
Kwint telt de jaarringen van een kersenboom
Gisteren was het tijd voor het vreugdevuur, le feu de joie, waar L. het maandag onverwacht over had. Heel lang geleden dansten ze om enorme vuren, vertelde ze. Na een beetje googlen zag ik dat het om Sint Jan ging, 21 of 24 juni, min of meer de langste dag van het jaar en het begin van de zomer. Een stokoud feest dat kennelijk door de katholieke kerk in sommige streken via Saint Jean is geannexeerd.

De zomer was gisteren nog lang niet van plan te beginnen, want toen ik eindelijk de kletsnatte boel in de hens had, begon het alweer te regenen. Het aanslepen van het hout duurde de hele dag, maar het laurierhout fikte verrassend knetterend, alsof er een licht explosieve stof inzat. Dat zit er misschien ook wel in. In ieder geval restte er om 17:00 uur slechts een hoopje as.

Nu hebben we dan een legere bijtuin met een tuinmuur die fraai uitkomt tegen de achtergrond. In april begint die keet weer te woekeren, hoewel die nu makkelijk onder controle te houden is, zonder uitgezaaide hazelaars en dode stammetjes.
Bij wijze van experiment heeft S. een kersenboom tot 2 meter afgezaagd, waar ik niet bij kon qua plukken. Nu maar afwachten of hij op grijphoogte nieuwe zijtakken maakt.