– Neem nou een konijn, drong vriendin P. twee dagen geleden voor de zoveelste keer aan.
Ik aarzelde en aarzel nog steeds. Die zachte pluisdieren met dezelfde vachtbeleving als Bleu zijn er niet voor de aaibaarheid, maar voor de pat?¬©. En dat is niet eens het ergste, hoewel niemand hier op het slachten (tuer) zit te wachten, ook niet van de kippen, maar nog een beest erbij dat elke dag enorme hoeveelheden eten verstouwt, dat niet naar buiten kan, omdat het ontsnappingstunnels graaft en dat tenslotte gaat worden opgegeten – want ik heb geen zin in een gezellig huiskonijn – daar moet ik lang over nadenken.
Ik denk dat ik maar eerst afwacht of er:
1. iets op de expositie wordt verkocht en
2. de kippen van plan zijn broeds te worden.
(Ik zag net een paar buizerds boven mijn toompje cirkelen, toen ik met Bess langsliep. Ze (de buizerds) vlogen meteen weg toen ze stinkie in de smiezen kregen. Ook dat nog. Niks as stress.)