Category Archives: volkstuin

Beschaving

Tuinhuis in het bos
De oude tuin (1998)

Vroeger, toen ik nog dacht dat een volkstuin leuk was, had ik op N&G een tuin naast de grootste proleet van het complex, scuse my french. Laat ik niet verder ingaan op deze quaestie van lang geleden, want ik voel de adrenaline alweer uit mijn oren komen.
De kantine zat altijd vol met rokende mensen, de vrouwen hadden over het algemeen de nicotinehuid en -stem type Nel Veerkamp, en de mensen die een zin niet met godverdomme begonnen, moest je met een lantaarntje in het donker zoeken.

Moerascypres in de oude tuin
Moerascypres in de oude tuin (1998)

Ik ben natuurlijk niet helemaal onbevooroordeeld, want ik heb een aantal aanvaringen gehad die mijn bloed nog steeds doen koken, door de achterbakse eigen-volk-eerst-mentaliteit en grofheid waarmee e.e.a. werd gecommuniceerd. Hadden ze een schijn van beschaving, dan bleken ze bijvoorbeeld stiekem elektriciteit van de straatverlichting af te tappen, terwijl tegelijkertijd elk modern hulpmiddel zoals diezelfde elektriciteit met een calvinistische moraal van de hand werd gewezen, want je moest lijden, en zaken als accu’s, zonnepanelen (die meteen werden gejat, als je even niet oplette) en alles wat je nog verder nodig had, moest en moet handmatig versjouwd worden.
Toen ik van tuinpark was veranderd, was het iets beter, hoewel de mensen me wisten te vertellen dat de vorige eigenaar van mijn tuinhuis zijn zoon gewoon Godverdomme noemde en dat-ie, toen hij vond dat z’n andere tuinhuis niet hoog genoeg was getaxeerd voor de verkoop, de boel in de hens zette om zo het geld van de verzekering te kunnen opstrijken. Ja, die mensen heb je.

Dat grove en die weerzinwekkende mentaliteit steekt sinds enige tijd ook in het parlement z’n kop op. Ik kan in al die PVV’ers niets anders zien dan volkstuinders van de ergste soort. Xenofoob, bot, beledigend en als ze iets slimmer zijn, zo helemaal niet geestig provocerend (kopvoddentax), dat ik met oud-minister van jusitie C. Polak wil zeggen: zelfs als grapje niet leuk.
Ik begrijp de lol gewoonweg niet. Je kunt iemands politieke en/of religieuze opvattingen niet delen, maar is dat een reden om iemand te schofferen? Dat vinden sommige volksvertegenwoordigers wel. Als hun kiezers dat ook vinden, dan werkt de democratie naar behoren, dat is ook weer zo. Maar als dat betekent dat de omgangsvormen en de cultuur die van de volkstuinders worden, dan wordt het tijd om te verkassen. Dat is de hel, mensen.

Fietstocht uit 1995

Caf?© de Zon
Caf?© de Zon (Google Streetview)

Als de zon schijnt en het geen zondag is, stappen we voor de Drie Maagden (voormalig kraakpand in de Nieuwmarktbuurt) op onze fiets en rijden tegen de rijrichting in naar de Nieuwmarkt om onze eerste dijk te bereiken.
Bij de Geldersekade even naar links en dan onmiddellijk rechts langs de taxi‚Äö?Ñ?¥s van de Nieuwmarkt tot we op de hoek van de Zeedijk (de kopse kant) caf?¬© De Zon zien, de favoriete uitspanning van Rijk de Gooyer. We drinken er iets of rijden door. Aan het begin of eigenlijk aan het eind op nr. 143 zit Latei, de bric-?‚Ć-bracwinkel van onze huisgenoot Caroline. Zij serveert tevens heerlijke koffie en zelfgebakken appeltaart. Bij haar buren Kock en Elly Huisman kopen we vis. Vervolgens vooral aan de rechterkant Chinees, Chinees en nog eens Chinees. Ook voor mooie serviezen, pannen en chique eetstokjes.

