Tag Archives: limburg

Huntjens II

On the farm
Rondrit door John. Ik zie er hier ook nogal gristelijk uit, allemachtig!

Op de camping bij boer Huntjens in Mechelen was het soort kampeerder afhankelijk van het seizoen. Buiten de schoolvakanties waren het de 65-plussers met caravans, soms zulke krankzinnig grote, dat ze het formaat van een villa hadden, compleet met reuzekleurentelevisie, Amerikaanse koelkast, clubfauteuils en schemerlampen. Je vraagt je af waarom die mensen ?¬?berhaupt op pad gingen.
Na twee keer leuk (met wel veel verantwoorde De Waardtenten) waren er de derde zomer plotseling allemaal gelovigen, met een accent uit Noord- en Oost-Nederland, wat weer door de vakantiespreiding veroorzaakt werd. Zaten we in katholiek Limburg, hoorden we alleen maar zwaar gereformeerd Gronings. Bij onze directe buren was het bovendien elke avond raak qua huilsc?®nes, tjongejonge, wat was toch aan de hand met die kinderen? Jezus bood geen uitkomst. We werden er een beetje zenuwachtig van.

Camping at the Huntjens Farm
Y. in het zwembad met de gelovigen

Toen een van de buurkinderen jarig was, werden de meisjes uitgenodigd op het feestje.
Er klonken liedjes, Jezus redt, Alleen Bij U Wil Ik Schuilen O Heer, Richt Op Uw Macht O Here Der Heerscharen, Gelijk een Hinde die Naar Waterbeken Smacht Zo Smacht Mijn Hart Naar U O Heer, tot plotseling Berend Botje bezongen werd, die met zijn scheepje uit varen ging. Desgevraagd vertelden de meisjes dat ze om de beurt een lied hadden mogen kiezen. Nog een geluk dat ze niet kozen voor: Ik Heb Jeuk Aan Mijn Neus (2x), Ik Heb Jeuk Aan Mijn Tierelantijntje, een lied dat mijn vader altijd zong onder voorwaarde, dat we dat niet in aanwezigheid van onze moeder zouden zingen. Waarom, dat begrepen we pas veel later. (“Mijn Vader Heeft Mijn Moeder Gepikt En Nu Krijgen We Weer Een Kleintje”)

On the farm
Mislukt stokbrood bakken bij het kampvuur

Tussendoor gingen we langs onze vriend B. in Maastricht, die door een misselijke ziekte langzaam maar zeker de controle over zijn motoriek aan het kwijtraken was, waardoor hij in een rolstoel zat, niet meer kon schrijven en bijna onverstaanbaar sprak. Hoe hij ons desondanks later in die vakantie toch nog op de camping van Huntjens een bezoek bracht, dat vertel ik de volgende keer.

Wordt dus nog een keer vervolgd.
Eerste deel.

Huntjens

On the farm
Tussen de appelbomen

Toen de meisjes klein waren en we tijdelijk geen honden hadden, gingen we in Limburg bij de de boer kamperen. De hartelijke familie Huntjens woonde op een heuvel met uitzicht op de Geul. Ze hadden melkvee, waarvan we als enigen op de camping de rauwe melk kochten, ijskoud en heerlijk.
Een hele kleine Y. mocht helpen in de melkstal, waar ze vrolijk op het randje zat te kijken hoe dat allemaal in z’n werk ging. Maar eerst moesten de koeien van het land worden gehaald.

On the farm
Koeien gaan gemolken worden

De afgelopen weken werd ik weer aan die tijd herinnerd en ik ging op zoek naar de foto’s, die natuurlijk niet digitaal maar analoog opgeslagen waren in de vorm van kiekjes in een grote krat. Nooit aan zoiets beginnen als je van plan ben die dag iets anders te gaan doen! Foto’s van verjaardagen, de oude tuin, op school, bij de kleuters, feestjes, fotografen, sinterklaas, vakanties, trouwpartijen (de onze), zwart-wit Zeeland in de jaren ’50 en tenslotte Op De Boerderij Bij Huntjens.

