Tag Archives: deux chevaux

Gootsteenbodem

Les Soeurs Sussex and the 2 chicks
De Piepies en de Witties moeten dra het veld ruimen

Ik moest van de week even naar Dun voor een paar belangwekkende boodschappen in het kader van de bebroede eieren. Op een van de talloze sites had ik gezien hoe de blogster de bodem van de broedmachine met spul had bedekt, waarmee je voorkomt dat vloerkleedjes onder je vandaan glijden. Anti-d?©rapant van rubber.

Leg dat de jongens en het kassameisje van de Briconautes maar eens uit. Ze kwamen met een tapijtje aanzetten dat niet glibberde, maar neen, ik wilde alleen dat spul voor onder een tapijt, want ik wilde geen vloerkleed, ik had er niet eens een, opmerkingen waarmee ik het onbegrip zoals altijd alleen maar vergrootte.
In ieder geval hadden ze het niet, waarna ik met de deuchiste van de drie heren over onze auto’s begon te praten, want hij was jaloers op mijn verlengde kofferbak, terwijl ik altijd zuchtend naar zijn smette- en roestloze koetswerk kijk. De andere twee stonden er een beetje voor jan dinges bij.

2cv on the parking of the Briconautes
De zijne vanuit de mijne

Die anderen behoren tot de soort in wier belangstelling ik me hier in dit land altijd mag verheugen, god mag weten waarom. Ze lijken allemaal precies op elkaar, klein, een beetje gezet (zeg maar dik) en vinden me geweldig aantrekkelijk. Ik laat me dat lekker aanleunen, zolang ik er niet ongemakkelijk van word, wat gebeurt als ze me proberen aan te raken. Dan spring ik als Bleu met 4 poten tegelijk in de lucht. Maar dit even terzijde en later hierover meer.

Bij de Winkel van Sinkel Lafont tegenover caf?¬© le Commerce kwam Marie-Claude op het briljante idee van een rubberen gootsteenbodem. Het is dat het op de verpakking staat, want ik kende het woord niet. Gootsteenbodem. Fond d’?¬©vier. (Marie-Claude zit in onze gemeenteraad en woont in het oude station van Saint Sulpice)

Sink mat
Duitse woord voor “sink mat” is weer zo’n mooi Duits woord

Kijk, als die kuikens uit het ei komen, ik zeg als, want niets is zeker, komen ze terecht op de gladde bodemplaat van de couveuse en glijden wijdbeens tegen de andere kuikens en eieren aan, waarbij ze soms niet meer uit de spagaat kunnen komen. Splayed of spraddle leg heet dat, het ziet er hartverscheurend sneu uit. In een nest heb je geen gladde plastic bodemplaat. Klik even op de link, het is te erg.

Ik ging daarna nog even bij de familie v/h de voorzitter langs, waarbij hij de deur uit was: au foin en zij kersenjam in de enorme keuken aan het maken was. Wij dames kakelden wel een uur of 2, over de broedmachines, kippen fokken en slachten en meer van die nuttige boerendingen die ik op deze grote boerderij gratis en voor niks uit de eerste hand weet los te peuteren. Maar vooral ging het over de Engelsen, die weigerden Frans te praten, alleen maar onderling klitten en altijd vrachtwagens vol Engels bouwmateriaal vanuit het vaderland importeerden om hun Franse bouwval (waar ze veel teveel voor hadden betaald) op te knappen. Met Engelse bouwvakkers!

Die indruk bestaat inderdaad en wat kan ik er tegenin brengen? Misschien is de Engelse kwaliteit beter? Misschien communiceert dat makkelijker, Engelse bouwvakkers en komen die sneller opdagen? Misschien willen ze alleen maar in een gated community met eigen soort eerst wonen?
En misschien is het niet waar. De Engelsen die ik ken integreren juist enorm. Onze Franse werklui werken gewoon op tijd. Als dat vooroordeel eenmaal bestaat, wordt dat natuurlijk per definitie bevestigd door elke Brit die je tegenkomt. En waren de meeste Engelsen door de geldcrisis trouwens niet weer terug op hun eiland?

