
Moederdagbloemen
De jongste dochter die de mensen graag een plezier doet, stuurde me via de internet een werkelijk smaakvol voorjaarsboeket, omdat het in de UK waar ze zit, vorige week moederdag was. Zo lief!
Ondertussen is het alweer de zaterdag voor vertrek, en ik neem een kleine pauze om een stukje te schrijven, wat er deze periode helemaal bij ingeschoten is. Waarvan pauzeer ik dan, vragen de lezertjes zich af, en dat is het stress veroorzakende INPAKKEN, vooral van nutteloze troep, die ik op de brocante van quinze ao?¬™t te koop wens aan te bieden. Donderdag vond ik op straat de eikenhouten deur van een oude linnenkast, met een fraai gevormde, gave en manshoge spiegel erin. Hoe ik die zonder ongelukken naar huis en mijn hol heb weten in te slepen, met de blauwe hond aan de riem, die nog steeds onverhoeds naar passerende auto’s wil happen, mag een wonder heten. Probleem is alleen dat hij veel te zwaar en te groot is om deze keer mee te kunnen.
Ik was het bestaan van een andere spiegel, kleiner, maar ook in een mooie houten lijst, helemaal vergeten. Oh ja, die was er ook nog. Gevonden op de Oude Waal bij het vuil en in mijn werkplaats klaargezet voor vervoer.

Dijksgracht in het ochtendlicht
De blauwe hond heeft deze tijd naast de fiets leren lopen, ook niet helemaal zonder risico, hoewel dat beperkt blijft door het tijdstip (07:00 ‘s ochtends) en de route (via de centrale bibliotheek, langs de Dijksgracht, hup Piet Heinkade oversteken, de “In Gelul Kun Je Niet Wonen”-brug over en hoppetee, 6 rondjes racen over de kop van Java-eiland, als er tenminste geen vriendjes zijn, waarmee hij nog veel beter kan uitrazen).

Pas op, hij bijt
Om hem een beetje in bedwang te kunnen houden, onze boerenpummel in de stad, heb ik hem op de fiets een zg gentle leader aangemeten, door de marktvrouw abusievelijk cheerleader genoemd, met als bijkomend voordeel, dat de mensen nu achteruitdeinzen, omdat ze denken dat hij gemuilkorfd is en dus gevaarlijk, in plaats van dat eeuwige Oh wat schattig, mag ik hem aaien, waar gekke Bleu helemaal hysterisch van wordt.
Ik ga zo’n hondenstang voor aan de fiets bestellen, dan kan ik datzelfde trucje ook in FR uithalen, met minder gevaar. Hoop ik.

Lijst inclusief passepartout: 6,99, waarom niet gewoon 7,00?
Het Ikeabezoek ging tenslotte voor de verandering zonder stress of gekmakende dwaaltochten door de toonzalen, omdat ik dat geestelijk en technisch voorbereid had en ik precies wist wat ik wilde. Al doende leert men.
Zo’n tekening ziet er toch lollig uit, nietwaar? En geen geld.
Maandag nieuwe berichten uit het Beloofde Land, over de a.s. exposities en hoe mijn kippenportretten ontvangen gaan worden.