Het bezichtigen van het hondje in de Dordogne werd vrijdag uitgesteld door de begrafenis van onze arme buurman, die net 6 dagen in het verpleegtehuis had gezeten, toen hij overleed. Een volle kerk met mensen waarvan ik de helft toch min of meer bleek te kennen. Op weg naar de kerk werd bij het gemeentehuis stilgehouden, de kist werd voor het monument opgesteld, waarna vijf oude mannen met de vlag van hun regiment uit Algerije hun makker een laatste groet gaven. Die ellendige oorlog waarin de jonge mannen, weggeplukt uit hun eenvoudige bestaan en gehoorzaam aan het gezag, plotseling een heel andere functie hadden dan boer, timmerman en huisvader. De regen gaf de plechtigheid een extra grimmig en verdrietig karakter.
Omdat het nogal een eindje rijden was, hadden we de afspraak op 2 uur ‘s middags gezet, na de maaltijd, zodat wij van tevoren in de stokoude hoofdstad een hapje konden eten. Het was voor de verandering een schitterende zonnige dag en P?¬©rigueux heeft een aantrekkelijk centrum met opvallend vriendelijke mensen. We bekeken als echte toeristen de kathedraal, waar de organist net op het gigantische orgel aan het studeren was. Het klonk helemaal niet religieus wat hij deed.
We schoven om 12:00 aan op een terras waar de de mensen al hun eerste plat du jour geserveerd kregen, en dachten: het lijkt wel vakantie, een terras onder de lindenbomen, de zon, aardige mensen, lieve bediening. Maar we moesten voort.
Juffrouw Tomtom stuurde ons de juiste richting op en we kwamen tenslotte op een hele mooie plek onder de zon terecht, met een Engels stel dat daar al jaren aan dierenopvang doet.
De beoogde hond bleek na enige observatie ongeschikt om met onze kleine vulkaan samen te gaan wonen. Bess moet een niet-dominante, vriendelijke, grotere mannelijke hond hebben, die blaakt van het zelfvertrouwen. En dat laatste, dat ontbrak bij deze ex-zwerver.
Dat gaat vast wel komen, maar niet bij ons, met de terreur van die terrier, die niet zo erg is als ik haar altijd afschilder, hoor. Ze denkt dat ze King of the Lab is, dat is het en die grootheidswaan wordt af en toe afgestraft door een hond als Rokko, Rafel (Raphale) of Tantbelle. Dan houdt ze zich weer een paar dagen koest.
De helaas te vroeg overleden campinghond Vlok (of Floque, Phloc, Phlocque)
Maar ze kan ook als een blok voor sommige types vallen, net zo hevig en overdreven als ze boos kan worden. We zien wel wat ons pad gaat kruisen.