My favourite things

Deze dag stond in het teken van wachten op het telefoontje van het Amsterdams en dat viel niet mee, want ik heb de onhebbelijke gewoonte me dan niet meer op andere dingen te kunnen concentreren tot het gebeurd is. Alle afspraken handel ik dan ook altijd bij voorkeur zo vroeg mogelijk op de dag af, zodat ik daarna verder kan met het normale leven.
Dat het kind geslaagd was, wisten we al, maar dat ze een tiende punt (0,1) miste waardoor de 8 voor wiskunde in de enige 7 op de lijst veranderde, dat was verdomde irritant. Ze heeft toch besloten er een herkansing aan te wagen, natuurlijk, wie niet waagt, die niet wint, nooit geschoten altijd mis en wie weet hoeveel spijt je er later van krijgt als je dit niet even gewoon doet. Maar een schitterende cijferlijst, dat wel, en volkomen verdiend, zeggen de trotse ouders.

Ik probeerde de dag stuk te slaan door niet op de jeuk op mijn kop te letten, (beeld van) de Rotterdamse Haven te beschrijven en mijn oude mobiel op te laden, waar een Franse simkaart inzit. Nu had ik een beetje rotte oplader, die het laatst in Amsterdam waarschijnlijk per ongeluk wel deed, maar die het hier vertikte. En omdat ik niet voor een gat te vangen ben, probeerde ik er voor de verandering de zonneoplader op en verdomd werkelijk waar, het werkte.

(Die oplader heb ik met spuug en een elastiekje toch weer aan de praat weten te krijgen)

Ik ben blij dat de dag weer voorbij is. Morgen nieuwe kansen.