Tag Archives: lezen

Vermiljoenen Spleet

Book, French literature

15 juni vorig jaar beloofde ik een stukje te schrijven over O Vermiljoenen Spleet, Seks, Erotiek en Literatuur, het derde deel van de Frankrijktrilogie van Bart van Loo. Dat ik dat vandaag pas doe, komt omdat het boek in Frankrijk lag, waar anders, en ik het steeds vergat mee te nemen.

Waar haalden wij vroeger onze rode oortjes? Dat begon misschien op de middelbare school met Wolkers en Reve en later Louis-Paul Boon met Mieke Maaike’s obscene jeugd, maar neen, wacht even, ik herinner me ineens de pocket Trouw nooit met een heks en andere vrijmoedige liefdesverhalen uit 1001 nacht van Paul Rodenko, dat mijn zussen en ik om de beurt giechelend lazen, maar dat op onverklaarbare wijze plotsklaps verdwenen was. We woonden nog in Den Haag, dus het moet 1968 of eerder zijn geweest en onze moeder ontkende glashard dat zij achter de verdwijning zat. Jaren later bekende ze en gaf toe dat het onnozele en preutse overwegingen waren geweest. Waar ze het verstopt had, kon ze zich niet meer herinneren. Dat verbieden de feestvreugde alleen maar vergroot, realiseerde ze zich helemaal niet.

Paul Rodenko

Er bestaat in de Biblioth?¬Æque National in Parijs dan ook zoiets als L’Enfer, De Hel, de afdeling met verboden boeken, waar je niet zomaar of zonder moeite binnen kan, lezen we in de Vermiljoenen Spleet. Pas na veel correspondentie, aanbevelingsbrieven, telefoontjes en emails krijgt Bart toestemming en het lijkt wel of hij een uiterst geheim bordeel betreedt, of het heilige der heilige van een tempel, wat in dit geval ongeveer hetzelfde is. Hij maakt er een spannend verhaal van, barstend van de beeldspraak en het ?¬®s natuurlijk ook spannend om in een ruimte te zijn, waar eeuwen verboden literaire seks en erotiek onder handbereik liggen te wachten om betast te worden.
En met welk een merkwaardig hulpmiddel worden de boeken in De Hel opengehouden, een krankzinnige, worstvormige stoffen bladwijzer, bekijk het filmpje maar, daarin legt hij het nog eens uit.
– Als je wil weten hoe mensen over seks denken, moet je hun boeken lezen, en dat heb ik gedaan, zegt hij hierin. Inderdaad, dat heeft hij gedaan en gelukkig vertelt hij dat in dit boek allemaal aan ons.

Enfer
L’Enfer BNF in Parijs

Het boek begint met een vermakelijke beschrijving van een nacht in een hotel van onze schrijver, waar in de kamers boven en onder luidruchtig de liefde wordt bedreven, terwijl hij geen vrouw, maar erotische literatuur als bedgenoot heeft. Voor geen van beide zaken blijkt hij ongevoelig.

Van Loo neemt ons chronologisch mee, van de wellustige middeleeuwen, via de hoofse tijd en komst van de censuur, nonnenseks, Emmanuelle en nog veel meer, en eindigt in onze tijd met Houellebecq. Onderweg zien we hoe de opvattingen veranderen, hoe de kerk een rol speelt en we krijgen vooral veel mooie citaten en hilarische verhalen te horen.
Ik merkte wel dat ik de neiging had de teksten van De Sade over te slaan, net zoals die van Het seksuele leven van Catherine M., een boek dat me mateloos irriteerde, toen ik het las. God, wat een vervelend en passief vrouwtje, dat dacht ik, ga eens iets nuttigs doen. Ik vond er niets van emancipatie in, zoals kennelijk veel vrouwen wel doen. (Ik word namelijk altijd een beetje zenuwachtig van al die onbeschermde seks en heb visioenen van Syfilis, AIDS en andere verschrikkelijke aandoeningen, heel erg libido verlagend, zeg maar.)
Maar ze hoort er wel thuis in de rij, dat spreekt vanzelf, net als onze Markies De Sade, die uiteindelijk in het gekkenhuis belandde. Er zijn fraaie illustraties te zien uit De Hel, waar de mens vrolijk het spel van het beest met de twee ruggen speelt. Nou ja, niet altijd even vrolijk, en soms ook met veel meer ruggen.

