We zijn nieuwsgierig en ook een beetje bang, maar willen wel graag op de hoogte worden gehouden
Terwijl ik vruchteloos bezig was een fik in de kletsnatte tuin te stoken, klonk in de verte geroep, gelok en geloei in een wei verderop. Ik liet de brandstapel voor wat hij was – waar ik nu spijt van heb, want het mag nu niet meer – en ging poolshoogte nemen.
Het ging om de jonge koeien, allemaal voor de eerste keer drachtig, waarvan er een – te vroeg – op het punt van werpen stond en die daarom naar stal moest. Maar om de een of andere reden lukte het niet het dier van de kudde af te splitsen. Ik zag in de diepte mijn vriendin P. ze een hoekje in drijven, haar zoon liet een lokroep horen, er viel een gat en putain! ze renden snel weer weg achter de eerste die dat had gespot.
Komen als ze op de foto moeten, ho maar
Dwars door de wei loopt een kleine beek, die door de regen dit jaar kolkt als de Amazone en P. klaagde naderhand dat haar laarzen tijdens deze oefening waren volgelopen, omdat ze de diepte van het water verkeerd had ingeschat: sale comme un cochon! Ik bleef kijken, net als enkele andere buren die op de geluiden waren afgekomen. Hoe zou Temple Grandin dit hebben opgelost?
Het merkwaardige is namelijk dat dezelfde koeien zich altijd nieuwsgierig verdringen als we (ik en de honden) langslopen, of als het baasje eraan komt. Er wordt een paar keer per dag gekeken of alles goed gaat en dan drommen ze gezellig om P. of haar zoon heen. Deze keer dus niet.
JP en zijn moeder gaven het na een half uur mopperend op om de diertjes niet verder te verontrusten. Later die dag heeft JP het koetje aangelijnd en met zachte hand meegenomen, wat weer zonder morren ging, wie snapt het. Het kalf heeft het helaas niet overleefd.
De rommel moet nog worden opgeruimd, 10 pompoenen zitten al in de grond
Als het af en toe 5 minuten droog is, ga ik verder met het ontginnen met het achterste gedeelte van het terrein om eindelijk die romantische bloemenzee te cre?´ren, zoals ik me dat in oktober 2011 had voorgenomen. De grote kudde met oudere koeien en kalveren staat in de aanpalende wei en ze gaan me, als ze me in de gaten hebben, als echte ramptoeristen met zijn allen aan staan staren, alleen niet toen ik er een foto van wilde maken.
Ik heb even geteld, ik heb kennelijk maar wat gedaan, want ik heb nu meer dan 30 pompoenplanten, van alle gezindten: groen, rood, vierkant, geel, rond plat enzovoorts. Beetje overdreven vinden ook de buren, maar beter mee dan om verlegen, gezien de hoeveelheid slakken, dwz escargots – naaktslakken heb ik nog niet echt gezien – die zich vooral in die hoek ophouden en het voorzien hebben op jonge spruiten.
Slakkentrommel uit 2010
Ik heb elke slak die ik zag in een emmer gesmeten en overhandigd aan vriendin P., die ze zoals elk jaar in de trommel van een gesloopte bovenladende wasmachine stopt, tot ze er genoeg heeft om tot verwerking over te gaan, waarvan ik al eerder verslag in de post Slakkendag heb gedaan. Mijn oogst in niet meer dan 10 minuten: 123 vette exemplaren. Ik heb er 10 laten ontsnappen naar de Schotten om de soort te laten voortbestaan.