Dat leek me nu zo lekker, rode kool met appels, die (de appels dan) je hier gewoon overal nog kunt oprapen, want het heeft nog niet gevroren en ze liggen daar maar onder de bomen te niksen tot ze door worm en vogel zijn opgevroten. Tot de vorst toeslaat en dan is het definitief beurd. De hanen (‚Äö?тĆ) hebben de kool gedeeltelijk naar de ratsmodee geholpen.
Gisteren heb ik van een serie hele late appels (die ze hier coing noemen vanwege hun vorm) een tarte tatin gemaakt, voor het toetje, terwijl buurvrouw S ons de traditionele b?ªche bracht en buurman P me een gigantische doos Lindt-chocolaatjes cadeau deed.
In het pikkedonker gefotografeerd met mijn nieuwe apparaat
Maar die rode kool, ik weet het niet. Toen ik dacht naar de spruiten uit te wijken, bleek daar hetzelfde aan de hand: aangevroten. Toch ga ik die straks proberen. De prei van buurvrouw P was door een of ander beest of schimmel (een geel machin) zodanig aangetast dat hij al slijmerig uit elkaar viel, als je hem uit de grond probeerde te trekken.
Daar had de burgemeester wel een oplossing voor, zei hij, toen hij Germaine aandeed op zijn jaarlijkse Kerstpakketten-Voor-Negentigplussers-rondje, hij overgoot de grond preventief met chloor. Goed idee, G?©rard!
Dat pakket is trouwens niet te schraal samengesteld, ze waren er allemaal erg blij mee.
E?©n van de hanen ontdooit nu en gaat zo de oven in, langzaam, langzaam, we bakken er als altijd aardappels bij, tenzij de vader puree blieft, spruiten, appelmoes (la compote de pommes klinkt een stuk chiquer), kaas, tarte tatin met vanilleijs, koffie met allerlei soorten chocola: plof en de broek op de eethaak. Ouderwetse Hollandse maaltijd op zijn Frans bereid. Lekker, hoor.
De jongste dochter is veilig aangekomen bij haar zus in Chicago. Joyeux No?´l iedereen dan maar.
Over een paar dagen doen we het weer dunnetjes over.