“Le Parfait, Super”

Van de dochter van een enorm vertederend klantje kreeg ik een kilo van de naar hun smaak veel te dikke cornichons cadeau, als ik die tenminste wilde.
Dat heb je ook met courgettes, plotseling zitten er enorme joekels aan de plant, die je de vorige avond helemaal niet had gespot. Raar, toch?

Ik zei geen nee, want het zijn in feite korte komkommers, die je zo uit de knuist kunt opknagen. Ik dacht nog, fijn, voor de cavia’s, wat een beetje merkwaardig is, omdat we al jaren geen cavia’s meer hebben, zo zie je hoe dat erin is gesleten. Of het moet het begin van de algemene aftakeling zijn, zou ook best kunnen.
(Dat doet me eraan denken, het klantje roept altijd dat ze zo blij is elke keer als ze me ziet, dat zij mij de liefste vindt, maar ze antwoordt ook “mijn moeder” als ik vraag, wie is die mevrouw, wijzend naar haar dochter, dus ik neem de liefdesverklaring elke keer blij met een flinke schep zout in ontvangst.)

Arty fotoflauwekul

Dat moet je ook met augurken doen, als je ze wilt inleggen: ze een nachtje in zout water zetten, daarna afspoelen en in een pot onderdompelen in water, witte-wijnazijn, witte wijn en kruiden.

Ik had natuurlijk noch witte wijn noch die azijn in huis en de winkels waren dicht, daarom heb ik er een halve fles ciderazijn in gegoten, die ik een paar jaar geleden bij kruidenvrouwtje op de markt had gekocht. De vraag is of dat wel een goed idee is geweest. We merken het wel als de pot weer opengaat.

Bestaat die man eigenlijk nog, die met twee emmers augurken op het strand bij Kijkduin geheel gekleed over de halfnaakte badgasten stapte, onder het roepen van “ZURE BOMMEN!”? Deze zin moet je op zijn Hagenees uitspreken, merk ik.

Geen idee welke soort dit is

De tuin lijkt dit jaar beter te gaan dan vorig jaar, maar we zijn er nog niet. Precies een week geleden barstte er een onweer precies boven onze hoofden los, dat hier gelukkig geen schade heeft aangericht, maar een endje verderop bij Guéret in 5 minuten al het fruit en bloemen naar de mallemoer heeft geholpen door de gratis hagel die meekwam. Hoorde ik van klantjes, wier kinderen dat was overkomen.

Sneue rechterhand

Ik had een heel ander akkefietje, in een niet gebruikt slot bij de voordeur had zich een clubje wespen gevestigd, waar ik elke dag nieuwsgierig naar keek, geïnteresseerd als ik ben in alles wat groeit en bloeit etc.
De oudste dochter die voor imker doorleert, vond het al niet zo’n goed plan:”het zijn geen bijen!”, maar ik, eigenwijs, dacht dat het wel los zou lopen, tot ik op een dag het nest verstoorde door een bruuske beweging.
Rennen! Sauve qui peut!

Slachtpartij

Ja, er kwamen er een paar achter me aan, die me net niet te pakken kregen, tot ik de volgende dag tussen de middag thuiskwam en de portier kampbeul bij de ingang van het nest zijn voelsprieten bewoog en me herkende: RAAK en AUUUW!, in mijn voet dit keer, die onmiddellijk opzwol.

Zoals jullie op de foto kunnen zien, kreeg een ander de volgende dag m’n hand te pakken, want die eerste had ik per ongeluk in mijn paniek al doodgeslagen. Elke keer als ik thuiskwam, wachtte iemand me op, zodat ik moest maken dat ik wegkwam. Buurvrouw deden ze niks.
Ik vond dat wel het verrassendst: dat ze je herkennen. Maar goed, leuk is anders.

Slachtpartij detail

Met een killerspuitbus (“bombe” à 2,15€) heb ik ze om 05:00 uur ‘s ochtends vermoord, toen ze niet op wacht stonden. Ik voel me er toch schuldig over.

Volgende keer: bezoekje aan de bedrijfsarts doet wonderen.