Tag Archives: Kwint

Boiler- en andere perikelen

France, dog
Kwint houdt immer de boel in de gaten

Vorige week voorspelde de meteo nog een mooie week, maar die voorspelling werd zondag alweer bijgesteld: regen, grijs, laaghangende bewolking en motregen. Gisteren was het toevallig een zonnige winterdag, met vorst aan de molshopen, waartegen ik pijnlijk mijn tenen stootte, toen ik ze als vanouds met een schop over het terrein wilde verspreiden.
Onder de eerste laag aarde was de grond warm en zacht: daar moesten de fambozenstruiken in, die ik vorige week op de Nieuwmarkt bij de zaterdagse frambozenkraam had gekocht. Ze zagen er gezond uit, dus deze zomer hoop ik wel te kunnen smikkelen en smullen.

Garden in France
Frambozenstruik de grond in

Bij aankomst wringt Kwint zich altijd als eerste door het hekje van de buren om te zien of er iets te eten is, omdat dat immers zijn grote hobby is, eten. Dat bekwam hem zondag niet al te best. Toen hij thuiskwam met een stuk gestold vet en dat gelukkig niet opvrat, omdat hij de andere helft al in zijn maag had, begon het overgeven, rillen, en sneu zijn.
Nou ja, sneu, sneu, toen vervolgens Joly (het restaurant in Dun, dat een tafeltje-dekje-functie heeft) met de maaltijd bij P. langskwam, terwijl ik daar toevallig zat te kletsen, en Kwint – gek van de honger – zich weer even goed genoeg voelde om zich ermee te bemoeien, toen dus, kwam Joly briesend en met stoom uit z’n oren mededelen dat Kwint hem in z’n kuit had gebeten. Ik begreep het eerst niet, want de man was zo beledigd, dat hij weigerde me aan te kijken, maar pas toen hij riep dat zo’n hond niet los mocht lopen, terwijl hij met zijn hand zijn kuit bevoelde, drong het tot me door. Van excuses wilde hij niets weten, zo boos was hij.
Waar is Cesar Millan, als je hem nodig hebt? Kwint was natuurlijk opgewonden (bad energy!) en verrekte daarbij van de honger, en wie had het eten bij zich? Die man die zich omdraaide en met Pannetje Boordevol van hem wegliep. Nooit weglopen als de hond opgewonden is, natuurlijk, dat weet iedereen! Stoute Kwint, dat wel.
Ik denk niet dat Joly samen wil oefenen om dat kwalijke gedrag eruit te fluisteren, dus ik zal het maar niet voorstellen, hoewel ik het even overwoog.

France, old boiler
Oude boiler

Ondertussen ging de boiler steeds harder lekken, zo erg, dat S. er genoeg van had en gisteren naar de Brico D?©p?¥t in Ch?¢teauroux reed om een nieuwe te kopen en die meteen te bevestigen. Dat lukte Рanders dan bijvoorbeeld de bumper van een 2cv losschroeven Рzonder al te grote problemen. Van de oude boiler was slechts de bodem, waar het warmte-element aan vastzit verroest. We bewaren hem maar in de grange, want wie weet zijn die dingen wel ergens los te krijgen.

Hondentrainers

Pauw en Witteman

Ik vond op de dag dat ik de vaatwasser (en een magnetron) cadeau kreeg, toevallig ook nog een TV, die de buurman bij de vuilnis had gezet. Nu wilde ik eigenlijk geen tv, maar zo’n gratis ding kun je gewoon weer aan de straat zetten als die niet bevalt.
Een ander punt is dat je TV gezamenlijk kunt kijken, terwijl uitzendinggemist of illegaal Amerikaanse series online kijken voornamelijk in je eentje gebeurt.
Y. en ik vielen met onze neus in de boter met de Dog Whisperer, die op National Geographic maar liefst een uur wordt uitgezonden en dat eindeloos herhaald. We lachten ons al een deuk om z’n accent, zijn positivo-toet en zijn eindeloze geouwehoer over de juiste energy, en het “see what I mean“. Je kunt zeggen en vinden wat je wilt, maar de meest verschrikkelijke griezels veranderen in de handen van Cesar onmiddellijk in makke schapen en wij probeerden erachter te komen waar hem dat in zit.

Cesar!