The last peas
Verstekeling tussen de erwten

Ze had nog een vette roddel over een kleine Engelse oplichter, die ik wel kende en die ik bij de eerste ontmoeting onmiddellijk al als zodanig had herkend. Je connais cette esp?®ce, zeg ik altijd en dat klinkt in mijn oren als steenkolenfrans. Een hele gezellige jongen, charmant, lult maar door, maar volkomen onbetrouwbaar.
Ik begreep al nooit waarvan die opschepper nou leefde en nu bleek dat hij een uitkering had, maar helaas door ambtenaren betrapt was op zwart geld verdienen op brocantes. Je mag, geloof ik 3x per jaar ongestraft dwz zonder belastingaangifte en als priv?©persoon je ouwe troep op vrijmarkten verkopen. De vierde keer word je als handelaar beschouwd. En nu schijnt hij te hangen.
Toevallig kwam ik hem vorige week nog tegen op de bosweg naar Le Mas Saint Jean en ik als eerste die glimmende dure auto zag waar onze arnac in reed.
Hoe doe je dat met een uitkering? En hoef je je huis niet verkopen in Frankrijk als je staatsproteg?© bent? En wat deed die flinke stapel bankbiljetten van 20 euro op tafel?
Deze gozer heeft in al die 15 jaar dat hij in Frankrijk woont nog nooit 1 woord Frans gesproken, behalve dan oui, bonjour en most likely merci. Ik begrijp er niets van.

Ik kwam daardoor weer helemaal verfrist thuis en zette het op een ouderwets erwten doppen, onderwijl het voetbal in de gaten houdend. Jammer genoeg viel net internet uit toen de doelpunten vielen. Anderhalve kilo doperwten in de diepvries en de doppen naar de konijnen.

Waiting for the eggs to hatch
Nog 3 dagen wachten

De eieren zitten nu in de lockdown-fase, wat inhoudt dat de luchtvochtigheid is verhoogd, het ei-keren is gestopt en het echte wachten is begonnen. Verboden in deze fase de couveuse te openen tot alle geslaagde kuikens droog en pluizig zijn, omdat het anders helemaal mis kan gaan. Ik doe geen oog meer dicht en kijk om het uur of alle meters het nog wel doen.

Bleu, the blue merle border collie
Ik ben braaf

Later vandaag, ik beloof het, over de gehoorzame Bleu.

In de olie

Cleaning the motor of the deuche
De boosdoeners

Ik dacht 3 dagen na thuiskomst, laat ik nu eindelijk maar eens dat nieuwe benzineleidingslangetje erop gaan zetten en de eend aanslingeren, na een maand winterstop. De accu was opgeladen, hij was goedgekeurd, het was niet koud geweest, appeltje eitje, zoals sommige mensen zeggen. Jelui voelt het al, mik dat appeltje eitje maar in de lofsla en duik tot je ellebogen in de olie.

Want wat was er aan de hand? Dat wist ik eerst ook niet. De startmotor deed het, er volgde alleen geen explosie, wat betekende dat er of 1. geen benzine in de carburateur zat of 2. de bougies een schoonmaakbeurt nodig hadden.
Of 3. weet niet.

De losse benzineleiding spoog braaf benzine uit, als ik startte, dus dat kon worden geschrapt. Bougies waren brandschoon, maar ik poetste ze toch maar voor de zekerheid met mijn speciale bougieborsteltje, dat ik nog had uit de tijd dat ik bij het Rotterdamse Eende?´i liep. Wie wat bewaart, heeft wat, zie ook het plaatje hieronder.

