Eén dahlia en nog wat kleingoed
Eindelijk is de reuzedahlia in bloei en ik heb hem meteen een kopje kleiner gemaakt, omdat hij
1. het hoofdingrediënt van een boeketje voor jarige buurman moest worden,
2. gestimuleerd moet worden meer bloemen te produceren,
3. misschien door een koude nacht of regenbui naar de maan geholpen zou worden.
Het is allemaal gelukt, iedereen blij, leveranciers (van post, brood, Tafeltje Dekje, etc) die hun spullen bij buurman op tafel zetten, geloven niet dat het maar een enkele bloem is.
Het is een monster, dat ik van v/h de voorzitter heb gekregen in ruil voor de zaden van de runner bean, waarin ik omkom, wie maakt me los!
De hitte en de droogte van deze zomer hebben de groei vertraagd, maar nu staat hij als een huis.
Al die lieve oude klantjes krijgen wel af en toe iets van me, eieren, sperziebonen, tomaten, courgettes of een dahlia als ze jarig zijn en weten jullie hoe dat gewaardeerd wordt?
Nu had ik er laatst een, die net als arme vriendin L. van de schuur (die nu somber en gelaten in het bejaardentehuis het einde zit af te wachten) af en toe overmand wordt door verdriet, als de herinneringen aan de doden langskomen.
Eerst ging het gesprek over haar zoon en de vrouw, waarmee die arme jongen was getrouwd, die in de jaloerse ogen van de moeder natuurlijk voor geen meter deugde, over haar overleden man, kijk, daar op die foto, oh, wat een knappe man, zeg, ja, maar hij kon niet dansen en ik was dol op dansen, ik kon de hele avond wel dansen, de wals, vooral de wals, maar mijn man kon niet dansen, en nu is hij alweer 20 jaar dood en zit ik hier alleen aan tafel.
En daar vielen twee tranen in het bord met de door mij in de magnetron opgewarmde maaltijd.
Oh jee. Ach.
Nu had ik een tijdje geleden bij weer een andere klant (Of ik van muziek hield? Ja, natuurlijk) me toch een niet te geloven ?¬?bercamp-video te zien gekregen van het orkest van ene Sebastien Perrin, waar ze hier op het platteland allemaal dol op zijn.
Youtube staat er vol mee. Het zijn niet alleen de muzikanten, of de muziek, maar vooral de dansende mensen die fascineren. Ook dames die met elkaar dansen! Dat zie je toch helemaal nergens meer? Cultureel erfgoed!
Toen ik de keer daarop de iPad bij haar op tafel zette en bovenstaand filmpje liet draaien, begon ze te stralen, och, wat was ze blij, vooral toen ik er met de bezem een dansje bij maakte.
Jongens, wat heb ik een lol.