Het is Bart van Loo weer gelukt een boek te schrijven, waarbij hij de lezers in zijn uiterst aangename Nederlands rode oortjes weet te bezorgen een heleboel vertelt, terwijl hij ze tegelijkertijd vermaakt met zijn persoonlijke avonturen. Ik kende een groot aantal van de genoemde auteurs niet, laat staan dat ik iets van ze gelezen heb, verondersteld dat de teksten te krijgen zijn. Ik ken bijvoorbeeld Rabelais weer wel, maar heb ik ooit iets van hem gelezen? Neen. En dat geldt voor veel meer van de schrijvers en schrijfsters.

In het CS van de NRC van vrijdag j.l. staat Bart van Loo in de rubriek Waar kijkt de redactie boeken naar uit? met Eten! Lezen! Vrijen!, De Frankrijktrilogie, uitgegeven door de Bezige Bij. Verschijnt in mei. Mooi, alle delen in ?©?©n band.

Ik vergeet helemaal de Valentijnstournee te vermelden. Wie Bart van Loo live wil zien, moet even deze agenda raadplegen. Antwerpen is niet zover, sommigen wonen er zelfs.
Ook op Facebook.

Bart van Loo: George Sand kookt een soepje


De ziekenconsomm?© van George Sand

Bart van Loo geeft weer smakelijk een smakelijk recept door, deze keer een soepje van George Sand, speciaal om haar Chopin te vertroetelen. Het mocht uiteindelijk niet baten, de verhouding eindigde in ruzie.
Dat hoorden we ooit allemaal op 23 februari 2006 in Nohant.

Meer Bart van Loolinks:
TVLivre, Bart van Loo on Vimeo
bartvanloo.info
bartvanloo.blogspot.com

De site (Le Centre des monuments nationaux) geeft een overzicht van alle nationale monumenten in Frankrijk, waaronder het kasteeltje in Nohant.

Spitten, werken, lezen

Uitzicht vanaf stoel

Dit is de komende tijd alweer het uitzicht, als het weer tenminste net zo mooi is als vandaag en gisteren, anders gaat de deur dicht. Ik moet alleen voorkomen dat Kwint de plaatselijke middenstand of de postbode in hun wielen en/of broekspijpen hapt, want luisteren naar de baas, ho maar. Ja, als ik met z’n brokjes rammel.
De dagen bestaan nu uit spitten, werken en lezen. Dat spitten gaat rustig en gestaag en dat vinden de buren heel verstandig, zeggen ze, terwijl ze illustratief naar hun rug grijpen of hun handen vol blaren laten zien. Ik doe precies hetzelfde. Langzaamaan, elke dag een beetje.

Ondertussen heb ik ook Lucienne bezocht en in dezelfde moeite de jaarlijkse expositie in de Salle Polyvalente, waar ik alleen maar naartoe ben gegaan in de hoop gemeenteraadslid Jeanette B. te zien, die daar vaak te vinden is. Ik wilde eens kijken of ik niet wat vrijwilligerswerk kan doen, gezellig bij bejaarden langs met boeken of eten, dat is goed voor mijn pr en mijn Frans.

Stekken

Het werken aan de computer stagneert af en toe, omdat de verbinding hier op het platteland wel eens uitvalt, zoals vanochtend. Toen ik naar de grange liep om brandstof voor de motorzeis te halen Рdan maar maaien voor de zoveelste keer- kwam de buurvrouw uit Ch?¢teauroux met stekken langs. Twee herfstanemonen, waarvan de immense stamvader in hun tuin in de stad staat, ik vergat hem vorig jaar bij ons bezoek op de foto te zetten, bonenkruid, een hortensia en een struikje anjertjes. Geoff Hamilton zou ervan zijn gaan glimmen, want het zijn de ware boerentuinplanten.
Dat bonenkruid is de vaste soort, de Satureja montana heet die, als ik goed heb gegoogled en gaat qua aroma sterk in de richting van rozemarijn.

