De kans dat we deze man dit weekend tegenkomen is nihil, omdat hij 1. allang dood is 2. we helemaal niet naar Oxford gaan, maar naar Parijs.
Dat laatste kan ik me maar niet voorstellen, maar toch is het zo. Dat Oxford in mijn hoofd zit, komt omdat de oudste in december daar een toelatingsgesprek gaat hebben. Oxford is voor mij geen Morse, maar Peter Wimsey en Harriet Vane. Zoek maar op als je niet weet waar ik het over heb.
Ik heb al een aantal keer moeten bellen en wat is dat heerlijk! Geen antwoordmachine met keus 1, 2 of 3, maar echte mensen die de telefoon opnemen en je keurig, keurig te woord staan. Daar is het hufterdom kennelijk nog niet doorgedrongen. Meteen op de Werelderfgoedlijst zetten, voordat het verloren is.

Wij gaan dus naar Parijs, waar we gaan slenteren, flaneren en hangen. Weet je hoe lang die treinreis tegenwoordig duurt? 3 uur en 18 minuten. Als er tenminste niet gestaakt wordt en het personeel op tijd komt opdagen.
Foto’s kijken, want het is Paris Photo. Ik neem de laptop mee.

Die advertenties links en rechts werken geweldig! Ik verdien elke dag minstens € 0,01.