Tag Archives: Limousin

Ramptoeristen

11 May 2013 Elz 2 Comments

We zijn nieuwsgierig en ook een beetje bang, maar willen wel graag op de hoogte worden gehouden

Terwijl ik vruchteloos bezig was een fik in de kletsnatte tuin te stoken, klonk in de verte geroep, gelok en geloei in een wei verderop. Ik liet de brandstapel voor wat hij was – waar ik nu spijt van heb, want het mag nu niet meer – en ging poolshoogte nemen.
Het ging om de jonge koeien, allemaal voor de eerste keer drachtig, waarvan er een – te vroeg – op het punt van werpen stond en die daarom naar stal moest. Maar om de een of andere reden lukte het niet het dier van de kudde af te splitsen. Ik zag in de diepte mijn vriendin P. ze een hoekje in drijven, haar zoon liet een lokroep horen, er viel een gat en putain! ze renden snel weer weg achter de eerste die dat had gespot.

Komen als ze op de foto moeten, ho maar

Dwars door de wei loopt een kleine beek, die door de regen dit jaar kolkt als de Amazone en P. klaagde naderhand dat haar laarzen tijdens deze oefening waren volgelopen, omdat ze de diepte van het water verkeerd had ingeschat: sale comme un cochon! Ik bleef kijken, net als enkele andere buren die op de geluiden waren afgekomen. Hoe zou Temple Grandin dit hebben opgelost?
Het merkwaardige is namelijk dat dezelfde koeien zich altijd nieuwsgierig verdringen als we (ik en de honden) langslopen, of als het baasje eraan komt. Er wordt een paar keer per dag gekeken of alles goed gaat en dan drommen ze gezellig om P. of haar zoon heen. Deze keer dus niet.
JP en zijn moeder gaven het na een half uur mopperend op om de diertjes niet verder te verontrusten. Later die dag heeft JP het koetje aangelijnd en met zachte hand meegenomen, wat weer zonder morren ging, wie snapt het. Het kalf heeft het helaas niet overleefd.

De rommel moet nog worden opgeruimd, 10 pompoenen zitten al in de grond

Als het af en toe 5 minuten droog is, ga ik verder met het ontginnen met het achterste gedeelte van het terrein om eindelijk die romantische bloemenzee te cre?¬¥ren, zoals ik me dat in oktober 2011 had voorgenomen. De grote kudde met oudere koeien en kalveren staat in de aanpalende wei en ze gaan me, als ze me in de gaten hebben, als echte ramptoeristen met zijn allen aan staan staren, alleen niet toen ik er een foto van wilde maken.
Ik heb even geteld, ik heb kennelijk maar wat gedaan, want ik heb nu meer dan 30 pompoenplanten, van alle gezindten: groen, rood, vierkant, geel, rond plat enzovoorts. Beetje overdreven vinden ook de buren, maar beter mee dan om verlegen, gezien de hoeveelheid slakken, dwz escargots – naaktslakken heb ik nog niet echt gezien – die zich vooral in die hoek ophouden en het voorzien hebben op jonge spruiten.

Slakkenhuis
Slakkentrommel uit 2010

Ik heb elke slak die ik zag in een emmer gesmeten en overhandigd aan vriendin P., die ze zoals elk jaar in de trommel van een gesloopte bovenladende wasmachine stopt, tot ze er genoeg heeft om tot verwerking over te gaan, waarvan ik al eerder verslag in de post Slakkendag heb gedaan. Mijn oogst in niet meer dan 10 minuten: 123 vette exemplaren. Ik heb er 10 laten ontsnappen naar de Schotten om de soort te laten voortbestaan.

Nieuwsgierige 2920

dieren, Frankrijk, kunst

Publicit?¬©

5 April 2012 Elz 7 Comments

Poserend koetje

Tjongejonge, wat ben ik druk bezig vandaag met reclame.
Om 11:30 had ik pas in de gaten dat het al half twaalf was en ik moest nog naar de markt. Eerst naar de slager, waar ik eergisteren voor de buurvrouw boodschappen deed en waar ik me toen bekend maakte als schilder van Limousins, naar mijn prentbriefkaarten greep en ontdekte dat ze nog thuis op tafel lagen, ongelooflijke prutser die ik er ben.
Nou, de slager, zijn neef en de aanwezige klanten vonden ze prachtig: “Chic!”, door het Prisma-woordenboek o.a. vertaald met: “Mieters!”.
– Ik ga ze inlijsten, zei de slager. Hoho! Dat was niet bedoeling, ze moeten natuurlijk wel een echt schilderij in hun zaak hangen, wat zullen we nu krijgen? Ik nodigde de hele zaak nog van harte uit om een kijkje te gaan nemen in de Salle Polyvalente in St. Sulpice le D. van 8 – 22 april.