Het boek dat ik lees is de biografie van Reve van Nop Maas. Ach, wat een fijn boek! Ik wil niet meer ophouden als ik het in bed lees, maar door dat tuinieren val ik gelukkig in slaap, anders zou ik het te snel uit hebben. En niets aan te merken op de noten, er wordt lekker doorgenummerd en elke noot is een voetnoot en staat dus onderaan de pagina in plaats van achterin, goed gedaan. Dat was al het geval bij Moedig Voorwaarts, de briefwisseling tussen Reve en uitgever Bert de Groot, ook verzorgd door Nop Maas. Die jongen heeft het helemaal begrepen.

Ik heb alleen spijt dat ik uit zuinigheid niet de gebonden versie, maar de slappe kaft heb aangeschaft, die werkelijk waardeloos leest in bed. Het boek met pagina’s van de echte VanOorschotkwaliteit zakt ineen, als ik op mijn zij liggend de liggende pagina wil lezen.
Nog beter zou het als ebook zijn, maar waar kan ik dat kopen? Nou? Waar? Dat weet bijna niemand. Voor zover ik weet is van Maas alleen Moedig Voorwaarts als ebook verkrijgbaar tegen de werkelijk belachelijke prijs van ‚Äö?ᬮ 27,90. Zo wordt het natuurlijk nooit iets.

We lezen een boek

Op de pont

Ik ging vanochtend per fiets naar Noord en inderdaad, dat klinkt als een barre tocht en dat was het ook. Daar in Noord doen ze alleen aan strooien voor auto’s en laten ze fietspaden ongemoeid. Gisteren hoopte ik op een fikse vorst, maar die is ook achterwege gebleven. Als het had gevroren, zouden de natte besneeuwbaggerde fietspaden al helemaal onbegaanbaar zijn geweest, een geluk bij een ongeluk misschien. Nu was er alleen geen doorkomen aan. Koud was het verder niet.

Ik lees Moedig Voorwaarts van Gerard Reve, brieven aan Bert en Netty de Groot 1974-1999. Ik moet altijd wel grinniken als ik Reve lees, en hoewel hij – ik ben op pagina 248, februari 1979 – ook erg serieus schrijft over zijn werk, boeken, uitgeversellende en het bouwen aan het Franse huis, is hij tussendoor zo grappig dat ik mezelf hoor schateren.
Ik was eind jaren ’70 heel erg in Reve en las alles wat hij schreef. Ik kan me heel goed herinneren, de interviews en andere publicaties die hij noemt, in VN en de Haagse Pot gelezen te hebben. En maar mopperen op Johan Polak, en iets minder op Geert van Oorschot, terecht of niet, die ik allebei in mijn boekverkoperstijd nog een handje heb gegeven.

Het blad Schrijven, dat ik hier voor me heb liggen om te zien of ik iets mee kan, heeft een rubriek schrijfagenda en als ik het cursusaanbod bekijk, word ik meteen gegrepen door een alles verlammende beklemming. Leuk elke maandagavond met z’n allen in een zaaltje een cursus creatief schrijven, allemachtig.

Neen, neen, ik wil niet! Ik hoef gelukkig niet. Geef mij maar Reve, dat is pas Leven.