Houten Huis Zeedijk
Houten huis op de Zeedijk (Google Streetview)

De Zeedijk wordt naarmate het begin naderen truttiger door de opknapbeurt van een paar jaar geleden, maar we letten even op het huis rechts op nummer 1, een van de twee nog overgebleven originele houten huizen van Amsterdam. We zien het Centraal Station. Hoe steken we vervolgens de Prins Hendrikkade over zonder gevaar voor eigen leven? Even naar rechts voor de Nicolaaskerk langs en dan oversteken bij de stoplichten en onmiddellijk weer naar links. Let op de tram! We fietsen op het fietspad langs de rijbaan en rijden niet-oplettende wandelaars van de sokken.
Het station voorbij en na de parkeergarage het fietspad rechts onder de weg door en weer naar rechts de Haarlemmerstraat in, het verlengde van de Nieuwendijk, overgaand in de Haarlemmerdijk.

Sigarenboer/Postagentschap
Sigarenboer annex Postagentschap Haarlemmerstraat (Google Streetview)

Hier zijn teveel heerlijke winkels, maar we noemen onze favorieten. Het postagentschap gevestigd in de sigarenboer (Haarlemmerstraat 18) is een uitkomst op drukke zaterdagen als we op weg zijn naar de Noordermarkt zonder geld. Geen rijen wachtenden voor u. Aan de linkerkant op nr. 79, een eindje verderop, iets voor bij het West-Indisch Huis, zit de zaak van Meeuwig: Olie Azijn Mosterd en jawel, onze Amora Mosterd hebben ze gewoon.

We passeren de brug van de Prinsengracht: de Haarlemmerdijk. Op de hoek op nr. 2 de sympathieke wijnhandel De Wijnbergh met uitgelezen Spaanse wijnen. Links op de hoek van de Binnen Oranjestraat een Islamitische slagerij, van wie wij vooral de olijven in knoflook aanbevelen en eten. Aan de andere kant op nr. 70 naast de Blokker, het Aladdinhuis met een uiterst uitgebreide en boeiende verzameling petroleumstellen en -lampen. Er past precies 1 klant in.

Aladinhuis
Ed van het Aladdinhuis op de Haarlemmerdijk © Jean-Pierre Jans

Weer aan de linkerkant een endje verder, bevindt zich een zaakje dat schelpkunst verkoopt en Thaise barbecues = die ontstoken worden met behulp van een brandertje gevuld met geurige olijfolie, zodat stinkende spiritus overbodig is.
Tenslotte halen wij amandel-honinggebak bij de Arabische bakkerij Meditarrane op nr. 184 rechts, ook voor croissants. We zien de Haarlemmerpoort. Daar moeten we langs. We steken het Haarlemmerplein schuin over, passeren de brug over de Singelgracht, gaan de Nassaukade over en fietsen met een omtrekkende beweging (v????r de frietkraam naar rechts en meteen weer links) het Westerpark in.

Frietkraam, aan het eind linksaf het Westerpark in
Frietkraam, aan het eind linksaf het Westerpark in (Google Streetview)

Het fietspad door het park met rechts het spoor voert tenslotte links langs het terrein van de voormalige Westergasfabriek. Het spoor ligt nu iets verder van de weg en we bevinden ons op een dijk in de richting van het dorp Sloterdijk.

Sloterdijk met kerk
Sloterdijk met kerk (Google Streetview)

Hoe heet deze dijk? Geen naam wordt vermeld. Na de kinderboerderij rechts gaan wij ook rechts richting spoor en dan niet onder de treinen door, maar vlak daarvoor weer naar links. Een zandpad, dat bij aanhoudende droogte niet te befietsen is. Wij zien de volkstuinen aan onze linkerhand. In de zomer bloeien de wilde roosjes langs de spoordijk. Bij de parkeerplaats is de ingang van ons doel: ons buitenverblijf. We gaan links door de poort van Nut&Genoegen, rechtdoor tot de zonnewijzer en dan linksaf de Lupinelaan op.

De oude tuin op 373
De oude tuin op 373 © E. de Korte

Aan de rechterkant op nr. 373 moeten we zijn, in de Blauwe Bouwkeet, tevens eindbestemming van een fietstocht, bijna dagelijks gemaakt in de prachtige zomer van 1995.