Bij de verzekeringsmevrouw twee panden verderop herhaalde zich de procedure, waarbij ik in 1 moeite ook de verzekering van de eend naar beneden lulde vanwege een heel erg laag kilom?¬©trage, een woord dat ik ter plekke verzon, maar het juiste bleek te zijn.

Door naar de familie Feyt, aka De Slisser op de markt, verkopers van varkensvlees, gevogelte en af en toe een koe.

Familie Feyt in augustus 2009

Ik liet mijn plaatjes zien en wilde vragen of ik langs mocht komen om de varkens en de kippen op de kiek te zetten, want ik wil mijn onderwerpen uitbreiden, maar ze vroegen meteen hoeveel zo’n doekje moest kosten, omdat ze nog iets moois wilden hebben ter verfraaiing van hun winkel bij de boerderij. Zo! Ha! En natuurlijk was ik van harte welkom, er was altijd wel iemand en bovendien hadden ze hele mooie haan met schitterende kleuren. Nog beter, als ik een opdracht krijg, kunnen ze zelf ook nog de maten bepalen. En hoe klassiek, een haan in Frankrijk. Ik ga er morgenochtend onmiddellijk naartoe. IJzer smeden etc.

Olieverfschets van een pas geboren kalf

Verderop stond Kruidenvrouwtje met een dame met een hond te kletsen, die (de mevrouw) me aanraadde Radio Creuse te bellen, toen ze hoorde waar ik mee bezig was en neen, dankjewel, de Charolais hoefde ze niet, ze was totaal in de Limousins. Kruidenvrouwtje legde mijn kaarten duidelijk zichtbaar tussen haar koopwaar en schreef erbij waar en wanneer dat moois live te bewonderen viel. Ook stom dat ik geen wervende folders bij me had gestoken. Ik moet nog veel leren.

Kijk die lieve diertjes me nu allemaal aankijken

Op de terugweg reed ik alweer langs die grote stal waar al die koeienkoppen elke dag om 12:00 aan het eten zijn, maar deze keer was de boer er bezig met een trekker, dus ik remde en stopte. Hetzelfde ritueel, ik maakte me bekend, noemde onze buurman JP als referentie en liet hem de foto’s van de schilderijen zien, terwijl ik vertelde dat die en die zijn koeien waren, want dat was ook zo. Of ik nogmaals een paar foto’s mocht maken, want ik vond het elke keer zo’n prachtig gezicht, die koeien aan de maaltijd van midi, dat ik er speciaal voor omreed, wat ook weer waar was. Dat mocht natuurlijk, zei deze vriendelijke man, ik zet mijn trekker wel even verderop en vervolgens vertelde hij over de koeien:
– Kijk die Holsteiner heeft een kindje gekregen van deze (Limousin)stier en dat is dat zwarte kalf. Een heel mooi kalf vond ik.

Een melkkoe tussen de vleesleveranciers

– En daar achteraan, binnen die hekken, zie je, daar ligt er een, die kan elk moment kalven. En die koe, die daar alleen staat, die heeft haar kalf verloren (“Ach, wat zielig”), maar ze heeft er nu een van een tweeling geadopteerd, want het is een hele lieve koe.
Dat was hij zelf ook, een sympathieke en zachtaardige Creusois.
Het viel me op dat de koeien helemaal niet schuw waren, zei ik, ze bleven gewoon dooreten terwijl ze wel naar me keken, zonder wantrouwen.
– U houdt zeker heel veel van dieren, vroeg de boer. Jazeker. (Hij had ook een foto van het portret van Kwint en een van het kalf gezien.) Dat dacht hij al, want zoiets voelden die koeien, zei hij. Ik mocht alles fotograferen wat ik wilde, maar hij moest verder.