Certificate dedeuchology
Altijd flauwe grapjes met het motto Conjunctus Viribus

Hij startte nog steeds niet. Wel verspreidde zich een gezellige benzinegeur (verzopen, heb ik hem verzopen?) en ja hoor, de benzine stroomde gewoon uit het gaatje in het spruitstuk (?) in plaats van zich in gasvorm te laten ontsteken door de vonk van de bougies. Er zat iets verstopt, dat was duidelijk en dat kon alleen maar ergens in de carburateur zijn. Die moest dan maar eens worden opengemaakt en doorgeblazen.

De Haynes doet er nogal makkelijk over : “Unscrew and remove the caburettor-to-manifold retaining nuts…” (yeah, right), net als het handige instructiefilmpje van de M?¬©hariclub (Comment changer un carburateur double corps ? ), waarin de motor brandschoon is en alle moeren en piefjes zonder enig probleem of vloeken te bereiken en los te schroeven zijn.

Na een beetje verder zoeken vond ik op de 2cv-fora de werkelijke oorsprong van een verstopte carburateur: als de klep van de olievulpijp door rubberrot niet meer goed sluit, valt de onderdruk weg en stroomt de olie overal heen en komt bovendien via het luchtfilter in de carb terecht, roet in de sproeiertjes en einde verhaal qua ontsteking dan.

Volgen jullie het nog?

Cleaning the motor of the deuche
Fijn met een levensgevaarlijke chemische spuitbus de carburateur ontvetten

Nu kon ik met veel moeite bij de eerste drie, maar niet bij de laatste retaining nut van de carb, omdat daar die olievulpijp (reniflard) in de weg zat, of ik moest zo’n handige haakse steeksleutel hebben, die die gast van het filmpje brandschoon uit zijn gereedschapskist haalde, dus dat ding (de pijp) moest sowieso los en worden vervangen. Ja, 10 liter WD-40 en 24 uur later had ik hem eindelijk, inclusief een hernia als bonus omdat dat klusje alleen maar kromgebogen kan worden gedaan.

Die laatste carburateurmoer bleek geen maat 12, maar 13 (Johan, bedankt!) waar ik toen pas achterkwam, na eerst vruchteloos met sleutel 12 op die onmogelijke plaats te hebben gepield en gepoteld.
Het luchtfilterhuis was geen probleem, dat hing lekker degelijk aan een paperclip en spuug van de vorige eigenaar aan een elastiekje in het luchtledige onder de motorkap. Ik ken nu ook fijn de Franse termen voor de onderdelen, onze valse vriend de accu niet te vergeten. Bougies zijn bougies, carburateur is carburateur, maar wat is spruitstuk? Ik denk tubulure d’admission. Maar ja, wat is een spruitstuk eigenlijk?

Met een boodschappenlijstje voor de renov-2cv reden we zaterdag naar D?©ols en probeerde ik de jongens daar te imponeren met mijn pikzwarte oliepootjes en kocht nieuwe pakkingen, een nieuw luchtfilter, een nieuwe olievulpijp, een spuitbus met chemisch gif voor de carburateur en doe er ook maar een nieuwe accu bij.

Le restaurant Les Artistes du Confluent
Zoek de Bataafse

Zondag hadden we een rustdag in de vorm van een sortie met de oldtimerclub, dus kon er niet worden gesleuteld, en maandagmiddag kon ik niet verder met mijn brandschone carb en luchtfilter, omdat buurman JP er niet was, van wie ik de compressor met lucht wilde lenen.

Die middag dan in godsnaam maar even tussendoor de hens in de brandstapel, ook nuttig en dankzij het mooie weer in een mum gefikst, in tegenstelling tot dinsdag toen ik probeerde die verdomde nieuwe olievulpijp als laatste op zijn plek te krijgen. Dat viel verdomde tegen. Je denkt 2 bouten en een pakking en klaar is kees, ha, ha, was dat maar waar.
Hoe kwam dat nou weer, willen jullie natuurlijk weten.

