Tag Archives: boodschappen

Een gevarieerde middag

Interior of a French farmhouse
Met mijn breiwerk bij de buren

Omdat ik toch naar de post moest, besloot ik in ?©?©n moeite ook langs de expositie te gaan, maar eerst moest ik een half uurtje op alweer een andere buurman passen, want JP en zijn moeder gingen de koeien verweiden. De diertjes waren gisteren ontsnapt en met behulp van de dierenfluisteraar en hun zoon weer teruggedreven, waarna het schrikdraad werd gerepareerd, waarvan een gedeelte het niet deed. Dat hadden ze toch razendsnel doorgehad. Elles ne sont pas b?™tes, les b?™tes zeggen ze altijd. Nu dus maar weer naar een andere wei.

Bij de post maken ze onderscheid in brieven en pakjes, merkte ik, terwijl ik mijn pakjes als brieven vermom, waar ze niet intrappen. Dat scheelt 20 centimes. Hoeveel de waarde van de inhoud was, vroeg mevrouw La Poste, hors de prix, zeg ik elke keer gevat, hoewel ik altijd bang ben dat ik dan een fantasiebedrag aan verzekering moet betalen. Onmiddellijk na mijn betaling zette ze het telefoongesprek (“Daar ben ik weer!”) met haar vriendin voort. Dat gebeurt elke keer, verdomd als het niet waar is.

Tijdens de opening, jatwerk
De wethouder en de burgemeester tijdens het openingspraatje (uit de krant)

Twee deuren verder hadden Jeanette (wethouder cultuur) en de mevrouw van de Winkel van Sinkel uit Dun dienst. Kus, kus. Nou, nou, wat vonden ze de koeien mooi! En hoe ik dat toch met die ogen had gedaan, ze volgen je overal, hoe is het mogelijk. Dat kon ik ze wel leren, zei ik, maar daar wilden ze niks van weten.

France, landscape / painting unfinished
We proberen voor de lol eens iets anders

Bij het zien van mijn prentbriefkaarten herkende mevrouw Sinkel de koeien: dat is er een van Petit, die is van die etc. Dat vond ik nu weer verbazingwekkend. En daar was ook nog onze po?®te-paysan, Maurice (door mij laatst abusievelijk Marcel genoemd), die ook wel een kaart wilde, net als Mich?®le, de dochter van vriendin L. die toevallig langswandelde en mij door de open deur spotte. Iedereen weer blij want voorzien van mijn reclamemateriaal.

In de Inter liep ik bij de groente mijn brocantevriendin uit Parijs tegen het lijf, die jammer genoeg de volgende dag weer zou teruggaan in verband met de komende presidentsverkiezingen. God, wat hoopte ze dat Sarko zou verdwijnen, want wat die allemaal naar de ratsemodee had geholpen, dat was toch niet te filmen.
Maakt dat meisje Le Pen nog een kans, vroeg ik, alsof ik er verstand had, dat leek mij nu niet de beste keus, want als je een ding niet wil, is ook nog bevolkingsgroepen tegen elkaar ophitsen, zoals bij ons nu gebeurt. Neen, ze dacht het niet, Hollande ging ze stemmen in de hoop dat die Frankrijk weer vlot zou trekken. Ze zei nog veel meer, wat ik soms niet verstond omdat ze dat ?† la Parisienne te snel deed. Volgende keer drinken we er een, beloofde ze.

France, firewood
Uitzicht van de kruiwagen

Op de terugweg kwam boer Guy, die ik ken van het appelpersen, me vlak bij zijn huis in zijn auto tegemoet, dus we stopten en maakten door de raampjes een praatje, zoals iedereen dat hier doet. Na het overhandigen van mijn beeldmateriaal drukte ik hem op zijn hart voor zondag nog even de tentoonstelling te gaan bekijken. Hij behoort tenslotte tot mijn doelgroep.

Ik moest alleen nog een stapel hout met de kettingzaag halveren en de dag zat erop. Ja, ja. Integratie, mensen.

Kletskoek onderweg

French landscapeUitzicht vanuit de 2cv

De tijd snelt weer als een razende voort, terwijl je hier op het platteland tegelijkertijd overal ruim de tijd voor moet nemen, alleen al omdat alle afstanden groter zijn.
Donderdag deed ik een rondje diversen, te beginnen bij de melkboerderij. Ik heb de weg er naartoe al eerder beschreven: je daalt van ons bergje af, steekt de weg (D951) naar Aigurande over en klimt hun bergje weer op. Als je je omdraait, zie je onze Puy. Het mistte in de dalen en ik moest de lichtjes aansteken, want het zicht was zo’n beetje 3 meter. Bij Giraud straalde de zon tegen een strakblauwe achtergrond.