Wat een lieve mensen allemaal hier, h?¬Æ? Echt hoor, wat een land, zeg ik voor de zoveelste keer.

Nu moed verzamelen om de radio te bellen.

dieren, Frankrijk

Vogelfutterh?¬ßuschen

5 January 2012 Elz 3 Comments

Huisje zwiept in de storm: waar blijven de klantjes?

Saar had bij de Aldi geinige houten vogelhuisjes gezien en omdat we toch een vergelijkend warenonderzoek wilden doen, besloten we gisteren langs de beide Duitse ondernemingen in La Souterraine te gaan, dwz ook de Lidl, waar we nog nooit waren geweest. Het verschil met de Aldi is dat de Lidl ook bekende merken verkoopt. We vonden bv een tussenmaat Amora mosterd (0,82), steriele melk (0,62), vond ik niet goedkoper, maar bleek 1,5 liter en dus wel, kaas (munster: 1,49) etc etc. Niet gek, niet gek.
Wat wel gek was dat de klanten en dan de vrouwen met kinderen, in een noodvaart hun karretje vullend, door de winkel scheurden. Dat gebeurde trouwens ook bij de Aldi. Het was bijna 12:00, dat was het misschien. De winkelende mannen kochten een enkel blikje bier en hadden geen haast. Vrolijk word je er verder niet van.

Vanuit de 2cv gezien

Op de terugweg namen we een van mijn lievelingsweggetjes, via de Engelse bibliotheek in Dun, langs de Limousinesfokkerij die ook vlees aan huis verkoopt, zo zwierend door het mooie landschap naar huis. Voor de dames koeien bleek het ook midi, want we werden blij verrast door bovenstaand plaatje. Ze stopten allemaal met eten om ons met hun knappe toetjes een tijdje aan te staren. De boer wint met zijn stieren prijzen bij de grote landbouwtentoonstelling in Parijs, vertelden de buren.

Nu moet ik even een truitje voor Bess breien van viltwol van de Lidl, wat buurman Paul comique vindt, wat het ook is als, je even hondentruitjes googelt. Het arme beest – gewend aan een loeihete centrale verwarming – zit er door de kou af en toe trillend bij als een halfdood vogeltje.

Ha, Saar, daar heb je de eerste koolmees!

Frankrijk

Hout en herfst

8 October 2011 Elz 3 Comments

Kwint in de boomgaard van de nichtjes

Buurman Jean-Pierre stapte door de open voordeur naar binnen.
– Hoeveel hout wil je eigenlijk hebben?
Ik dacht dat 4 meter wel genoeg zou zijn, een aanhanger vol, zoals vorig jaar. Daar ging hij over een kwartier aan beginnen. Zal ik mee, vroeg ik, of loop ik alleen maar in de weg? Neen, ga maar mee.

We vertrokken met de kleine groene trekker met aanhanger van de afwezige buurman, waarbij ik op het spatbord van het wiel ging zitten, me vastklemmend aan de stang, die precies dat doel diende. Ik schudde als op een trilplaat. We werden gevolgd door zijn moeder in een grotere maat trekker, waar De Verschrikkelijke Zaag aan vastzat. Op een veldje bij het volgende gehucht lag een stapel balkjes van een meter, die – heel handig – precies in de ruifvormige bak van de zaag passen, die daar als het ware dwars doorheen zaagt. De zaag zit op 1/3 van de lengte en zaagt ze op die manier precies op maat. Ons fornuis en alle andere fornuizen in de omgeving willen die lengte.

De voorraad

We haalden nog een beetje meer op een andere plek, omdat er een kop op de remorque moest, vlakbij een vindplaats van girolles, neen, ik zeg niks, mijn lippen zijn verzegeld.
We maakten er in de schuur een mooie fotogenieke stapel van en laat de temperatuur donderdag toch plotseling 15¬¨?C zijn gezakt! Kwam dat even mooi uit, de fik in de kachel!

De omgeving van Saint Vaury

Ondertussen is S. gearriveerd, om me tussen alle stress van Het Boek door, op te halen voor de winterstop in Amsterdam. Gisteren wandelden we een rondje Les 3 Cornes uit het wandelingenboek, een mooi stukje landschap hier in de buurt waar ik graag doorheen rij, als ik binnendoor naar Gu?¬©ret wil. Lopend is dat weer anders, vooral omdat het af en toe een ijskoude wind woei en de zon zich nauwelijks liet zien.