Camping at the Huntjens farm in 1996
‘t Lijkt wel Frankrijk

We zijn daar een aantal keer naartoe gegaan, tot we de laatste keer, misschien in 1998, door aanhoudende regen en kou via Lyon doorreden naar de zon in de Dr?¬•me Proven??üale.

Later op de dag over de onze mede-kampeerders. Wordt vervolgd.

Groenteboer

Choco kisses
Choco kisses?

Sinds wanneer precies is de groenteboer groenteman gaan heten? Dat was het begin van de politiek correcte onzin, dat weet ik wel. Gastarbeider, eigenlijk een hele mooie omschrijving, werd Buitenlandse Werknemer, de werkster veranderde via interieurverzorgster in Mijn Hulp. Zo hadden we heel lang geleden een kaas- of eierboer, die boterboer genoemd werd, waarom, ik zou het niet weten. Hoe zouden we hem noemen, als de goede man nog in leven zou zijn en met zijn stationcar langskwam? Boterman? Nee, nee, de boterboer was een echte boer met kippen. Maar had hij ook koeien, dat is de kwestie.

De Amerikanen zijn helemaal dolgedraaid met het politiek corrigeren, negroe werd black, black werd afro-american. Afro-American, allemachtig, ik krijg het mijn strot niet uit, net zo min als die andere termen voor iemand met veel pigment of zonder pigment. Heet een witte een Euro-American? Warempel. Wat je aan die terminologie hebt, weet ik niet, maar het luistert nogal nauw. Als je als Afro-American bijvoorbeeld een drupje “wit” bloed hebt, heet je nog steeds zo, als je als Caucasian American een drupje “zwart” bloed hebt, ben je onmiddellijk Afro-American. Dat is wel merkwaardig, niet?

(Dat brengt me tussen haakjes naadloos naar een recente uitspraak van een of andere geblondeerde politicus: “We geven Limburg terug aan de Limburgers!”
Dat vinden sommige mensen misschien heel fijn om te horen, want alle buitengebieden hebben per definitie een minderwaardigheidscomplex tegenover de randstad waar immers alle aandacht en geld naartoe gaat, maar ze beseffen niet dat dit de opmaat is voor racisme, want wie is de Limburger? Ja, wie is de Limburger? Wanneer ben je Limburger? Als je er woont? Neen, natuurlijk, weet je hoeveel westerlingen in Maastricht wonen, sinds ze een universiteit hebben? Mensen die er zijn geboren dan? Ho ho, dan zijn ook de tweedegeneratieallochtonen Limburgers, en die moesten nou net worden buitengesloten. Wie dan? Mensen wier ouders er zijn geboren? En voil?†, daar hebben we het racisme bij de kladden. En mag er dan geen ander meer in, een Fries bijvoorbeeld? Enzovoorts. Ik bedoel maar.)

Davelaar Koeken
Davelaar Koeken op de gracht

Maar het snoep heeft er ook aan moeten geloven, aan die politieke correctie, hoewel jodenkoeken nog steeds jodenkoeken heten, omdat Рzo lees ik bij Wikipedia Рdie naam komt van de maker, die gewoon zo heette. Stroopwafels, kindermeel, bitterkoekjes schiet me zomaar te binnen. Waarvan is kindermeel gemaakt? Van kinderen, of kids zoals ze sinds enige tijd genoemd worden. Leidster van een cr?®che heet nu pedagogisch (peadagogisch) medewerkster, hoor ik net op de radio.

L1140884.jpg
Peterseliewortel

Maar alle gekheid op een stokje (favoriete uitdrukking van Mevrouw van Dorp, lerares geschiedenis van het Rijnlands Lyceum) bij de groenteboer op de markt, de groentekraam feitelijk, was peterseliewortel te koop.

– Proef maar eens, zei Ben en bood me er een aan
Heerlijk. Wacht even, heb ik die niet vorige zomer via Ing gezaaid? Die staan met z’n allen klaar om opgegeten te worden. Natuurlijk, ik heb steeds alleen het groen gebruikt. Plantdelen met chlorofyl.