Tag Archives: expositie

Jaarlijkse expositie en andere loopvogels

Flowering apple treeDe appel Schone Deerne (Bellefille) van de tweeling staat in volle bloei

De kleine perenboom die ik al minstens 20 jaar heb en die meeverhuisd is vanuit de volkstuin, bloeit niet meer sinds buurvrouw P, toen ze twee jaar geleden voor de kippen zorgde, hun mest aan de voet van dit boompje dumpte.

Dat kon ze niet weten en ik wist dat ook niet tot ik het toevallig in de auto op Radio Bleu Creuse hoorde tijdens het moestuinvragenuurtje: waarom bloeit mijn peer niet meer? Omdat hij teveel stikstof heeft gekregen. Niet mesten met kippenpoep dus. Ik bemest fruitbomen eigenlijk helemaal niet.

Alle andere fruitbomen lijken dit jaar overdadiger dan ooit te bloeien. Misschien om de mislukte oogst van vorig jaar goed te maken. Fingers crossed, want de fabrieksappels die ik vorige week op de markt kocht, zijn feitelijk niet te vreten door het ontbreken van enige smaak. Zelfs bakken verandert daar niets aan.

Apéro during the vernissage
Tijdens opening, dame links houdt net haar hoofd voor de rode stip, rechts pottenbakster Cathérine

Vorig weekend had ik geen tijd om te schrijven vanwege de deadline van de jaarlijkse expositie in de feestzaal van onze gemeente, waar ik per se aan wilde meedoen, omdat me anders de moed helemaal onderin de laarzen gezonken zou zijn.
Ik ben nog steeds dood- en doodmoe en kon daardoor het vermaledijde recept van de vitamine D nergens meer vinden: ik vergeet alles en raak voortdurend spullen kwijt, zoals ik al eerder meldde.

Na werkelijk alle papieren van de administratie zonder resultaat ondersteboven te hebben gehaald vond ik het tenslotte verkreukeld onderin mijn tas, logisch, en smeekte de lieve vrouw van de apotheek in Bussière (de soepele apotheek) me de hoeveelheid voor het hele jaar te geven, omdat ik gegarandeerd dat papiertje definitief kwijt ging raken. Ze deed het toen ze mijn wanhoop zag, anders dan die tuthola in Dun, godzijdank.

En na een extra middag slaap door een annulering wist ik er twee kleine tekeningetjes uit te persen waar ik in ieder geval tevreden over was.
En jawel, gisteren bleek tijdens vernissage de linker al meteen verkocht, sterker nog, ik ben de enige die gister iets heeft verkocht.

Ik holde snel weer naar huis om dat juichend aan buurman P te vertellen, die volgens verwachting reageerde met: “Ik zei het je toch! Ik zei het je toch!” me ondertussen in mijn ribben porrend van blijdschap.
Kijk, daar doen we het voor.

Garden is closed for public
Verboden toegang voor kippen en andere belangstellenden

Naast werk, dieren, tekenen, de deux chevaux, huisonderhoud en dat stompzinnige huishouden (ik denk er serieus over een collega in te huren) wacht de tuin op me.

De omheining is een feit. Ja, nee, niet helemaal, ik heb de moestuin omheind en ben nu bezig ook de actieradius van de loopvogels te beperken.

StrawberriesSla in de achtergrond toch maar onder een net

Door een paar denkfouten in de constructie bleken er toch af en toe kippen binnen het hek te scharrelen, waarvan ik me afvroeg hoe ze dat nou voor mekaar hadden gekregen tot ik begreep dat ze omliepen door de weilanden en dan via de tuinmuur over het hekwerk fladderden.
Die sluiproute wordt vandaag afgesloten. Als ze me niet weer te slim af zijn, natuurlijk. Het is een sport.

Gisteren had gans Ryan Gosling zich de moestuin in weten te manoeuvreren, iets wat ik onmogelijk achtte, tot ik zag waar hij onder het hek was doorgekropen.
Nu zijn ze niet al te handig, dus toen ik hem naar buiten wilde drijven, probeerde hij op dezelfde plek dwars door het gaas te lopen met als motto “waar een wil is, is een weg” en had zijn kop er alvast doorheen gestoken, waardoor ik hem met gemak kon grijpen. Erg slim zijn ze ook niet.