Beeld in het bos

We kwamen midden in het bos nog een heilige tegen op een plek die me ouder leek dan het beeld, net als de linde en het kapelletje hier op de berg. Die stamt denkelijk uit een tijd van nog voor de Romeinen.

De laatste tomaten staan nu op de cuisini?¬Ære te pruttelen om te worden ingemaakt, de dahlia’s worden zo uit de grond gehaald, de auto krijgt z’n hoes tegen de muizenpoep en dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Au, au en nog eens au.

C’est comme ??üa.

eten, Frankrijk, mopper

Vente directe

23 September 2011 Elz

We raakten een tijdje geleden in gesprek met de familie Feyt (v/h de slisser) over de verkoop van rundvlees. Ze verkopen op de weekmarkten in onze omgeving topkwaliteit varkenvlees, lam, kip, eend en incidenteel nog ander gevogelte zoals parelhoen en kwartel. Ze hebben een pat?¬© de t?‚Ñ¢te, die de hele auto naar knoflook doet ruiken als we weer naar huis rijden, bloedworst, gewone saucijsjes met een verrukkelijke smaak en natuurlijk po??Ütrine fum?¬©e, die alles wat je maakt naar een hoger plan tilt. Ze verkopen sinds enige tijd incidenteel ook rundvlees (zie plaatje boven) en omdat ik dacht, verrek, mijn buurman fokt werkelijk de mooiste Limousinkoeien, waar hij verder nauwelijks iets aan verdient vanwege een belachelijk lage kiloprijs, dacht ik, kunnen we, ik bedoel natuurlijk hij, dat schitterende kwaliteitsvlees niet direct verkopen, dwz zonder slagerijen, grootwinkelbedrijven of andere afknijpende tussenhandel die de winst in hun zak steken en die vleesprijs zo laag houden, om maar over de consumenten te zwijgen.

De stier

Dat blijkt een stuk minder eenvoudig dan ik dacht. Slachten moet gebeuren in een abattoir. Vroeger, en af en toe hier ook nog wel eens, werd er thuis geslacht, maar dat mag niet. In ieder geval, moet de familie Feyt tegenwoordig naar Limoges (100km rijden) – en dan hebben ze nog geluk dat het niet verder is – om een varken te laten slachten, die al dat lekkers produceert. Kort geleden was er nog een abattoir in Gu?¬©ret, in Argenton en weet ik waar, maar die zijn allemaal gesloten. Dat betekent ten eerste dat ze (de familie Feyt) voor 1 varken niet alleen de hele dag zoet zijn, maar dat dat ook voor de dieren erg onaangenaam en stressverhogend is.

Pierre, de zoon van buurman P. vertelde dat een tijdje geleden een aantal boeren een winkel waren begonnen in zijn dorp bij Ch?¬¢teauroux. De eerste weken was het nog wel te doen, tegenwoordig staan de rijen buiten op straat, zo’n succes is het. Ze verkopen alles wat ze produceren, dus rund- en varkensvlees (ook verwerkt tot pat?¬©, worst, biefstuk, filet mignon etc), alle soorten gevogelte, eieren, groente en fruit.
Je hebt daar natuurlijk wel mensen voor nodig, sterke afspraken en een goede organisatie, dus als boer alleen is zoiets onmogelijk, maar ze werken hier ook samen bij de oogst, zoals vorige week, toen de mais werd ingekuild, ik bedoel maar te zeggen dat de basisinfrastructuur al aanwezig is.

Opstopping tijdens de ensilage in de hoofdstraat van ons dorp (14 inwoners)

De mensen zijn kennelijk wel bereid iets meer te betalen voor kwaliteit, want goedkoper dan de supermarkt is het niet. Dat kan ook eigenlijk niet. Ik kocht van de week in de Inter een runderhart voor de dieren, 2 euro/kg en de boeuf bourguignonne doet niet veel meer, topsuddervlees voor 3 of 4 euro per kilo. Zeg nu zelf, dat kan toch echt niet?

Franse zaken