olievulpijp
De nieuwe (l) en de oude (r), ontdek de 7 verschillen

Die nieuwe pijp – zonder twijfel made in China – heeft uitgangen, waarvan de brede met een slang aan het luchtfilter verbonden moet, de smalle idem dito aan de oliepeilstok, maar die net even onder een andere hoek staan de originele. Daardoor kreeg ik de kleine slang (durite) echt niet om de aansluiting van de peilstok, ondanks verhitting met de f??hn om het rubber soepeler te maken, echt, ik heb alles geprobeerd vloekend, huilend, jammerend, smekend, scheldend, tot het lukte toen hij tot de helft was ingekort, de volgende dag dan, want het was al pikkedonker en ik was gevloerd. Gottegot, wat heb ik gevloekt uit frustratie.

De slang naar het luchtfilter ging makkelijk, maar zit daarentegen precies boven de peilstok, ook heel handig, geen mens kan er meer bij. Of ben ik de enige die tegen dit soort problemen aanloopt?

Toen ik hem eindelijk wilde starten Рen dan noem ik niet het gepiel met het veertje van het chokedingetje aan de carburateur, waardoor ik de deksel tot 2x toe opnieuw heb moeten losschroeven, met de angst dat ik de pakking naar de ratsemode zou helpen Рgebeurde er niks (H?®, wat, neen, h?®, het is toch niet waar?), tot we (Siebe mocht de sleutel omdraaien) zagen dat de benzine vrijelijk uit een gat met een niet aangedraaide bout stroomde, helemaal vergeten bij het doorblazen, nondechien en gotsgristusallemachtig!
En eindelijk, eindelijk klonk het vertrouwde geluid van een lopende motor, nadat ik eerst de oude accu had leeggestart.

Tien jaar van mijn leven, mensen. Maar hij doet het. Niet gehinderd door enige kennis.

Lekkende eend

Dog in car
Bleu in de eend

Toen ik een paar dagen geleden op de parkeerplaats van de Inter met mijn boodschapjes de auto naderde, rook ik en zag ik het al: er had zich een plas benzine onder de eend gevormd.
Oh nee! De APK moest ook nog dit jaar (waarvan ze immers de leeftijd net met 5 jaar hadden verhoogd, nondeju, ik dacht dat ik er vanaf was), dus mankementen kon ik nu even niet gebruiken.

De benzinemeter was gelukkig niet gezakt, toen ik stopte bij de garage in Chabannes, die zich op de weg tussen ons dorp en supermarkt bevindt.
De meneer van de garage dacht na ?¬©?¬©n blik “dat het wel mee zou vallen”.
– Kom morgenochtend maar even, dan kijken we er even naar, pas de soucis!

Vanochtend ging ik eindelijk, na een week laf uitstel. Ik nam Bleu mee, voor het geval ik die arme eend moest achterlaten en ik hem (Bleu) teruglopend in een moeite kon uitlaten, maar dat bleek helemaal niet nodig.

Dog in car

Ik reed de auto over een gat in de grond, afgedekt met planken, de jongeman schoof de planken opzij terwijl hij afdaalde, verving vervolgens het collier waarmee de benzinepijp vastzit, nou ja, niet meer vastzat aan de benzinetank en presenteerde me de rekening na telefonisch overleg met de baas (“ik ben slechts ouvrier“): ‚Äö?ᬮ 10,96 , inclusief materiaal.
Kostte bij elkaar 10 minuten.
Nou? Kom daar maar eens om in NL.

View from the road
Die kippen zijn echt overal, als je goed kijkt zie je ze bij de bosrand, vanaf de weg

Buurman P heeft nog nooit van politieke correctheid gehoord en vroeg of de neger me had geholpen.
– Ja, inderdaad.
РWat een sympathieke man, h?®, zo aardig!
– Inderdaad, heel hartelijk.
– En het zijn geen dieven!
Nee, duur kon ik het niet noemen. Een hele opluchting. Nu de CT nog, waar ik weer enorm tegenop zie.

Ik ben gewoon niet stressbestendig, dat is het.

Squirrel!