Hij hing als een verslagen dweil in mijn armen, terwijl zijn vriend Ross aan de andere kant hysterisch riep dat hij eraan kwam om hem te bevrijden.
Wat een stelletje aanstellers, die twee. Je heb er niks an. Eieren leggen ho, maar.

Oh ja, dat doet me eraan denken, een van de meer merkwaardige leden van het feestcomité probeerde me gisteren alweer uit te leggen dat alleen vrouwtjes eieren leggen. Ik speelde de onnozele stadshals, tot grote hilariteit van de rest van de aanwezigen.
Altijd maar de lachers op je hand willen hebben, dat is af en toe ook wel vermoeiend.

Dominique

Eggs from the last 2 weeks
Oogst van 2 weken

In plaats van uit te delen had vriendin en buurvrouw natuurlijk alle eieren voor me bewaard, 39 stuks, waarvan S. een aantal weer mee naar NL heeft genomen toen hij woensdag weer vertrok en er is een gedeelte naar buurman F. en buurvrouw S. en een aantal naar de zoon van buurman P. gegaan, die altijd ook onze voortuin meemaait als hij dat voor zijn vader doet.
Ik kan het bijna niet bijhouden, want ze blijven vrolijk elke dag een ei leggen.
Vriendin P. demonstreerde de avond van onze aankomst nog – met een brede lach – hoe zoet de kipjes haar volgden naar hun nachtverblijf.

Rooster and his chickens
Ze wachten op het lekkers, DSK bescheiden in de achtergrond

Ik ben deze week op een paar betaalde klusjes na bezig met de expositie van Pasen, d.w.z. vernissen en inlijsten. En signeren, alles in omgekeerde volgorde, anders krijg je een bende met die olieverf. Van mijn haantje (zie linksboven) wil ik eigenlijk geen afscheid nemen, maar weet je wat, ik maak er gewoon nog een paar, net zo gemakkelijk. Met de kip heb ik een kleine verwijzing naar Henri Rousseau willen maken, met in mijn achterhoofd, iets naiever met decoratieve elementen, dat moet de mensen toch kunnen verleiden. Niks kunst, marktwerking!
Ja, ja. Niet denken aan het achterlijke Nederlandse (en andere Europese) kunstbeleid, wat natuurlijk helemaal geen beleid is, maar een huishoudboekje met hele zure ouders, bah. Vader krijgt het grootste stuk vlees. Maar dit natuurlijk zoals altijd, even terzijde.

Chickens (pencil drawings)

In tegenstelling tot Nederland is het hier echt lente, ondanks de sombere verwachting van vriendin P. (“Er is kou voorspeld voor volgende week!” Zolang het maar niet regent, zeg ik). Volgens buurman F. ben ik veel te laat met tomaten, pompoen en prei zaaien. Heel lang geleden dacht ik nog dat hij er verstand van had en schrok ik van dat extreem bezorgde gezicht. Maar ja, sinds het dahlia-debacle neem ik hem tuinkundig (en op andere gebieden) niet meer serieus. Buurman P. lacht zich altijd een deuk als ik kond doe van dit soort praat van F. en roept dan: Sacr?¬© Raymond! Soms vertel ik expres iets om hem dat te laten zeggen.

Eggs and home sweet chicken home

De kippen slapen nu met haan boven op het caviahok, en leggen hun eitjes erin, precies zoals ik me dat had voorgesteld. Of ze broeds gaan worden is nog maar de vraag volgens rasoptimisten vriendin P. en buurman F., waar ze deze keer misschien wel eens gelijk in kunnen hebben, lees ik bij het kippenforum. Legkippen zijn gefokt om te leggen en niet om te broeden, want als ze broeden, leggen ze niet en dat kunnen die kippenboeren zich niet permitteren, zoiets.

Aan de haan zal het niet liggen, die bespringt bij elke gelegenheid de dichtsbijzijnde vrouw, terwijl hij haar stevig bij haar nek grijpt.
– Hee! Er zijn kinderen bij, Dominique!
Dominique? Ja, ik heb hem naar de gevallen baas van het IMF genoemd, tot grote hilariteit van de buren.