Ik heb zoiets bij Bess ook gezien, op de hondenschool van Martin Gaus zonder Gaus, waartoe ik me in mijn wanhoop had gewend. Bess was vanaf het begin een beetje merkwaardig. Ze liep als hele kleine pup bijvoorbeeld weg, ging op het strand gewoon met vreemde honden mee, zonder dat ze ooit een keer dacht, hee, waar is de baas? Geen paniek, niks, het kon haar duidelijk helemaal geen biet schelen. Ik liet haar eens een half uur begaan, tot ik er achteraan ging. Ze was al niet meer te zien.
Hoewel we al in het nest zagen dat ze zich afzonderde van haar broertjes en zusjes, ging er stom genoeg geen belletje rinkelen. Op datzelfde strand kreeg ze – na maanden normaal sociaal gedrag -plotseling ruzie met een Jack Russeltje, dat dacht dat zijn balletje afgepakt ging worden. Hetzelfde met een tekkel om een boterham. In alle gevallen kreeg Bess de schuld, terwijl de tegenpartij als eerste begon met knokken. Bess overschreed natuurlijk de grens met haar hoofd in de alfawolken. Het begin van de shit.
Op de hondenschool was ze volkomen koest, zeker de eerste keer, toen de baas haar handelde. En dat is het ook, tegen een vreemde man in een vreemde omgeving doe je niet zoals thuis. Ze gedroeg zich voorbeeldig. Buiten het hek van de school was ze onmiddellijk haar oude zelf, om helemaal gek van te worden.

Funny thing

Ik heb haar agressieve uitvallen op straat weten te temperen door een zelfgemaakt vreemd voorwerp (zie boven) naast haar te laten vallen, zodat ze werd afgeleid en meteen kon worden gecorrigeerd. Anders loop je de kans door haar hysterische rondhappen meegenomen te worden.
De agressie wordt versterkt doordat ze aan de riem zit, maar loslaten kan niet vanwege het verkeer, maar vooral ook omdat de meeste hondeneigenaren slappe stadwatten zijn. In Frankrijk krijgt ze af en toe flink op haar lazer van de buurhonden. Ze wordt omver geschopt, ligt in no time ondersteboven tussen hun poten en is overgeleverd aan hun genade. En helpt dat? Welneen.

Gaus met hond

Op tv zag ik Martin Gaus bij Pauw&Witteman zeggen dat Cesar Millan er volkomen verkeerde methoden op nahoudt. Nu vind ik ook dat die kleine Amerikaan linke dingen doet met hele grote honden met hele grote tanden, maar als ik al het verwerpelijke gedrag van mijn honden zou hebben genegeerd en alleen hun brave dingen zou belonen (=methode Gaus), dan hapte Kwint nu nog in de stofzuiger en was Bess helemaal niet te handhaven geweest.
Gaus wilde in de uitzending van alles vertellen, maar kraamde jammer genoeg slechts wartaal uit. Hij is van het conditioneren, wat op zich goed werkt, en Millan probeert de roedel na te bootsen, met de baas als alfa, waar natuurlijk ook iets inzit. In een roedel wordt er wel eens hardhandig gecorrigeerd, zonder dat dat verder met schuldgevoel gepaard gaat. Dat morele, daar hebben die slappe, stadse hondeneigenaren nu altijd last van. Geef mij maar Millan. Tenzij je een watje als hond hebt, dan voldoet Gaus.

Geloof en ongeloof

Kwint waakt
Kwint bewaakt zijn favoriete tool

Als ik me bij het maaien omdraai, is het gras alweer omhooggeschoten, lijkt het. Het is hier voor de verandering weer eens kurkdroog, dus kun je nagaan wat een makkelijke plant gras eigenlijk is. Dat merk ik niet bij het ontginnen, daar verzet het gras zich uit alle macht en klampt zich vast aan de aarde, maar ik ben keihard. Ik hak met de hak hele plaggen uit de aarde en mik die een eindje verderop op de plek waar ik vorig jaar die slang vond. Daar heeft zich een brandnetelveldje ontwikkeld, ook al zo’n gemakkelijke plant. Ik maak ze een kopje kleiner en verstik ze met de plaggen en hoop dat het gras sterker is dan de brandnetels. Dat hakken gaat moeizamer naarmate het droger is.

komkommer
Komkommer voor de cavia’s staat klaar

Toch vordert de groentetuin. Gisteren heb ik helemaal tegen de regels van de biodynamische grondbeginselen in, kroten en venkel gezaaid: helemaal fout, want het was natuurlijk een fruitdag! Ja, er zijn talloze mensen die zich aan de kalender van Maria Thun houden, en toen ik eens ging zoeken hoe deze vork in de steel zat, stuitte ik op teksten over biologisch-dynamische landbouw en – het zal eens niet – good old antisemiet antropoof Rudolf Steiner, die achter dit geloof blijkt te zitten. Tjesus, ik keeg meteen jeuk.