Broken side mirror
Spiegel zelf ligt op de grond (foto op z’n kant, anders past hij niet)

Toen ik laatst bij de familie van Bleu de deur van de eend een beetje te sportief dichtsmeet, donderde door de klap de zijspiegel uit de houder en viel in duizend stukken op de grond. Zo’n spiegel zit vast met een plastic rand van de soort die niet bestand is tegen de elementen en dan vooral UV-straling. Die brokkelt gewoon af. Ik heb een tijdje zonder spiegel rondgereden, wat wel gaat en merk nu hoe vaak ik erin kijk en dat is vaak.

Abandoned car (2cv camionette)
Ik zie nu ook dat er iets ontbreekt

Ik had wel een plannetje om aan een andere te komen. In het dorp 2 km verderop staat immers naast de stabulation een oude besteleend van boer Guy, bekend van de dode patrijs van vorig jaar. Die wilde mij vast wel een zijspiegel verkopen.
Donderdag reed ik er op weg naar de markt even langs, maar het terrein was met schrikdraad afgezet, waarschijnlijk omdat er koeien liepen die ik verder niet zag. Ik waag me voor geen goud tussen onbekend Limousin-vee, wat ook niet nodig was, want ik kon van die afstand al zien dat de zijspiegel ontbrak. Potverdrie!
Ik had er al vergeefs om gevraagd bij bandenkoning Valdi, die mij ooit velgen had verkocht. Nieuw bestellen zoals hij suggereerde kan natuurlijk altijd nog, dat is geen sport en trouwens veel te duur (55,91‚Äö?ᬮ bij de M?¬©hariclub) voor iemand zoals ik die financieel aan de rand van de afgrond staat. Goede raad was duur.

‘s Middags moest ik voor postzegels naar het postkantoor – de facteur was weer eens te vroeg en te snel geweest – en had Bleu gezellig meegenomen. Die moet voor zijn opvoeding af en toe autorijden, althans in de auto achterin meerijden en in plaats van te wandelen besloot ik met hem de berg op te rijden. Se promener kan tenslotte ook met de auto. Door dat vruchteloos geloer in die ontbrekende spiegel werd ik herinnerd aan onze Franse neef Christian Schijf, die daar een roestende Dyane had staan. Nieuwe kansen!

Zoals de honden in de film Up reageren op “squirrel!“, zo reageert de deuchiste op het geluid van een 2cv en inderdaad, ik had de eend nog niet eens voor zijn deur geparkeerd of hij kwam al aanhollen. Na het bekende eromheengeklets over de auto, het weer en de honden, kwam ik ter zake.
Nou, hij wreef over zijn kin, eigenlijk wilde hij de auto in zijn geheel verkopen, waarbij hij herhaalde wat hij indertijd had gezegd, 150 euro. Orties inclus? Haha, ja inderdaad.
Ik begreep het, zei ik, maar dan ging het over, want zoveel geld had ik niet en bovendien ontbrak me de tijd om eens lekker te gaan sleutelen, hoe leuk ik dat ook vind.
Ik nam niet meteen afscheid, maar bleef voor de gezelligheid nog wat hangen, omdat hij ook een vrolijke kletsmajoor is. We lieten de honden met elkaar spelen, ik bewonderde de werkelijk fantastische haag van bronzen venkel in zijn voortuin. Venkel? Is dat venkel? Jazeker. Hij riep zijn vrouw: is dat venkel? Neen, volgens zijn vrouw was het een plant met bloemen, ze had die ergens gekocht, maar niet als venkel. Enzovoorts, een volkomen zinloze discussie, waarin ik niet per se mijn gelijk wilde halen, maar dat wel had.