Po?®te-Paysan creusois

Flowering peachJe reinste Japankitsch hier: bloeiende perzik naast het kippenhok

Het is krankzinnig weer hier, de zon staat maar te schitteren en de bloesem bloeit, voorzover de bomen en struiken niet allemaal nog kaal zijn. Er klopt hier gewoon iets niet, vooral omdat er NB een fikstookverbod van kracht is in verband met de droogte. In maart! Of vandaag april dan. Alleen de boeren mogen vuurtje stoken. Daar ben ik dan mooi klaar mee, met die stapel takken die sinds de Grote Vorst van februari klaar ligt om via ons priv?©-paasvuur koning winter definitief te verdrijven. Dat gaat dus even niet door.

Poster of the annual art exhibition

– Maar jij bent toch een soortement van boer met die kudde koeien van je, vond buurman P. grinnikend, refererend aan de schilderijen, die we zaterdagmiddag naar het gemeentehuis moesten brengen voor de expo. Inderdaad! De fik in die houtstapel!
Toen we van de mairie terugkwamen in onze cabrio na een kleine detour in de omgeving, arriveerde er net bezoek bij de buurman. Ik – bemoeizuchtig en nieuwsgierig als een kalf – begon een praatje: “Comme il fait beau!”, altijd een goede opening. De oudere heer beaamde dat en kletste er net zo lustig op als ik, tot hij erachter kwam dat ik de buurvrouw was van zijn mattie, die in de deuropening ons gesprek volgde. Oh, u bent die charmante buurvrouw, die schilderijen maakt. Buurman lachte schuldbewust. De heer vertelde dat hij dichter was. Ha, dan wist ik wie hij was, want ik had zijn dichtbundel gelezen, die buurman me geleend had.
РGoed of slecht? vroeg hij. Neen, goed, goed! Hij was maar een eenvoudige plattelandsdichter, Maurice Pasty, zei hij, uit de Creuse. Er komen grote geesten uit de Creuse, dus dat zou eerder een garantie zijn dan iets anders. Etc. Soms ben ik op dreef en loopt het Frans alsof ik nooit iets anders doe, vooral in culturele kringen. Op bijgevoegde link lees ik dat hij Po?®te-Paysan creusois is, ha, is dat niet toevallig? Zou hij wel een vuurtje mogen maken?

Primula vulgaris
Gestolen goed gedijt weer eens

Die primula die ik hier vorig jaar uit een droge greppel hier om de hoek had uitgestoken en onmiddellijk verdorde toen ik hem in de tuin had geplant, doet het, zag ik vanochtend nadat ik S. had uitgezwaaid die terugging naar NL. Net toen ik daarna allerlei nuttige dingen wilde gaan doen, klopte buurvrouw aan of ik haar naar Dun wilde brengen ivm met de mis op Palmzondag. Ja, dat zeg ik nu zo gemakkelijk, maar ik begreep er eerst helemaal geen bal van, onbekend met de plaatselijke katholieke folklore en athe??òst zijnde. Nu weet ik dat met buis buxus wordt bedoeld en hier feitelijk de palm van pasen is. Maar ik kwam maar niet van de associatie Buis les Baronnies af en rameaux? rameaux? takken? ook al omdat ik net iets gelezen had over het snoeien van fruitbomen. Hoe onnozel kan een mens zijn. Le Dimanche des Rameaux.

French landscape in the countryLandweg met mist in september

De kerk zat stampvol en iedereen behalve ik, had een takje buxus in de hand. Toen de collecte langskwam, bleek dat we de zegening hadden gemist. “Nous ne sommes pas b?¬©nies”, zei buurvrouw teleurgesteld, maar loste het probleem op door de takjes in een wijwatervat te dopen.
Toen we terugreden langs mijn lievelingsweggetjes met mijn lievelingskoeien en mijn lievelingsuitzicht en ik moest zuchten van verrukking van zoveel schoonheid, beaamde buurvrouw dat het hier prachtig was. Zie je nu wel? We zijn wel degelijk gebenedijden, Bavink. Daar hebben we de kerk niet voor nodig.