Amsterdam, december 1995

Natte meeuwtjes


Alle koppies dezelfde kant op

Ik moet eigenlijk werken, maar bestudeer het gedrag van de vogels buiten. Dat is fascinerend en mateloos boeiend. Het is de jeuk op het hoofd van de schrijver, die het schrijven maar uitstelt.
Op het dak van de Armeense kerk lijkt het wel Schiphol van v????r de kredietcrisis. Ze komen aanvliegen met een duidelijk doel waar er geland gaat worden. Als er een landt op een plek waar er al eentje zit, vliegt de zittende meeuw op en schuift een eindje naar voren. Er zijn er ook die helemaal vooraan gaan zitten. De hi?´rarchie is me niet duidelijk, terwijl die er natuurlijk wel is.

Soms probeert er een houtduif tussen te komen. Dat gaat niet. Ze kunnen al niet zo elegant neerkomen, maar je in die georganiseerde pikorde opdringen, is vragen om problemen. Ze doen het elke keer opnieuw, dus mijn conclusie is alweer dat ze een beetje dom zijn.

Ik had een paar weken geleden een vetbol opgehangen voor de koolmeesjes die hier nog wel eens te zien zijn, waarschijnlijk omdat de steeg naar de tuin van de Boomspijker genoeg struiken = schuilplaats biedt. Ik heb nog geen koolmees gezien, wel alweer een vette houtduif die vanuit de bloembak probeerde dat ding te tackelen. De bloembak hangt scheef, met de bol iets lager en dat kan zo’n onevenwichtige houtduif helemaal niet aan. Bess wordt hysterisch als ze zo’n prutserige fladderaar buiten een kruimeltje vet ziet proberen te pakken. Bess is ook een beetje dom.

“Nett, ruhig und zuvorkommend”

Lees ik bij nu.nl:

    Een 65-jarige Duitser heeft een drievoudige moord bekend. De slachtoffers werden eerder deze week gevonden op een volkstuincomplex in Gifhorn in Nedersaksen.
    Slachtoffers en dader waren buren op het tuincomplex en hadden al jaren ruzie, maakte het openbaar ministerie donderdag bekend.

Daar heb ik wel eens over nagedacht, als setting van een krimi, heel lang geleden natuurlijk. Haalt het leven me weer eens in.
Eens googlen hoe-ie dat heeft aangepakt.
Ik zie een heel erg waardeloos onherkenbaar gemaakte foto. O, die ken ik wel, zo’n keurige huisvader, “nett, ruhig und zuvorkommend”.

I rest my case.

Bril en buren

Je ontkomt er niet aan: na je vijftigste moet je aan de bril. Hoeveel ik er nu al versleten heb, weet ik niet, maar ze lijden allemaal aan hetzelfde: de pootjes breken af.
Neen, dat is niet zo, bij de goedkope breken ze. Kruidvat, HEMA, graaibakken bij de supermarkt, die kwaliteit.
Dat komt, ik zet ze bovenop mijn kop als ik ze even niet nodig heb. En omdat mijn hoedenmaat enorm is, krijgen de pootjes last van materiaalmoeheid. Knak en krak en hup het glas (plastic) ligt er ook alweer uit. Het is verder niet belangrijk. Ik heb er nu een van de opticien, met verende pootjes.

Oma

We hebben afscheid kunnen nemen van oma, die in haar kist bijna niet te onderscheiden was van haar zus die een jaar eerder ging. Een mooie dode, zeggen ze dan. Ik kon het niet laten de foute grap te herhalen van Edina (Absolutely Fabulous) die luidde dat elke vrouw een week na haar dood haar ideale gewicht bereikt.

Buren

En de tuin is nu definitief van de kopers. Ik heb zaterdag de laatste sleutel afgegeven en ben met een laatste beetje rommel naar de Amsterdamse d?©chetterie gereden. De volkstuinmannetjes gingen toevallig net de boom omzagen, iets waar ik vijf jaar lang om heb gezeurd.

De kopers zeiden: ze beweerden dat jij dat vijf jaar had tegengehouden! Tja, je moet toch als suffe burgermansvolkstuinbobo op de een of andere manier je smoel zien te redden. Hoe is het toch mogelijk dat ik me al die tijd vrijwillig aan deze flauwekul heb onderworpen, ik zei het al eerder. Maar daar ben ik nu van af.

Nu de buren hier in Amsterdam nog zien af te schudden. Maar dat is een heel ander verhaal.