Mary Berry in Great British Food Revival, still uit de film

Dankzij een programmaatje waarmee ik BBC-programma’s kan downloaden, zie ik eindelijk weer eens zoiets als Gardener’s World en series in zijn geheel, als ik ze pas bij de derde aflevering ontdek, want dan download ik gewoon de gemiste. De BBC heeft iPlayer, bij ons Uitzendinggemist geheten, dat je alleen kunt bekijken als je in de UK zit, dat wil zeggen, als iPlayer denkt dat je in de UK zit. Je kunt namelijk iPlayer bedotten door het te laten denken dat je een Brits IP-adres hebt, maar dat is vragen om problemen, want dan zet je de deur wagenwijd open voor digiboefjes, schijnt. Hoe dat allemaal precies werkt, ga ik nu niet uitleggen omdat ik het niet weet, maar ik gebruik nu een iPlayernepper, waarmee ik trouwens misschien ook wel onveilig bezig ben. On verra bien, denk ik, in de waan dat het met een Mac niet zo’n vaart zal lopen.

Anyway, ik ontdekte de Great British Food Revival, een serie waarin een aantal TV-chefs om de beurt de aandacht vestigen op een – in de UK gekweekt – verloren gegaan of bedreigd product, ik noem de Kool, de Rode Biet, de Knoflook, Rabarber, Kersen, Walnoten, Eieren, Aalbessen (alle kleuren) enzovoorts. Ze bezoeken kwekers, maken drie verschillende gangen en proberen mensen ervan te overtuigen dat het een imagokwestie is, want dat je veel meer kunt doen met zoiets als Kool dan het tot snot te koken.

Clarissa Dickson Wright, bezig met knoflookkip, filmstill

Het vermakelijke is dat sommigen zoals bv Clarissa Dickson Wright – die ene van de Two Fat Ladies – tijdens het bereiden allerlei nuttige mededelingen doet: “Another of my boyfriends who was a brilliant carver, could feed six people of a chicken this size, with second helpings“, nadat ze het eerst over een ander had gehad, die dol op knoflook was: “he would greet me with a little bit of mashed garlic on a crouton, voordat de “evening of passion” een aanvang nam, opdat ze geen last zou hebben van zijn adem.

Ondertussen heb ik bij Vreeken de bloemzaadjes besteld die in dat veld bij de Cidrerie stonden in oktober.

Tussen deze pracht stonden behalve de Cosmea’s, slaapmutsjes, korenbloemen en duizendblad (duizendbladeren?) ook zonnebloemen en pompoenen. En een ouwe vogelverschrikker, die op deze foto in het midden te zien is. Zonnebloem- en pompoenzaad heb ik in grote hoeveelheden zelf. Nu had ik de eerste pompoen tot soep gekookt (beetje verse gember erin) en de zaden op de vensterbank te drogen gelegd. Die waren plotseling weg, nadat ik een hele dikke muis op z’n dooie akkertje door de kamer had zien sjokken. “Pak ze, Bess!’ had geen enkele zin, Bess holde naar een willekeurige hoek in de kamer en hield leuk de schijn op. Heb je ook niks aan. Ze vergeet haar neus te gebruiken, dat is het en ze heeft een bril nodig. Ik vond het restant van de zaden onder de centrale verwarming, samen met de laatste haren van Kwint, die eerst nog overal vandaan kwamen, maar nu langzaam maar zeker aan het verdwijnen zijn, maar dit even terzijde.

Wat heeft de Great British Food Revival nu met een Franse tuin te maken? Nou, toen ik Mary Berry’s bijdrage nog eens goed bekeek, zag ik dat er een prachtig klimrek voor runner beans achter haar te zien was, zie bovenste foto. Dat ga ik volgend jaar ook maken. En dan die vogelverschrikker natuurlijk. En die kip met hele bollen knoflook van Clarissa, een recept uit de 12e eeuw. Wie zoals ik geen genoeg van deze vrouw kan krijgen, kan op Youtube Clarissa and the King’s Cookbook zien. Hier het eerste deel: