Zure bommen

Pickled gherkins
“Le Parfait, Super”

Van de dochter van een enorm vertederend klantje kreeg ik een kilo van de naar hun smaak veel te dikke cornichons cadeau, als ik die tenminste wilde.
Dat heb je ook met courgettes, plotseling zitten er enorme joekels aan de plant, die je de vorige avond helemaal niet had gespot. Raar, toch?

Ik zei geen nee, want het zijn in feite korte komkommers, die je zo uit de knuist kunt opknagen. Ik dacht nog, fijn, voor de cavia’s, wat een beetje merkwaardig is, omdat we al jaren geen cavia’s meer hebben, zo zie je hoe dat erin is gesleten. Of het moet het begin van de algemene aftakeling zijn, zou ook best kunnen.
(Dat doet me eraan denken, het klantje roept altijd dat ze zo blij is elke keer als ze me ziet, dat zij mij de liefste vindt, maar ze antwoordt ook “mijn moeder” als ik vraag, wie is die mevrouw, wijzend naar haar dochter, dus ik neem de liefdesverklaring elke keer blij met een flinke schep zout in ontvangst.)

Pickled gherkins
Arty fotoflauwekul

Dat moet je ook met augurken doen, als je ze wilt inleggen: ze een nachtje in zout water zetten, daarna afspoelen en in een pot onderdompelen in water, witte-wijnazijn, witte wijn en kruiden.

Ik had natuurlijk noch witte wijn noch die azijn in huis en de winkels waren dicht, daarom heb ik er een halve fles ciderazijn in gegoten, die ik een paar jaar geleden bij kruidenvrouwtje op de markt had gekocht. De vraag is of dat wel een goed idee is geweest. We merken het wel als de pot weer opengaat.

Bestaat die man eigenlijk nog, die met twee emmers augurken op het strand bij Kijkduin geheel gekleed over de halfnaakte badgasten stapte, onder het roepen van “ZURE BOMMEN!”? Deze zin moet je op zijn Hagenees uitspreken, merk ik.

Tomatoes
Geen idee welke soort dit is

De tuin lijkt dit jaar beter te gaan dan vorig jaar, maar we zijn er nog niet. Precies een week geleden barstte er een onweer precies boven onze hoofden los, dat hier gelukkig geen schade heeft aangericht, maar een endje verderop bij Guéret in 5 minuten al het fruit en bloemen naar de mallemoer heeft geholpen door de gratis hagel die meekwam. Hoorde ik van klantjes, wier kinderen dat was overkomen.

Screen Shot 2017-07-16 at 13.11.20
Sneue rechterhand

Ik had een heel ander akkefietje, in een niet gebruikt slot bij de voordeur had zich een clubje wespen gevestigd, waar ik elke dag nieuwsgierig naar keek, geïnteresseerd als ik ben in alles wat groeit en bloeit etc.
De oudste dochter die voor imker doorleert, vond het al niet zo’n goed plan:”het zijn geen bijen!”, maar ik, eigenwijs, dacht dat het wel los zou lopen, tot ik op een dag het nest verstoorde door een bruuske beweging.
Rennen! Sauve qui peut!

End of a wasp's nest
Slachtpartij

Ja, er kwamen er een paar achter me aan, die me net niet te pakken kregen, tot ik de volgende dag tussen de middag thuiskwam en de portier kampbeul bij de ingang van het nest zijn voelsprieten bewoog en me herkende: RAAK en AUUUW!, in mijn voet dit keer, die onmiddellijk opzwol.

Zoals jullie op de foto kunnen zien, kreeg een ander de volgende dag m’n hand te pakken, want die eerste had ik per ongeluk in mijn paniek al doodgeslagen. Elke keer als ik thuiskwam, wachtte iemand me op, zodat ik moest maken dat ik wegkwam. Buurvrouw deden ze niks.
Ik vond dat wel het verrassendst: dat ze je herkennen. Maar goed, leuk is anders.

End of a wasp's nest
Slachtpartij detail

Met een killerspuitbus (“bombe” à 2,15€) heb ik ze om 05:00 uur ‘s ochtends vermoord, toen ze niet op wacht stonden. Ik voel me er toch schuldig over.

Volgende keer: bezoekje aan de bedrijfsarts doet wonderen.

Logisch

BeetrootBiet, dat gras moet er nog tussenuit

Ik zocht me vandaag gek naar een paar dode vliegen om op de foto zetten. Ik heb ze niet gevonden, in tegenstelling tot de vrouw die ze een week geleden op haar vensterbank had laten liggen neergelegd om te bewijzen dat ik mijn werk niet goed deed.
Hoe moet je daar in godsnaam anders op reageren dan in lachen uitbarsten en op je voorhoofd wijzen? Boeie!
Nu deed ik dat niet, ik hou me beleefd op de vlakte, maar kon niet voorkomen dat ik een wenkbrauw en een mondhoek optrok en een keer mijn hoofd schudde, wat op hetzelfde neerkwam.

Ja, beste jongens en meisjes, er bestaan hele onaangename mensen, dien er alles aan gelegen is, het leven van een hulpje tot een hel te maken, want die vliegen zijn maar een voorbeeld.

De paar uur per week dat ik gedwongen wordt in dezelfde ruimte met die figuur te zijn, word ik onafgebroken bekritiseerd, terechtgewezen, uitgekafferd en/of met minachting gecorrigeerd (NEENEENEE, NIET ZO! WAT, DOE JE DAT DAARMEE??? etc.).
Ik doe alsof ik van teflon ben, zing liedjes in mijn hoofd, citeer gedichten, bereid mentaal een tekst of tekening voor, waardoor ik tijdelijk in een andere wereld zit. Ik zeg helemaal niets.