Mevrouw zat niet op haar plaats naast de koelkast. Haar kruk was weggegleden, nadat hij aan een tafelpoot was blijven hangen, vertelde haar schoondochter desgevraagd. Mag ik van de gevallen bejaarden die van 79 jaar? Kwartet! Zover is het nog niet, de oude dame is nummer drie in de reeks en ze heeft gelukkig niks gebroken, alleen haar rechterkant is zo blauw als de hemel boven de boerderij, zeiden ze. Na nog een gesprekje over koeien met horens (die bijna niet meer zijn te vinden) en wintervacht (Charolais krijgen krullen), die ik allemaal als schildermodel wil hebben, reed ik door langs herenhoeve Le Terail, die ondanks de hoogte in de mist lag, zodat ik niet kon zien of er iemand thuis was.

Horned livestockWeigerachtig gehoornd vee blijft op afstand

Verderop trof ik de voorzitter van de autoclub voor zijn huis, die daar toevallig net op het punt stond iets nuttigs te doen met een tractor. In de aanhanger zat een van de grote Duitse herders, die met zijn twee?´n aan een ketting (ieder zijn eigen) uiterst aggressief de boerderij bewaken, en die hier een watje bleek, nog erger dan buurhond Rafale, door sommigen van ons expres abusievelijk Rafel of Rav?®l genoemd.

De voorzitter gaf een flinke klap op mijn dak en zei: Mooie bak met roest! en of ik zijn laatste aankoop wilde zien. In de schuur stond een spiksplinternieuwe deux chevaux, twee jaar ouder dan de mijne, maar alles nieuw, geen krasje of foutje te bekennen. Het was model club, dat was weer minder vanwege de vierkante koplampen en dat nieuwe, nee, ik heb toch liever een beetje patina en daar bedoel ik geen roest mee, maar een rimpeltje hier en daar, dat ziet er toch een stuk overtuigender uit, zei de oude vrouw. Ik liet natuurlijk niets merken en sprak mijn bewondering uit. De ALV van volgende week kwam nog even ter sprake, want er waren tegenkandidaten voor zijn functie. Wie zou dat ondankbare werk in vredesnaam willen overnemen?

Het volgende adres was de firma Dubar, waar de kettingzaag opgehaald moest worden. Meneer Dubar dacht dat ik voor de gezelligheid kwam en zette het op een vrolijk kwekken, waar ik meteen gebruik van maakte: of hij nog een tweedehands cuisini?®re ?† bois wist en ik legde uit dat de aansluiting naar de kachelpijp door roest was afgebroken en dat hij (zij) daardoor niet meer goed trok.
– Moet je een advertentie bij France Bleu per telefoon aanmelden, riep hij, terwijl hij wees naar de hoek van de werkplaats, waar de radio stond te pruttelen. Aha. Heb je zo’n rubriek ook niet bij Radio Noord-Holland?
Maar was dat ding niet te lijmen of te solderen? Het was gietijzer, en dat was misschien wel met kachelkit (Quoi? Kachelkit!) of mastiek te doen, maar daarvoor moest de kachel uit en dat kwam een beetje slecht uit op dit moment. Hij legde gedetailleerd uit hoe ik dat moest aanpakken en goed, als in de lente de kachel uit kan, zal ik me daar mee bezig gaan houden.

Goats' cheese from the CreuseEen stukje stokoude geitenkaas

Op een lege markt waren de kooplui al aan het opruimen. Geitenmie aarzelde mij bovenstaand stuk kaas te verkopen: hij is van september, je moet ervan houden, hoor! en ze gaf me een stukje om te proeven. Goedemorrege, dat sloeg een gat in mijn slokdarm! Met een slokje wijn en een stukje brood ging het wel gaan (allait bien aller), dacht ik, dus doe maar.

French landscape
Bijna thuis

Vlak bij huis kwam ik in het gehucht La B. onze beoogde fosse-septiquebouwer tegen, met wie ik door het raampje van de eend nog een en ander doornam. Doodmoe en schor van het eindeloze gekwetter kwam ik thuis. Je moet hier geen haast hebben.

Vogelfutterh?§uschen

Bird feeder
Huisje zwiept in de storm: waar blijven de klantjes?

Saar had bij de Aldi geinige houten vogelhuisjes gezien en omdat we toch een vergelijkend warenonderzoek wilden doen, besloten we gisteren langs de beide Duitse ondernemingen in La Souterraine te gaan, dwz ook de Lidl, waar we nog nooit waren geweest. Het verschil met de Aldi is dat de Lidl ook bekende merken verkoopt. We vonden bv een tussenmaat Amora mosterd (0,82), steriele melk (0,62), vond ik niet goedkoper, maar bleek 1,5 liter en dus wel, kaas (munster: 1,49) etc etc. Niet gek, niet gek.
Wat wel gek was dat de klanten en dan de vrouwen met kinderen, in een noodvaart hun karretje vullend, door de winkel scheurden. Dat gebeurde trouwens ook bij de Aldi. Het was bijna 12:00, dat was het misschien. De winkelende mannen kochten een enkel blikje bier en hadden geen haast. Vrolijk word je er verder niet van.