Hectische tijden

Sinterklaas
Stapel gedichten

Tussen de hysterie van het Boek (uitverkocht bij ons, zolang de voorraad strekt nog verkrijgbaar bij Huis Marseille, Pantheon, Architectura en Athenaeum in Amsterdam, haast u) en de Expositie (vernissage vanmiddag, 16 december 17:00) was er toch nog tijd voor Sinterklaas, alweer bijna twee weken geleden. Al die fijne spullen en boeken (o.a. Chanson van Bart van Loo) zitten al in de reistas, want het aftellen was natuurlijk al begin oktober begonnen. De tijd is niet meer bij te houden, zo razendsnel knetteren de dagen voorbij. Dat heb ik hier nog nooit meegemaakt. Nog een week.

In the atelier
Work in progress (rechtsboven het pootje van Annetje, ach, Annetje)

En vanavond is het dankzij Huis Marseille feest met de fotografen Naoya Hatakeyama en Siebe Swart en genodigden en daar zal ik morgen verslag van doen. Nu duik ik mijn hok weer in, want die koeienserie, die begint warempel serieuze vormen aan te nemen. Ha! Daar wordt een mens gelukkig van.

Radioprogramma Kunststof van 15 december, Petra Possel in gesprek met Siebe is hier terug te beluisteren.

Le Bal

Paris, Le Bal
Anonymes, l‚Äö?Ñ?¥Am?¬©rique Sans Nom

Het bezoek aan Le Bal ontbrak nog in het verslag van ons bezoek aan Parijs in november. Le Bal is een een nieuwe expositieruimte, vlak bij Place de Clichy. Op de site is te lezen hoe dit voormalig cabaret, h?¬•tel d‚Äö?Ñ?¥amour en salle de bal verbouwd is tot de ruimte die het nu is. Hier is het beeld in al zijn verschijningsvormen te bekijken: l‚Äö?Ñ?¥image, sous toutes ses formes : photographie, vid?¬©o, cin?¬©ma, nouveaux m?¬©dias, zegt directrice Diane Dufour samen met Raymond Depardon, die daar als voorzitter ook een vinger in de pap heeft. En boeken, niet te vergeten.

Anonymes, l‚Äö?Ñ?¥Am?¬©rique Sans Nom was de tentoonstelling die wij bekeken en die viel warempel niet tegen, integendeel. Onmiddellijk bij binnenkomst hing het werk van Chauncey Hare, Protest Photographs, waarmee meteen ook het thema van de tentoonstelling stevig werd neergezet. Treurig stemmende interieurs uit de jaren 70, meedogenloos geflitst, waardoor godzijdank de esthetiek verdwijnt, die anders al te gemakkelijk komt bovendrijven. Oorlog, dood, verval en armoede zijn uiterst fotogenieke onderwerpen, bekijk maar eens de foto’s via de link van de Guardian Detroit in Ruins.

Detroit is ook het onderwerp van het werk van Arianna Arcara & Luca Santese, Detroit: a self-portrait. Gevonden foto’s, beschadigd en half vergaan doordat ze misschien zo uit het politiearchief op straat zijn gesmeten in de regen, die foto’s zijn bij elkaar gezet en vormen een hartverscheurend beeld van geweld, misdaad en klasse-ellende. Het werk deed me sterk aan dat van Marlene Dumas uit de jaren 80 denken, niet alleen door het materiaal, maar ook door het onderwerp. Zo’n briefje, godallemachtig, leeft die jongen nog, vraag je je af.

Detroit, IF ANYTHING HAPPING TO ME
If anything happing to me

De expositie laat eigenlijk de achterkant van de VS zien, die we nooit zien, bepaald als ons imago van Amerika is door de Hollywoodse TV- en filmindustrie. Anthony Hernandez doet dat ook letterlijk, met Waiting, Sitting, Fishing and Some Automobiles. Daar verveelde ik me na een aantal foto’s bij, maar niet bij de uiterst merkwaardige en boeiende film Lunch Break van Sharon Lockhart. Die duurt bijna 80 minuten en op Youtube heb ik 1 minuut en 30 sec gevonden. Veel verandering is er verder niet te zien. Ik kan er eeuwig naar kijken.

Een aanrader, le Bal.

Le Bal
6, Impasse de la D?©fense
75018 ‚Äö?Ñ?¨ Paris
+33 1 44 70 75 50