Naarmate ik ouder word, word ik gelukkig intoleranter ten opzichte van gelovigen en geloof in wat dan ook. Sinterklaas, god, boze geesten, de duivel, homeopathie, antroposofie, maankalenders en astrologie, als je je hersens gebruikt en er serieus over nadenkt, dan weet je toch dat je bij de neus wordt genomen? Ik druk me nog beschaafd uit. Met veel genoegen las ik dit stuk van Bram de Boer over astrale koehoorns en preparaat 500.
(Lena, mijn moeder, vertelde ooit dat een buurman op haar groentetuinpark volgens de maan zaaide en dat die prachtige oogsten binnenhaalde. Misschien gaf hij meer water of mest, of had hij betere grond. Met andere woorden, dat ene geval bewijst niets vanwege teveel variabelen.)

Helleborus bijna uitgebloeid
Helleborus is bijna uitgebloeid

De site bevat nog veel meer smulgoed voor mensen zoals ik. De basis van mijn skepsis is ooit gelegd bij de colleges van Willem Wagenaar in Groningen, die door een man of 8 gevolgd werden, dacht ik. Die lessen waren bijzonder vermakelijk en leerzaam waarbij Wagenaar bijvoorbeeld met simpele statistische middelen aantoonde hoe de mens bedonderd wordt, omdat hij het zo graag wil. Een van die colleges ging over Uri Geller, die toen nog druk bezig was via de televisie telekinetisch lepeltjes om te buigen. Die bleek een ordinaire goochelaarsopleiding te hebben gevolgd.

Ik geloof alleen in Geoff Hamilton, die zegt dat je moet water geven als het droog is en de grond zo aantrekkelijk voor planten moet maken met behulp van compost en well rotted manure, dat ze gezond opgroeien en daardoor minder bevattelijk voor ziektes zijn. Gezond verstand en biologisch min dynamisch, dat is het hele eieren eten. Oh ja, mijn kippen. Die komen nog.

De site van Skepsis.

Belgische hondentest

Een boot in de zee

We probeerden het weer eens met het Belgische monster. Op een doordeweekse dag zijn er niet zoveel mensen (met honden) op het strand, die bovendien over het algemeen iets ontspannenner met de dieren omgaan dan de zondagswandelaar. Het was al snel te warm voor onze jassen en warempel, de duinheren waren ook al onder hun stenen vandaan gekropen.

Het drong namelijk pas na een kwartier tot me door dat die op het strand loslopende mannetjes zonder hond, op zoek waren naar gerief. Oh ja, dat was ook zo. In het hoogseizoen staat er op elke duin zo’n mannetje, gekleed of niet en lokt zo de loslopers voor een spelletje.
Ik had er verder geen oog voor, want ik moest Bess tot de orde roepen.

De club op het strand

Terwijl ze deze keer zonder hijgen en trillen (we blijven in de sfeer) de tocht in de auto had doorstaan, een mirakel, wilde ze bij elke ontmoeting met een andere hond in de aanval, wat onmogelijk was, want ze zat aan de riem.
De eerste keer was mooi te zien hoe ze de niet-aangelijnde Kwint opdracht gaf tot die aanval, die dat ook meteen gehoorzaam deed, de sukkel. Zonder Bess piekert hij er niet over.
Het was verder een kwestie van op tijd verbieden, waardoor de wandeling verder normaal verliep. Ze kwam met de hakken over de sloot door deze test, maar ik ben nog niet overtuigd. Het loopt een stuk rustiger met een losse Kwint, die helemaal nooit wil vechten, dan hoef je ook niet op te letten. Ach, het diertje kan er niks aan doen.

Pompoen afharden

Ondertussen gaat het zaaigoed als een gek. De pompoenen moeten nu al buiten wennen, de tomatenzaadjes zijn plotseling in plantjes veranderd. Ik heb nu 4 vari?´teiten: een kers-, een pruimvormige kers-, en gewone tros- van de Dirk en een coeur de boeuf.

Coeur de Boeuf

De prei begint ook, iets langzamer, want die moet het meteen buiten kunnen. Eens kijken wat de m?©t?©o zegt deze week.