Kom, zei neef, we gaan die spiegel eens van dichtbij bekijken en liep naar de overkant, waarbij hij bijna platgereden werd door een gestoorde onbekende gek op een tractor met aanhangende hooimachine, die in een noodtempo langsreed alsof hij de trein moest halen. Die is gek, zei ik, het barst hier van de kinderen, oude mensen en dieren, hij is gek!
Dat deed die man altijd, zei het echtpaar, hij is levensgevaarlijk. (Toen ik dit later aan buurman P. vertelde, wist hij precies wie dat was, namelijk de broer van onze buurvrouwen en dat hij even roekeloos in zijn auto reed, zo erg dat hij zijn eigen moeder al eens had aangereden.)

Happy hour with the chickens
Happy hour met de kippen, deze keer zonder Bleu

Nadat de brandnetels opzij waren gebogen, probeerde neef de spiegel met zijn mini-tool met kleuterschroevendraaier eraf te halen, wat niet ging, dus ik haalde mijn WD-40 en de gereedschapskist erbij, ook al om hem te imponeren en hup, het ding was los.
– Een vrouw heeft een spiegel nodig om af en toe de lippen te stiften, zei ik om lollig te zijn. Haha, dat was leuk. Nationale sport licht flirten ken nooit geen kwaad. De vijf euri die hij ervoor wilde werden er vier, omdat ik niet meer bij me had. Nou! Was dat aardig of niet?
Of ik nog kippen wilde. H?®? Neen, ik had er genoeg en we spraken over het gebrek aan broedsheid bij kippen die je van handelaars koopt. Volgens hem ontbrak het ze aan moederinstinct, omdat ze uit de broedmachine kwamen en een lamp hun moeder was. Zou kunnen, zou kunnen, ze leren in ieder geval niet van een lamp hoe ze naar eten moeten zoeken of waar het gevaar dreigt. Ik wilde het niet nog een keer beter weten en de theorie van de broedloze legkippen te berde brengen, dus ik zei verder niks. Hij kruiste zijn dikke kippen met krielen, die feitelijk heel hinderlijk broeds zijn en daarom bijna niet leggen.
Ik kon bevestigen dat mijn nieuwe kipjes inderdaad geen idee hebben dat Bleu een grote gevaarlijke hond is. Ze lopen rustig op 2cm van hem naar eten te zoeken. Hij zit er dan trillend van de spanning naar te kijken.

Je moet hier overal rustig de tijd voor nemen, dan bereik je wat, is de moraal van het verhaal.

De dagen zijn te kort

Vegetable garden in the snow
Wintertunneltje

Door een gelukkig toeval of omdat ik nooit iets opruim, is dit raam in de tuin blijven staan, waar het ook hoort, dus waarom zou ik het opvouwen en in de schuur zetten, leg me dat eens uit. Ik vond het ooit in het bos, waar de zoon van buurman P. het in de struikjes had gesmeten. Het is een een soort zelfgemaakte dubbele beglazing, maar dan van plastic.

Toen het laatst ijskoud was en er ook nog een pak sneeuw was gevallen, bleef de ruimte onder dit minitunneltje onbedekt en kennelijk warm genoeg om (zaadjes van) de rucola van de zomer tot leven te wekken. Is dat even boffen, of niet soms? Ik ben nu bezig gewone sla onder die fantastische kweektunnel van pvc-buis te zaaien, zullen we eens zien of we over een paar weken iets hebben. Mooi meegenomen is dat de kippen er niet bij kunnen.

Nu moet ik alweer de deur uit en wel naar de hondenclub in La Sout, waar ze o.a. agility (behendigheid) onderwijzen en misschien zijn er bordercolliebezitters, vertelde de mevrouw in haar email, die weten waar je zo’n chien de troupeau kan leren schapenhoeden, koeien mag ook, want achter de herten aanzitten is leuk voor de hond, maar ik vind er niks an.

Abandoned car (2cv)
Alweer een verlaten eendje. Stoelen v????r ontbreken

Zo gaat het elke dag, begin ik een stukje, wachten andere en gewichtiger zaken op me. Wel gisteren alweer een verlaten eend gevonden. Ik heb een briefje onder de ruitenwisser achtergelaten. Misschien schrijf ik later nog een stukje, maar beloven doe ik niks.