French cows
Vanuit de 2cv gezien

Op de terugweg namen we een van mijn lievelingsweggetjes, via de Engelse bibliotheek in Dun, langs de Limousinesfokkerij die ook vlees aan huis verkoopt, zo zwierend door het mooie landschap naar huis. Voor de dames koeien bleek het ook midi, want we werden blij verrast door bovenstaand plaatje. Ze stopten allemaal met eten om ons met hun knappe toetjes een tijdje aan te staren. De boer wint met zijn stieren prijzen bij de grote landbouwtentoonstelling in Parijs, vertelden de buren.

Nu moet ik even een truitje voor Bess breien van viltwol van de Lidl, wat buurman Paul comique vindt, wat het ook is als, je even hondentruitjes googelt. Het arme beest – gewend aan een loeihete centrale verwarming – zit er door de kou af en toe trillend bij als een halfdood vogeltje.

Ha, Saar, daar heb je de eerste koolmees!

Mededelingen voor land-en tuinbouw

Testtomaat

Deze tomaat had ik ruim voor de IJsheiligen op een onbeschutte plek gezet. Ik weet niet welke soort dit is, omdat hij spontaan naast een dahlia in de pot opkwam. Een morsig type, zeg maar.
Hij heeft zich heel goed gehouden, heeft geen zichtbare vorstschade en begint nu eindelijk een beetje te groeien. De buren kloegen daar ook al over: niks groeit. Dat ben ik niet met ze eens, de knoflook links en de aardappels van 2 april zijn allemaal zonder rot opgekomen:

Patates

Op die plek had ik ooit – nog in de volkstuintijd – een springbalsemien gezet, die ik daarna nooit meer heb teruggezien. Nu dezelfde grond is omgewoeld, komen ze tevoorschijn, net als de geranium macrorrhizum, die wel steeds breder wordt, maar die zich tot op heden niet zichtbaar had uitgezaaid. Nu dus wel en precies op de plek waaronder de inhoud van de wc uitkomt. Op de markt, waar ik ze 20 jaar geleden kocht, werden ze geurend genoemd. You can say that again.

geranium macrorrhizum

Verder is alles in de nieuwe tuin ondanks de kou zo’n beetje aan het woekeren, ook de wortelpeterselie van Ing, die net zo’n zogenaamde trage kiemer zou zijn als de tuinmelde. Echt niet.

Nieuwe tuin

Het regent alweer. Daarom ben ik binnen – na mijn dagelijkse fotocorvee – alles wat geverfd moet worden aan het verven. Het Ikeakeukenblokje is godzijdank in 1 klap z’n Ikeakarakter kwijt.

Nu maar eens moed verzamelen voor de boodschappen. Ik heb nog steeds mijn verhaal over de biografie van Reve niet geschreven, noch over deel 1 van de familie Platter van E. Leroy-Ladurie. Dat komt, echt, dat komt. Ik heb ook nog een heleboel te mopperen over de politiek, de radio, de domheid, de journalistiek en de invloed van de planeten op mens en plant, dat komt ook nog, samen met allerlei dingen waarover ik nog geen verdere mededelingen doe.

Shitterdeshit, komt er een tweede bezoeker met auto bij de buren langs, waardoor ik niet meer kan keren. Dat kon de vorige keer ook al niet. Moet ik alweer het halve dorp door in z’n achteruit.

Kruimeldiefjes

tomaten

Ik ging na de markt en de English Library, waarover later meer, naar de Intermarch?© voor de rest van de boodschappen. Appels, bewaarblikjes met hele maaltijden tbv mijn consumentenonderzoek, tomaten en het allergoedkoopste bier van het merk Euroshopper Topbudget, voor na het werk.

Je kunt hier allerlei soorten tomaten kopen, de gewone ronde, de Euroshoppers, de tros-, de vul- en de snacktomaten. Bij de tros- schoot een vaag vrouwtje weg toen ik eraan kwam, logisch, dacht ik nog, en ik zag dat ze een plastic zak met rode tomaten zonder steeltjes met zich mee zeulde en in dezelfde flits dat aan de trossen van de trostomaten een aantal tomaten ontbraken. Kristusmeziele, hoe diep kan een mens zinken?
1 kilo tomaten gewoon: 2,20/kg
1 kilo trostomaten: 2,25/kg
En het gewicht van de steeltjes natuurlijk.

Ik zag haar met een vertrokken bekkie wegrijden in een witte bestelbus en controleerde toch maar even de inhoud van de eend, die nooit op slot gaat, want diefjes, die hebben we hier niet.