Tag Archives: eten

Kerstmenu

Red cabbage
Kuikens, bedankt!

Dat leek me nu zo lekker, rode kool met appels, die (de appels dan) je hier gewoon overal nog kunt oprapen, want het heeft nog niet gevroren en ze liggen daar maar onder de bomen te niksen tot ze door worm en vogel zijn opgevroten. Tot de vorst toeslaat en dan is het definitief beurd. De hanen (‚Äö?тĆ) hebben de kool gedeeltelijk naar de ratsmodee geholpen.
Gisteren heb ik van een serie hele late appels (die ze hier coing noemen vanwege hun vorm) een tarte tatin gemaakt, voor het toetje, terwijl buurvrouw S ons de traditionele b?ªche bracht en buurman P me een gigantische doos Lindt-chocolaatjes cadeau deed.

Apples
In het pikkedonker gefotografeerd met mijn nieuwe apparaat

Maar die rode kool, ik weet het niet. Toen ik dacht naar de spruiten uit te wijken, bleek daar hetzelfde aan de hand: aangevroten. Toch ga ik die straks proberen. De prei van buurvrouw P was door een of ander beest of schimmel (een geel machin) zodanig aangetast dat hij al slijmerig uit elkaar viel, als je hem uit de grond probeerde te trekken.
Daar had de burgemeester wel een oplossing voor, zei hij, toen hij Germaine aandeed op zijn jaarlijkse Kerstpakketten-Voor-Negentigplussers-rondje, hij overgoot de grond preventief met chloor. Goed idee, G?©rard!
Dat pakket is trouwens niet te schraal samengesteld, ze waren er allemaal erg blij mee.

Brussels sprouts
Sneue spruiten

E?©n van de hanen ontdooit nu en gaat zo de oven in, langzaam, langzaam, we bakken er als altijd aardappels bij, tenzij de vader puree blieft, spruiten, appelmoes (la compote de pommes klinkt een stuk chiquer), kaas, tarte tatin met vanilleijs, koffie met allerlei soorten chocola: plof en de broek op de eethaak. Ouderwetse Hollandse maaltijd op zijn Frans bereid. Lekker, hoor.

De jongste dochter is veilig aangekomen bij haar zus in Chicago. Joyeux No?´l iedereen dan maar.

Over een paar dagen doen we het weer dunnetjes over.

Poulets ?† rotir

Feeding the chicks
Iets meer dan 4 maanden geleden

Van de 8 kuikens zijn er 7 haan, of moet ik zeggen: waren er 7 haan, want zaterdag (dat wil zeggen, twee zaterdagen geleden, ik loop achter) hebben we er twee geslacht. We, we, we, dat is natuurlijk kletskoek, daar heb ik een mannetje voor in de vorm van vriendin P. die om 10:00 voor de deur stond met de mededeling dat ze nu tijd had, dus hup! vang de twee eerste kandidaten.
Ik probeerde nog laf smoezen te vinden voor uitstel, maar kon niks bedenken, dus ik trok mijn Franse huisvrouwenschort aan, zette water op, bedekte een tafeltje met plastic en ging op zoek naar de jonge dieren, die al een paar uur vrolijk vrij rondliepen.
Ik had over de keus van tevoren nagedacht en greep daarom eerst de meest dominante met gele en vervolgens de enige met witte poten, die (de witte) mij ‘s ochtends nog lelijk in mijn hand had gepikt. Het dier was in de pikorde (sic!) de een na laagste op het enige hennetje na en was misschien daardoor door de stress agressiever dan de anderen.

Dead cockerel
Zielig

Voor ik het wist, was het gebeurd dankzij de doortastendheid van buurvrouw. Ze hingen doodstil leeg te bloeden aan een tak van de boom, tot de gele plotseling begon te kakelen en te fladderen: ik schrok me een puistje van die gekke stuipen. Eenmaal stil werden ze onherkenbaar anoniem en kon ik ze zonder verdere emotie plukken. Een merkwaardige ervaring.

Cockerel ready to cook
2300 gr scharrelkip

Ik lette goed op hoe buurvrouw de vogel opensneed en de ingewanden eruit haalde, de krop zat vol met ontbijt van tarwekorrels met gras, een soortement van kippenmuesli, zeg maar. Voor ik het in de gaten had, lagen er twee kippen bratfertig in de koelkast. Witte woog 2 kg, gele 2,3 kg, 4 maanden oude kippen, met mooi donker vlees. Dat is toch tamelijk plof, in zo’n korte tijd!

Zondag hadden vriendin R., die hier een weekje logeerde en ik een bijzonder smakelijke midi, toen we witpoot probeerden. We konden er nog de hele week van eten.

Satellite dish and internet!
Oeps, de tuinslang moet nog naar binnen

Nu nog 5 te gaan. Buurvrouw P. vroeg gisteren wanneer we dat zouden gaan doen en dat wordt het weekend, want de schotel hangt, de internetverbinding is ongekend snel en er moet worden gewerkt en centjes verdiend. Wat nu plotseling heel soepel en makkelijk gaat.

Daarover later in de week meer.

In blijde verwachting

Redcurrants, strawberries and bilberries
Toetje uit de tuin

Ik legde mijn oor net nog te luisteren en hoorde de a.s. moeder zachtjes mompelen, hopelijk tegen haar ongeboren kinderen, die vandaag of morgen of vannacht uit het ei moeten kruipen. De eieren kunnen ook helemaal voor niks 3 weken bebroed zijn, dat zullen we gaan zien.