Ebooks en andere biebtroebelen

De Waag als Eftelingkasteel
Dit gebouw zou ooit een boekenkast wordenbestemming krijgen

Toen ik een paar dagen geleden in de Centrale Bibliotheek was, wilde ik in de eerste instantie geen draadloze verbinding, maar een account om ebooks (eboeken) te lenen. Op de site oba.nl, die nog steeds allerlei rare navigatieproblemen vertoont, las ik op een verborgen plekje over ebookuitleen, toen ik voor de zoveelste keer de catalogus probeerde te vinden.
Probeer die maar eens in 1 muisklik te bereiken, dat lukt je niet. Altijd krijg je die onduidelijke Aquabrowser onder je neus geschoven, hoe hard en hoe vaak je ook op de link catalogus drukt. Maar, dankzij die chaos kwam ik achter die ebookmogelijkheid.

De gebruiksaanwijzing die er in een antiek worddocument (wordstar) was bijgeleverd, zag er niet eens WEB 1.0 uit, maar zo verschrikkelijk WEB b.c., namelijk ms-dosish, dat ik die eerst moest vertalen om hem te kunnen begrijpen.
Een account voor ebooks kan alleen op een computer van een van de filialen worden aangemaakt, niet thuis. In de bibliotheek was geen enkele computer beschikbaar, maar ik was niet voor 1 gat te vangen, op mijn mobiel kan dat ook, als je tenminste een toegangscode hebt voor de wifi van de bieb en die had ik niet. En ik moest een IP-adres van de bibliotheek hebben, anders werkte dat ebookgedoe niet. Dat verliep zo moeizaam en traag, met falende apparatuur en onwetend personeel, dat ik besloot het de volgende dag bij de De Pinto te proberen.

Daar had ik in een mum van tijd een ebookaccount aangemaakt, maar wifi, daarvan wisten ze zelf ook niets, dat was net ge??ònstalleerd, maar hoe en wat was onduidelijk, neen, dat was niet waar, ze wisten wel hoe het moest, maar de beheerderstoegangscode ontbrak en de enige die die kende, die was er niet.

Als de handleiding voor ebooks de norm is, dan begin ik langzaam te begrijpen waarom een aantal bibliotheekzaken niet soepel verlopen. Wie doet daar in godsnaam de interne communicatie? Drie keer ruk, zou een bekende fotoredacteur zeggen. Niet de mensen van het De Pintofiliaal, die niet, die zijn heilig, ik heb het over de afdeling communicatie van de OBA. Tjongejonge. Nou ja, zand erover, ik had mijn ebooklogin en ging via de groentekraam op de Nieuwmarkt naar huis om het te proberen.

Zou die nog zijn weggekomen
Zou die nog zijn weggekomen?

Toen ik op de Nieuwmarkt aankwam, begon het te sneeuwen, steeds harder en harder. Had de KNMI dit voorspeld? Binnen 10 minuten was er niets meer onbedekt. Zo snel had ik dat in mijn leven nog niet meegemaakt, ja, in de Alpen tijdens de wintersport sneeuwde het een keer zo ondoordringbaar dicht, dat ik in plaats van achter vriendin H. aan te ski?´n, een mij volslagen onbekende had gevolgd, waar ik pas kilometers verder achterkwam, toen hij eindelijk pauzeerde. Dat was voor het mobiele tijdperk, dus even bellen, met mij, waar ben je, is goed, doeidoei, was er niet bij. Trouwens, mobieltjes doen het nooit op die plekken.

Waar is de Zuiderkerk gebleven?
Waar is de Zuiderkerk gebleven?

Thuisgekomen keek ik nog eens naar buiten en ging toen een ebook lenen. Een ebook lenen? Allemachtig, wat een sof! Wat een teleurstelling! Over ms-dos gesproken, je kunt die boeken (1001 Engelse en 1 Spaans boek) niet lenen en lezen op je mooie Sony-ereader of zoiets, neen, de tekst is beschikbaar online, in een opmaak die echt niet kan.
Doen ze dat nu expres? Kan iemand me dat uitleggen? Meneer van Velzen, er bestaan ereaders! Directeur Van Velzen verkeert zo te lezen in dromenland. Hallo! Wakker worden, Hans!

ebook Virginia Woolf
Day and Night van Virginia Woolf

Of heb ik het verkeerd begrepen? Dan neem ik alles sommige dingen terug.