Kijk, die tomaat van 28 juli schoot niet op vanwege het ontbreken van warmte en omdat we niet aanwezig zouden zijn op heur hoogtepunt, besloot ik de dikste tros mee te nemen om binnen te rijpen, toen we 17 augustus vertrokken.
Dat heeft nog tot vandaag geduurd. Ze worden plotseling in razend tempo rood. Zou dat iets met de huidige temperatuur te maken hebben? Denkelijk.
Hoe zou het met m’n druiven zijn? Hoe kom ik daar nu achter? De buren bellen.
Helemaal niks. Ik slenter over de gracht met de stinkies, zie dat het prachtig weer is, ruik het en kan alleen maar berusten. Ik heb alles wat mijn hartje begeert, zei ik ooit al eens desgevraagd tegen Frans Pointl in de Appie Heijn, wijzend naar de inhoud van mijn karretje, toen hij me aansprak.
– Bent u schrijver? vroeg hij. Ik kende hem helemaal niet, dus ik zei gevat (dacht ik):
– Neen, u?
Huppetee en daar kreeg ik een hele geschiedenis te horen. Die was verder wel zo interessant, dat ik z’n werk toen serieus ben gaan lezen. Ik heb moeten huilen van het lachen om De Hospita’s, Rijke mensen hebben moeilijke maten, De Heer slaapt met watjes in zijn oren, Ongeluk is ook een soort geluk en het net verschenen Poelie de verschrikkelijke.
(Dat laatste heb ik nog niet gelezen, maar gaat ongetwijfeld over die afgrijselijke zwerfkat die een re??òncarnatie van Hitler bleek te zijn en door Pointl opgenomen en verzorgd werd, tot het niet langer ging en het beestje afgemaakt moest worden. De website catsthatlooklikehitler verbaasde me niks)
Ik heb alles wat mijn hartje begeert, ik zei het al, te eten, een huis om in te wonen, een man en kinderen, een paar honden, cavia’s, werk, hersens en een huis in Frankrijk. En ik verlang alleen nog maar naar dat laatste, maar dat kan natuurlijk niet zonder de rest. Het is een probleem van niks, ik heb geen oorlog meegemaakt, heb nooit hoeven onderduiken, ik heb nog nooit werkelijke doodsangst gekend.
Kom op, niet zaniken verder. Ik lees tegelijkertijd de biografie van Rimbaud door Graham Robb en Le D?©b?¢cle van Zola, het 19e deel van de 20-delige serie Les Rougon-Macquart die ik al eerder noemde. Ik ben in afwachting van het nieuwste boek van Fred Vargas, waar ik me enorm op verheug. Zie je wel? Het valt wel mee. Even jam maken.
Ha, dacht ik, Olympische Spelen zijn voorbij, het is dinsdag, lekker de hele ochtend de VPRO met o.a. Argos. Had ik even niet opgelet. Kijk hoe een gemiddelde radiodag op 1 eruit ziet:
06:04 – 09:32 NOS-Radio 1-Journaal (NOS)
09:32 – 10:32 Goedemorgen Nederland Radio (KRO)
10:32 – 12:15 Dit is de dag (EO)
12:15 – 13:15 Lunch (NCRV)
13:15 – 13:32 Stand.nl (NCRV)
13:32 – 14:34 De praktijk (AVRO)
14:34 – 16:07 Villa VPRO (VPRO)
16:07 – 16:32 Radio Kassa (VARA)
16:32 – 18:32 NOS-Radio 1-Journaal (NOS)
Het zijn de KRO, NCRV en EO, die nu mijn radiogenot verpesten. De gristenen! Om ‘s ochtends na de nieuwsbrij meteen alweer met Sven Kockelmann geconfronteerd te worden, dat wens je je ergste vijand nog niet toe. En onmiddellijk daarna de EO! En vervolgens de NCRV! Bij standpuntenel en radiokassa gaat de radio uit, dat kan toch geen mens verdragen?
Gelukkig heb ik een wekkerradio, die kan ik om 14:34 aan laten springen als de VPRO begint.
Zouden de interessante radiomakers niet gewoon internetradio kunnen gaan maken? Dan zijn we allemaal van de terreur van de netmanagers af.
(En kan de VPRO z’n website niet eens een beetje minder hip maken? Wat een onoverzichtelijke ellende, zeg. Daar erger ik me ook al jaren aan. Ik ben wel aan het mopperen, dat krijg je met die stomme radio.)
Gisteren vierde Saar haar verjaardag met de familie. Hettie deed mij een spaarkip met een innemend uiterlijk cadeau. Het beestje lijkt wel in een of ander ontwikkelingsland met de hand te zijn gemaakt. Je ziet de sporen van het vormkloppen overal.
In het Kippenhandboek van Chris Graham worden de verschillende rassen met een paar kenmerken getypeerd:
Dit zijn de belangrijkste punten van de Faverolle, die ook weer helemaal mijn type lijkt te zijn. Kan gepest worden, ach, die beestjes zijn zo bescheiden en zoet dat ze in een gemengd toom eenvoudig doodgetreiterd dreigen te worden. Je ziet, ik steek al lezende weer een paar vaktermen op.
Nog een paar voorbeelden:
Orpington: knuffelbeest,
Plymouth Rock: vindt oppakken prima,
Wyandotte: geweldig karakter,
Welsumer: kindvriendelijk, dociel, slechte moeder enz.enz.
Tijdens de brocante op 15 augustus was er in de kerk een expo van een maquette van de hoofdplaats van onze commune. We kregen een foldertje mee waarop precies stond aangegeven hoe je je eigen huis op deze schaal kon bouwen. De onderdelen met nummer en kleur kun je kennelijk gewoon bij de maquettewinkel kopen. Voor het dak: plaque de toit moul?¬© en plastique, Ardoise (Kibri 7971 РVollmer 7352), om maar iets te noemen.
De twee aanwezige mannetjes hielden zich ook bezig met het behoud van de oude Рopgeheven Рspoorbaan door ons departement. Ik heb die al een aantal keren genoemd, want overal zijn hier immers de resten te zien. Als we in de buurt van Saint-S?¬©bastien op onze paarden door het land scheuren, gebeurt dat vaak over het oude spoor. Op hun site is precies de plek te zien waar we dan uitkomen. Eigenlijk is het net zoiets als de highline in New York.