Ik heb geen tijd voor verhaaltjes, te druk met tuin, werken, hooien, koken, bosbessen plukken, door het bos dwalen en paddenstoelen vergaren en verdwalen. Elke avond liggen we, d.i. Saar en ik , voor 9:00 in bed. Kapot.
We eten elke dag zoiets als bovenstaand bordje als toetje, gewoon uit tuin en bos met fromage blanc en een extra kloddertje zelfgemaakte aardbeienjam. Wilde bosbessen! Dat is zo heerlijk.

Twin ceps
Siamese tweeling

Morgen weer meer, als ik tenminste kan slapen hier in deze hitte. Ik klaag niet, ik ben heel erg blij dat het weer een beetje normaal is. Daar knapt iedereen en alles van op. Alleen internet niet. Die stroop begint me aardig de keel uit te hangen. Deze paar zinnen kosten me op de iPad meer dan een uur, plaatje plakken, typen en saven, want de cursor verdwijnt regelmatig en dan tik je in het luchtledige. Ken je dat? Typen in het niks? Een beetje tikken duurt 5 minuten en saven, wachten en cursor zoeken 55 minuten. Tamelijk waardeloos, die iPad.

Nagekomen mededeling: ik zie een lege eierschaal en hoor babygepiep. Hoera! Vanavond til ik de kip op en maak foto’s. Of zoiets.

Ik tel er drie, ?©?©n andere dikke gele zit onder moeders vleugels, die kleine zichtbare zal misschien van een ei van buurvrouw zijn:
Chicken and chicks

Gevonden voorwerpen II

Owl pellets
Caca dans la grange?

Je kunt verdomme toch de schuurdeuren niet een seconde openlaten of de buurhond poept er alweer in, mopperde ik al bij mezelf, tot ik zag dat de drollen ook op het werkbankje (workmate) lagen. Zo handig is die Rafel (Raphale) nou ook weer niet.
Toen ik er een nader bekeek en oppakte, herkende ik een braakbal van een uil. Hoera! en ik danste drie keer in het rond.

Owl pelletsMuizenbotjes

Jaren smeek ik om zwaluwen in de schuur, maar die hebben me tot op heden gedist en dan nu een uil! Ik googlede een beetje, liet mijn vondst aan buurman P. zien en kon alleen maar tot de conclusie komen dat het gezien het formaat van de ballen een kerkuil moest wezen. Een kerkuil, in het Engels een common barn owl genoemd, wat weer klopt met de locatie.

OwletsUilskuikens op flickr van chdwckvnstrsslhm

Als ik toch volgend jaar een broedende kerkuil in de schuur mag hebben! Die maakt zo op het oog ook rommel, maar de ballen bevatten niet die diep in de autolak bijtende zuren van zwaluwuitwerpselen. Hoewel kerkuilen natuurlijk ook poepen.

En toen de honden en ik vanochtend – niet door het bos, want zondag+herfst+Frankrijk=jagers – over het grote lege veld liepen, waar eergisteren de koeien van buurman JP nog liepen, zag ik in de hoek beneden tussen het gras al iets wits blinken en ja, het waren dikke vette weidechampignons die riepen, pluk ons, pluk ons!

MushroomsGewassen en geschoren ros?©s des pr?©s

Jammer dat het motregende en ik noch een mes, noch een plastic zak bij me had. Ik trok mijn katoenen jasje uit en gebruikte die als mandje, terwijl de twee beesten elke keer in galop kwamen langsscheuren, wild van vreugde, niet om de vondst, maar om die enorme vlakte waarop ze hun lievelingsspel schaap en herder speelden.

(Ik hoorde net van buurman P. dat zijn zoon gisteravond bij zijn schoonouders 10 km verderop een weitje met 38 coulemelles trof. Coulemelle, dat is de parasolzwam, waarvan ik toevallig vorig jaar geheel zelfstandig 2 exemplaren langs de kant van weg vond.)

Het seizoen is begonnen.

Hobby

France
Een C?®pe de Bordeaux (Boletus edulis) van 200 gr

Neen, wij verkeren in blakende gezondheid, maar de werkster van buurman P. vertelde dat er twee van onze landgenoten naar het ziekenhuis waren afgevoerd vanwege foute paddenstoelen. Gisteren liepen S. en ik een piepklein rondje door het bos hierachter, tijdens welke wandeling ik toch nog 3 c?®pes wist te scoren (zie boven).

In een weiland langs de weg spotte ik deze enorme boleten, waarvan enkele met een doorsnee van minstens 30 cm:

Champignons

– Ga die dingen halen, zei P., dan kijken we of ze goed zijn, toen ik mijn twijfel uitte over de monsters.
Onderweg reed JP me voorbij, de eigenaar van dat weitje, die dacht dat het rouges waren. Nu lees ik in de Franse wikipedia over de Bol?®te rouge, dat ze goed gaar geen schade aanrichten, maar anders buikpijn en koliek veroorzaken. En ja, toen ik met mijn neus bovenop stond, zag ik dat de stelen (pieds) bloedrood waren, jammer, jammer.
Gelukkig fluisterde P. me vervolgens nog een geheime vindplek in het oor, waar ik er warempel nog een vond. Langs die weg bevond zich een verwaarloosd weitje, waar twee fruitboompjes – pruim en peer – zwaar steunden onder hun vracht. Die gaan we (Y. en ik) zo dadelijk leegplukken met toestemming van de eigenaar. Dat is natuurlijk buurman P. weer.

Ik heb er een nieuwe hobby bij, dat is het.