Niet dat ik dat leuk vind: de meeste mensen hebben zin in een praatje en willen afgeleid worden door mijn opgewekte flauwekul, want de dagen gaan al zo langzaam, zeggen ze, vooral na het middagmaal. Bovendien is slap ouwehoeren my middle name, zoals jullie weten.

Parsnip and beetroot
Pastinaak met biet

Hoe ik er vanaf kan komen, weet ik niet. Ik ben altijd helemaal kapot van die paar uur, door de ingehouden woede die maar naar buiten wil komen, tot die puist natuurlijk een keer barst.

Ik kan jammer genoeg niet teveel details prijsgeven, dat begrijpt jullie wel, maar oh wat zou ik graag alleen maar lelijke dingen over dat k*tw*f willen uitschreeuwen.
Goed, genoeg, zo heeft mijn moeder me niet opgevoed. Wordt vervolgd.

The first and only peas of 2017
Doppen der erwten

Ondertussen komt eindelijk dankzij de regen de tuin tot leven, met vandaag voor het eerst nieuwe aardappels met doperwten op tafel. Dat is toch zo heerlijk!

Buurman F. uit de stad, aka de Grasmaaier, alias Peut-être vindt al zolang ik hem ken dat mijn tuin niet netjes is. Wen er nou maar eens aan, buurman, godsklere. Who cares? Boeie!

Hij was vanmiddag om 12:30, toen voor het eerst de zon weer eens scheen, weer zo merkwaardig bezig met zijn favoriete tondeuze, die een hysterisch geluid maakte, alsof hij hem steeds afkneep: IIIIIIOEWIIIIIIOEWIIIIIIOEW, tot ik na 10 minuten onze JP, die er immers direct naast woont, keihard hoorde schreeuwen:
LAAT DAT VERDOMDE DING LOS! HOU OP!!!, vanwege die typhusherrie tijdens het eten en ook al omdat hij niet kan verdragen dat iemand het materieel mishandelt.

Ik wachtte tot het stil zou worden, maar niks ervan, hij ging onverstoorbaar door met in zijn eentje luchtalarmpje te spelen.
Hij is niet helemaal lekker.

Ik herinner me plotseling dat JP een tijdje geleden gedreigd had de grasmaaier gedurende de middag- en avondmaaltijd onbereikbaar voor buurman op de vork van de trekker in de lucht te laten hangen.
Dat moment is niet ver meer. Ha!

New potatoes
De eerste piepers

Dat buurmans hersens niet helemaal jofel werken, kan hij niet helpen, jammer dat hij – niet gehinderd door enig zelfinzicht – gewoon doorgaat ons tot waanzin te drijven.

Zo ging ik laatst naar vriendin P om een telefoonnummer, waar ook het echtpaar Grasmaaier op visite was. Vriendin dicteerde het en ik tikte ‘t direct in mijn mobieltje, me eindeloos vergissend in de samengestelde cijferreeksen, die uiteindelijk altijd gewoon twee cijfers blijken te zijn, ik had het er al eerder over: quatre-vingt-dix-neuf is gewoon 99.
– Waarom zeggen jullie niet zoals elk normaal volk septante, huitante en nonante? zei ik, expres chargerend om te kijken wat buurman hier nu weer van zou maken, soixante-dix is toch helemaal niet logisch, om over quatre-vingt-dix maar te zwijgen!

Vriendin P had geen idee, maar buurman ja, hoor, hij hapte.
– Dat is wèl logisch, zei hij en dreunde als een schoolkind het rijtje op, dix, vingt, trente, quarante, cinquante, soixante, soixante-dix, quatre-vingt, quatre-vingt-dix, cent!
– Wat is er dan logisch aan soixante-dix bijvoorbeeld? vroeg ik vals.
– Nou, quarante, cinquante, soixante, soixante-dix, logisch!
Verder dan dat kwam hij niet en ik ook niet, want niets, maar dan ook niets kon hem ervan overtuigen dat er van oorsprong een idioot Keltisch twintigtallig systeem achterzat, vermengd met het tientallige stelsel. Dat laatste is weer wel begrijpelijk als je bedenkt dat mensen op hun vingers tellen.

Hij had natuurlijk nog nooit van zijn langzalzijnlevensdagen van enig stelsel of systeem gehoord en de betekenis van het woord logisch in deze context was voor hem al helemaal onbegrijpelijk, hoe ik hem dat ook probeerde duidelijk te maken.

Probeer maar eens iets in die hersens van die man te laten doordringen: echt, dat gaat niemand ooit lukken, je stuit op een betonnen muur van onbegrip. Bovendien is hij extreem eigenwijs. Boeie!
Dat lukt zelfs JP met zijn trekker niet. Hoewel hij dat van mij wel een keertje mag proberen.

In the orchard
Een kippenparadijs: er mag wel eens worden gemaaid. Boeie!

De kippen hebben geen last van stelsels of logica in hun ideale leven in de boomgaard. Die scharrelen, vangen vliegen, leggen een ei en komen als ik roep.
Dat biedt genoeg troost, hoor. Dat heet geluk. Vooral ook als de kat uit het niets komt aanhollen, zodra er aandacht wordt uitgedeeld.