zijn van die mensen met wie ik nog nooit, ik herhaal, nog nooit andere woorden gewisseld heb dan bonjour, ??üa va, il fait beau en ?‚Ć la prochaine en die beweren keihard dat zij kunnen zeggen of er enige verbetering is opgetreden.
Als de buren dat nu zouden zeggen, die hebben recht van spreken. Die zeggen dat ook, nu ik erover nadenk.

En trouwens, met met mij valt altijd een echt gesprek te voeren, ik word never nooit niet gehinderd door enige kennis van zaken. Desnoods met een woordenboek Duits-Russisch, weet je nog, Siebe, in Petersburg?

Ik tik dit in een noodtempo, zo dadelijk moet ik mijn niet-verkochte werk ophalen (2 tekeningen verkocht! Hoera!) en daarna misschien nog even spitten met een spa. Ik heb geen zoon met een trekker.
Maar eerst nog een uurtje in de olieverf.

Twee dagen later.
Drawing lots
Weer niks gewonnen in de loterij, gelukkig maar

Ik heb me ondertussen tijdens de afterparty bij onze burgemeester (foto boven, die voorzitter is van iets belangrijks met burgemeesters in onze regio) bekend gemaakt als iemand met idee?´n om het toerisme in de Creuse een boost te geven, want jaja, zo populair drukte ik me uit, alsof ik verstand van marketing had. Kwestie van opscheppen over talenkennis, internet , social media en mijn eigen briljante geest natuurlijk.

We gaan volgende week eens praten, want het prikkelde duidelijk zijn nieuwsgierigheid.
Ik zoek feitelijk een baantje.

Lente

Wat we deze week hebben gedaan

Curious chicks
Kijk die schatjes eens, ze zijn al 6 weken

Nou jongens, meteen tijdens de vernissage werd het kapelletje verkocht, waardoor het glaasje sangria m?®t dit succes me naar het hoofd steeg en ik nog drukker dan anders door het dolle heen kwekte tegen iedereen die zo beleefd was even te luisteren.
De kapel verkoopt altijd, had buurman P al voorspeld en vriendin P bevestigde dat nog eens en herhaalde haar opvatting: en bloemen, landschapjes en dorpsgezichten.

Fijn, dat mijn zakelijke adviseurs op 10 meter afstand van me wonen. Ik ga naar ze luisteren.

Chickens in the garden
Ms Black in oktober vorig jaar

Verder is het mooie weer eindelijk daar, met als gevolg dat de zwarte Brahma-kip broeds is geworden. Ms Black is uitgegroeid tot een grote, zware en beetje (onbegrijpelijk genoeg) bange kip, die op eerste paasdag op twee plastic eieren is gaan zitten en er niet meer af wil.
Toen ik die ging vervangen door Brahma-eieren (van buuf P) kostte het me nog moeite ook, zo stevig drukte ze haar kippenlichaam tegen de bodem van de krat waarin ze lag.
De krat heb ik met kip en eieren in het oude caviahok gezet, dat dicht kan en waar de anderen niet bij kunnen om er bemoeizuchtig per se ook een ei te willen leggen.

La pr?©fecture in Gu?©ret

Meteen de dag nadat de papierwinkel die ik gedownload had, ingevuld en getekend uit Engeland terugkwam, stond ik (samen met Siebe) op de stoep van de Pr?©fecture in Gu?©ret, waar we na 10 minuten weer buiten stonden met een immatriculation provisoire voor de brave Berlingo.
Ik had me zo goed voorbereid, dat ik zelfs veel teveel papieren bij me had. Waar ze die rommel allemaal voor nodig hebben en waar ze die bewaren, joost mag het weten. Nu nog een paar nieuwe kentekenplaten en het autoleed is hopelijk de komende 5 jaar geleden.

Nu moet de deuche een kleine facelift hebben. En de ramen van het huis achter. En het dak van de badkamer. En de moestuin. En de heggen tussen tuin en weilanden. En de deur en het interieur van het kippenhok. En de salon.

Even misschien een haalbaarheid- en tijdschemaatje maken. Voor als Siebe hier weer is.

En zou die verkouden griep nu eindelijk over zijn? Nog niet helemaal. Buuf heeft weer een nieuwe verkoudheid en hield me op grote afstand uit angst me te besmetten.
Desondanks spit ze hardnekkig de volgende kilometer moestuin om en voorziet die van mest.

Hoe doet ze dat toch? Ik ben na 10 minuten kaput.

Bejaardenbaantje

Dear 2cv in La Souterraine
La deuche staat om de hoek geparkeerd

Omdat ik totaal ongeschikt ben voor het kleine ondernemerschap, dacht ik, weet je wat, ik ga een baantje zoeken, kan me niet schelen wat en de werkster van buurman P zei dat ze bij haar bemiddelingsbureau altijd vervangers zoeken, zelfs bejaarden. Hier in Frankrijk ben je bejaard als je de 60 nadert of bent gepasseerd.

Ik maakte een tijdje geleden een afspraak op het arbeidsbureau in La Sout en meldde me bij een mevrouwtje die in een kantoor zonder uitzicht alles op haar computer intikte wat ik te melden had.
Dat duurde langer dan ik noodzakelijk vond, maar goed, zo werken die bureaucratische instellingen nu eenmaal.

P?¥le-Emploi La Souterraine
Arbeidsbureau in een lelijk nieuwbouwpand in het oude centrum

Twee essenti?¬¥le zaken bleek ik niet te hebben: een zg carte vitale en het bewijs dat ik als zzp’er in Nederland werkzaam ben en er nog steeds sta ingeschreven. Dat eenmanszaakje is Nederlands en dat kan ook niet anders, want de klanten zitten niet te wachten op een buitenlandse BTW-administratie en ik trouwens ook niet.

Nu kan ik ze (het arbeidsbureau) een kopie van een willekeurige belastingaanslag overhandigen, onvertaald, want stiekem denk ik, elk papier is goed, als het maar papier is. En wie ben ik om het levensgeluk (= een compleet dossier) van de Franse ambtenaar in de weg staan?

Maar die carte vitale, wat is dat en hoe kom je daaraan? Mijn Nederlandse zorgpas leek me in het kader van Europa voldoende, maar neen, hoor, niks ervan. Carte de sejour wilde ze ook nog van me en dat is al jaren niet meer verplicht.
Googelen leverde zoveel sites met ellenlange teksten en evenzovele afkortingen dat ik het voorlopig opgeef, althans, ik ga de secretaresse van de mairie hierover aan haar kop zeuren.
Dat allemaal om een suf baantje, waarmee je het minimumloon verdient, weet je hoeveel dat is: 9,61 per uur bruto. Hahaha, even lachen. Als ik dat baantje al krijg.
Bovendien moet ik, als ik ziek ben of op vakantie wil (niet meer dan 2 weken) dat allemaal melden. Waarom in godsnaam? Ik krijg geen uitkering en breng alleen maar geld in het laatje van de Franse staatskas.

Well rotted manure in the kitchen garden
Franse merde

Nee, ik heb een beter idee, ik zie de halve gemeenteraad inclusief de burgemeester toch dit weekend tijdens de vernissage, een uitgelezen gelegenheid om zaken te doen.

Zei dezelfde burgemeester een tijdje geleden niet: wordt het niet eens tijd dat je Fran??üaise wordt? Misschien is dat een optie. Kan ik meteen met pensioen.